Odkryj 17 filmów HER DOCS FORUM

Środa, 13.09 

19:00 „5 pór roku rewolucji”  + Q&A 
reż. Lina, Niemcy, Syria, Holandia, Norwegia 2023, 95 min 

Czwartek, 14.09 

18:00 „W poszukiwaniu zielonych miast” + Q&A 
reż. Manon Turina, François Marques, Francja 2023, 85 min 

Piątek, 15.09 

19:00 „Pod osłoną nocy” + „Dobra wiadomość” + Q&A 
reż. Juliette de Marcillac, Francja 2023, 69 min 
reż. Zuzanna Solakiewicz, Zvika Gregory Portnoy, Polska 2023, 11 min 

Sobota, 16.09 

14:00 „Jina” + Q&A 
reż. Emilia Pluskota, Polska 2023, 18 min 

16:00 „Przesłuchanie” 
reż. Lisa Gerig, Szwajcaria 2023, 81 min 

18:00 Ukraińskie reżyserki: zestaw shortów + Q&A 

20:30 „Mara. Białoruski sen” + Q&A 
reż. Sasha Kulak, Francja, Wielka Brytania 2022, 62 min 

Niedziela, 17.09 

15:30 „Położne” 
reż. Snow Hnin Ei Hlaing, Mjanma, Niemcy 2022, 91 min 

18:00 „Feminizm WTF”  + Q&A 
reż. Katharina Mückstein, Austria 2023, 96 min 

20:30 „Żółty sufit” 
reż. Isabel Coixet, Hiszpania 2022, 93 min 

Kinoteka, plac Defilad 1, Warszawa

13-17.09.2023

 

5 pór roku rewolucji

reż. Lina / Niemcy, Syria, Holandia, Norwegia / 2023 / 95 min. / polska premiera

13 września 2023
19:00

Autorka filmu, Lina, dla bezpieczeństwa podpisuje się samym imieniem. Debiutująca w pełnym metrażu syryjska reporterka i aktywistka rozpoczyna swój film od przedstawienia najbliższych osób współpracujących z nią w Damaszku. Przez pryzmat losów tej kilkuosobowej grupy ukaże kolejne etapy najpierw protestów 2011 roku, a potem wojny; większość z nich w końcu wyjedzie z kraju, ale też nie wszyscy przeżyją. Film powstawał przez dziesięć lat i rozpoczyna go przypominająca o ciągłym zagrożeniu plansza: w celu zapewnienia bohater(k)om dokumentu bezpieczeństwa, przy realizacji wykorzystano zamazywanie twarzy i techniki deepfake. Z dziesiątek notatek, zdjęć, wywiadów i nagrań, nierzadko kręconych z ukrycia lub pod pseudonimem, reżyserka szyje rekonstrukcję działań, strategii oporu i praktyk dziennikarskich. Opowiada o aparacie przemocy. O pracy zespołowej. O karmieniu kotów aresztowanej koleżanki – i w końcu o swoim własnym aresztowaniu.

LINA LINA
Urodzona w Damaszku Lina jest dokumentalistką, dziennikarką i operatorką, która od ponad dziesięciu lat dokumentuje wydarzenia w Jordanii, Libanie, Syrii i Turcji. Ukończyła studia magisterskie z produkcji filmów dokumentalnych na Uniwersytecie w Essex. Lina zrealizowała krótko- i średniometrażowe filmy dokumentalne oraz swój pełnometrażowy debiut „5 pór roku rewolucji”, którego premiera odbyła się w 2023 roku na festiwalu filmowym Sundance w sekcji konkursowej World Cinema Documentary Competition.






 

Budząc się w ciszy

reż. Mila Zhluktenko, Daniel Asadi Faezi / Niemcy, Ukraina / 2023 / 18 min.

16 września 2023
18:00

Działający jako duet twórczy Mila Zhluktenko (urodzona w 1991 roku w Kijowie, mieszkająca od 2004 roku w Niemczech) i Daniel Asadi Faezi (ur. 1993) nakręcili swój film na taśmie, w wyrazistych kolorach i celuloidowej szorstkości. Opowiadają o młodych ukraińskich osobach uchodźczych mieszkających w niemieckiej bazie wojskowej. W kontraście do otoczenia poznajemy dziecięcy świat – plac zabaw, szaleństwa na karuzeli, przechodzenie przez płot, włóczenie się po krzakach i łące – w filmie prawie nie ma dorosłych. Czas dzieciom wypełnia przebywanie we własnym towarzystwie. Ojcowie zostali w Ukrainie, a ich rzeczywistości domyślamy się na podstawie rozdzierających serce prostych informacji przekazywanych przez telefon. Film został nagrodzony Nagrodą Specjalną Jury w konkursie Generation Kplus na festiwalu filmowym w Berlinie (2023).

© Mila Zhluktenko & Daniel Asadi Faezi MILA ZHLUKTENKO & DANIEL ASADI FAEZ

Mila Zhluktenko urodziła się w Kijowie w Ukrainie. Studiowała na Wydziale Dokumentalnym Uniwersytetu Telewizji i Filmu w Monachium. Jej filmy były pokazywane na wielu festiwalach filmowych, m.in. IDFA, Visions du Réel, Camerimage i MoMA Doc Fortnight. „Opera Glasses” zdobyły Złotego Gołębia na festiwalu DOK Leipzig. „Aralkum” otrzymał nagrodę dla Najlepszego Filmu Krótkometrażowego na festiwalu Visions du Réel i zakwalifikował się do Oscara®.

Daniel Asadi Faez urodził się w Schweinfurcie w Niemczech. Studiował na Wydziale Dokumentalnym Uniwersytetu Telewizji i Filmu w Monachium oraz w National College of Arts Lahore w Pakistanie. Oprócz reżyserii zajmuje się produkcją kina dokumentalnego i eksperymentalnego. Jego filmy były pokazywane na wielu festiwalach filmowych, m.in. w Locarno, na DOK Leipzig, Visions du Réel i Ann Arbor. Jest stypendystą programu Berlinale Talents.

 

Dobra wiadomość

reż. Zuzanna Solakiewicz, Zvika Gregory Portnoy / Polska / 2023 / 11 min. / warszawska premiera

15 września 2023
19:00

Młody mężczyzna z Afryki utknął w środku Puszczy Białowieskiej. Właśnie udało mu się przekroczyć granicę UE między Białorusią a Polską. Teren jest przeszukiwany przez straż graniczną, a dodatkowe zagrożenie stwarza pogoda, gdyż w nocy temperatury spadają znacznie poniżej zera. Lokalne osoby aktywistyczne starają się nieść pomoc i dostarczają mężczyźnie zapasy niezbędne do przetrwania w lesie. Tylko tyle mogą zrobić, sytuacja polityczna nie pozwala na więcej. Wtedy młody człowiek otrzymuje wieści z domu. Zrobiłby wszystko, żeby móc wrócić. Jednak wyrusza w dalszą podróż, z której nie ma powrotu.

ZUZANNA SOLAKIEWICZ & ZVIKA GREGORY PORTNOY

© Zuzanna Solakiewicz ©Zvika G. Portnoy Zuzanna Solakiewicz i Zvika Portnoy to polsko-izraelski duet dokumentalny z bazą w polskich lasach. Z powodzeniem stworzyli ponad 10 produkcji pracując naprzemiennie w rolach: reżysera_ki, operatora_ki i montażysty_ki. Oboje studiowali w Szkole Filmowej Sama Spiegla w Jerozolimie. Solakiewicz wcześniej ukończyła studia humanistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, a edukację filmową kontynuowała podczas stażu w Szkole Filmowej w Łodzi, natomiast Portnoy ukończył Akademię Sztuk Pięknych Bezalel. Solakiewicz przeszła także przez programy Berlinale Talents (2015) i EAVE (2018). „15 stron świata”, pełnometrażowy film dokumentalny duetu, zdobył nagrodę Tygodnia Krytyków na Festiwalu Filmowym w Locarno w 2014 roku i został nagrodzony m.in. na MFFD w Belgradzie, MFF w Bratysławie, Millennium Docs Against Gravity, MFF Nowe Horyzonty i FAME. Film był pokazywany na całym świecie na wiodących międzynarodowych festiwalach filmowych, takich jak DOK Leipzig, SXSW, MFF w Zurychu oraz dystrybuowany w kinach, telewizji i na platformach VOD.

 

Feminizm WTF

reż. Katharina Mückstein / Austria / 2023 / 96 min. / polska premiera

17 września 2023
18:00

„Feminizm WTF” - czyli wszystko, co chcesz wiedzieć o feminizmie, ale boisz się zapytać! Austriacka reżyserka i scenarzystka Katharina Mückstein postanowiła stworzyć filmową pigułkę wiedzy o współczesnym ruchu feministycznym (albo raczej: wielu ruchach feministycznych) w popowej, intensywnej wizualnie formie. Od prostego (i podchwytliwego) eksperymentu z podziałem na różowe i niebieskie ubranka dla dzieci, po otwierające oczy wypowiedzi ekspertek z zakresu socjologii, biologii, seksuologii i politologii, twórczyni filmu odkrywa przed nami abecadło feministycznych myśli. Mückstein umieszcza ekspertki w starannie zaaranżowanych, kolorowych przestrzeniach - już sama scenografia ilustruje odchodzenie od genderowej binarności. Ich wypowiedzi uzupełniają queerowe taneczne sceny i kampowa choreografia.

© Elsa Okazaki KATHARINA MÜCKSTEIN

Katharina Mückstein jest scenarzystką i reżyserką, mieszka w Wiedniu. Najpierw studiowała filozofię i gender studies, a następnie do 2010 roku reżyserię i produkcję filmową w Wiedeńskiej Akademii Filmowej. Oprócz różnych działań dydaktycznych w obszarze scenariusza i rozwoju postaci, Katharina Mückstein od ponad dziesięciu lat zajmuje się problematyką antydyskryminacyjną w branży filmowej.
 

It's a Date

reż. Nadia Parfan / Ukraina / 2023 / 5 min. / warszawska premiera

16 września 2023
18:00

Reżyserka Nadia Parfan studiowała antropologię społeczną i kulturoznawstwo w Kijowie i Budapeszcie; potem ukończyła kurs dokumentalny w Szkole Wajdy. Jej film inspirowany jest zrealizowanym na jednym ujęciu krótkim metrażem Claude’a Leloucha, „C’était un rendez-vous” z 1976 r. Lelouch pędził samochodem o piątej rano przez ulice Paryża – kamera Parfan sunie z piskiem opon przez Kijów ku nieoczekiwanie emocjonalnej puencie, pokazując mniej oczywiste oblicze ukraińskiej stolicy. Przedmieścia, obwodnica, śródmieście, place, cerkwie, kamienice, łagodne serpentyny na wzgórzach; ślady wojny widoczne są zaledwie kątem oka. W ciągu kilku minut wydarza się tak wiele, mimo że miasto jeszcze się nie obudziło.


© Nadia Parfan NADIA PARFAN

Ukraińska reżyserka i producentka, urodzona w Iwano-Frankowsku w 1986 roku. Ukończyła kulturoznawstwo na Akademii Kijowsko-Mohylańskiej oraz antropologię społeczną na Uniwersytecie Środkowoeuropejskim w Budapeszcie. W latach 2012-2013 była stypendystką Fulbrighta na Temple University w Filadelfii. W 2015 roku ukończyła kurs reżyserii filmów dokumentalnych w Szkole Wajdy w Warszawie. Jej pełnometrażowy debiut „Heat Singers” miał swoją premierę na festiwalu Visions du Réel w 2019 roku i otrzymał nagrodę dla Najlepszego Filmu Dokumentalnego zarówno od Stowarzyszenia Ukraińskich Krytyków Filmowych, jak i Ukraińskiej Akademii Filmowej.








 

Jina

reż. Emilia Pluskota / Polska / 2023 / 18 min. / warszawska premiera

16 września 2023
14:00

Historia sześciu irańskich kobiet, które dzielą się doświadczeniami z życia w państwie pod władzą Islamskiej Republiki. Opowiadają o swoich obawach i marzeniach na temat Iranu. Ich świadectwa nawiązują do historii Jiny Mahsy Amini, irańskiej kobiety kurdyjskiego pochodzenia, która została śmiertelnie pobita przez policję obyczajową w Iranie 16 września 2022 r. Przyczyną morderstwa były wystające spod jej hidżabu włosy. Śmierć młodej dziewczyny wywołała falę protestów, których hasło brzmi: „kobieta, życie, wolność”. Poprzez historie irańskich kobiet, które identyfikują się z Jiną – serię nagrań z protestów i dowodów na policyjną przemoc – dowiadujemy się od wewnątrz o emocjach stojących za rewolucją i nadziejach na wolny Iran.

© Emilia Pluskota EMILIA PLUSKOTA

Dokumentalistka i badaczka zainteresowana problematyką praw człowieka, rasizmu, uchodźstwa i dyskryminacji społeczności queerowej. W swojej pracy wykorzystuje narzędzia z antropologii kulturowej i koncentruje się na regionach Afryki Zachodniej i państw arabskich. Wyprodukowała film dokumentalny „Stolen Fish. Kiedy zabraknie ryb” w reżyserii Gosi Juszczak o eksploatacji zachodniego wybrzeża Afryki przez chińskie fabryki mączki rybnej.
















 

Mara. Białoruski sen

reż. Sasha Kulak / Francja, Wielka Brytania / 2022 / 62 min.

16 września 2023
20:30

Białoruska reżyserka Sasha Kulak splata dokument z elementami eseju filmowego i performansu. Tytułowa „mara” to duch nawiedzający ludzi w czasie snu; przynosi zarówno koszmary, jak i marzenia senne; może budzić strach, ale też nieść nadzieję. Nosząca biel i czerwień tajemnicza postać w masce przemierza szerokie arterie Mińska w czasie protestów w 2020 roku. Może wyszła prosto ze snu, a może to panująca wokół przemoc zakrzywia rzeczywistość? Na ulicach trwają łapanki, zamaskowane zakapiory porywają protestujących prosto z chodników, wrzucają do furgonetek. Reżyserka towarzyszy głównie kobietom: w każdym wieku, z dziećmi na rękach. Niektóre zagadują uzbrojonych po zęby funkcjonariuszy OMON-u, jawnie się z nich naigrywając: „chłopcy, nie wstyd wam przed mamą?”. Kamera momentami odrywa się od ziemi, płynie, obraca, pokazuje świat do góry nogami, szukając na oczach widzek i widzów swojego języka do opowiedzenia historii przemocy.

© Sasha Kulak SASHA KULAK

Twórczość Sashy w filmie obejmuje różnorodne projekty wizualne, od filmów dokumentalnych, przez modę i teledyski, po fotografię i kuratorstwo. Jej filmy zawiodły ją do miejsc na całym świecie. Jej pierwszy, wielokrotnie nagradzany dokument „Salamanca” (2015), którego premiera odbyła się na festiwalu IDFA w 2015 r. i był pokazywany na festiwalach Hot Docs, Camden i wielu innych. Nakręcony w USA „Quicksilver Chronicles” (2019) miał swoją premierę na Visions du Réel w Nyonie. Jej najnowszy pełnometrażowy film, dokumentalna baśń „A Hawk as Big as a Horse” (2022), uzyskał wsparcie Sundance Institute i otrzymał Specjalne Wyróżnienie w Międzynarodowym Konkursie na festiwalu DOK Leipzig 2022. Zetknięcie się zarówno z fabułą, jak i filmem dokumentalnym pomogło Sashy połączyć swoje zainteresowania podczas pracy nad filmem „Mara” (2022), łączącym brutalną rzeczywistość i baśnie.










 

Pamiętaj zapach Mariupolu

reż. Zoya Laktionova / Ukraina, Austria / 2022 / 5 min. / polska premiera

16 września 2023
18:00

Film opowiada o dwóch miesiącach, które ukraińska autorka spędziła mieszkając zagranicą, ale żyjąc jednocześnie w dwóch odrębnych rzeczywistościach. Działająca na przecięciu filmu dokumentalnego, fotografii i sztuki nowoczesnej Zoya Laktionova urodziła się w 1984 w Mariupolu. Nadmorsko-industrialny krajobraz miasta był bohaterem jej poprzedniego filmu krótkometrażowego: „Dioramy” (2018), pokazywanej na wielu festiwalach na całym świecie, także w Polsce, m.in. na pierwszej edycji festiwalu HER Docs. Nadmorska tożsamość zniszczonego/zamordowanego miasta powraca w „Pamiętaj zapach Mariupolu” w zapośredniczonej formie. Artystka zestawia ze sobą obrazy nienazwanych przestrzeni wybrzeża, zdjęcia rodzinne z dzieciństwa i fragmenty notatek z pierwszych tygodni pełnoskalowej wojny. „Taki kolor kamieni i żwiru wzdłuż torów występuje tylko w nadmorskich, południowych miastach”, pisze, opuszczając Barcelonę. I po chwili: „czuję zapach asfaltu i ropy w Mariupolu w pełnym słońcu”.

© Oleksandr Surovtsov ZOYA LAKTIONOVA

Zoya Laktionova urodziła się w 1984 r. w Mariupolu, w rodzinie z klasy robotniczej. Po raz pierwszy pojawiła się w świecie kina dokumentalnego jako postać w filmie „Ma” (10') w 2017 roku, a rok później nakręciła swój pierwszy krótkometrażowy dokument „Diorama” (2018) o zaminowanym morzu w rejonie Mariupola. Film zdobył nagrodę w kategorii MyStreetFilms na festiwalu „86” (Ukraina) w 2018 roku, brał udział w wielu europejskich festiwalach filmowych (m.in. DOK Leipzig, Ji.hlava IDFF, FilmFestival Cottbus), trafił do kin w Ukrainie w 2019 roku. W 2021 roku Zoya miała premierę swojego nowego filmu krótkometrażowego „Territory of Empty Windows” (10') na festiwalu Docudays UA i pokazała go w kinach na MFF Molodist w Kijowie. Film otrzymał Nagrodę Specjalną MDFF Ji.hlava na Festiwalu Filmowym Kinosaray Positive 2021 oraz Grand Prix w konkursie dokumentalnym francusko-ukraińskiego MIST Kinofest 2021. Międzynarodowa premiera odbyła się na MFF MakeDox w Macedonii Północnej. Przed rozpoczęciem pełnoskalowej inwazji Rosji na Ukrainą (24.02.22) Zoya mieszkała w Kijowie i pracowała jako niezależna artystka i dokumentalistka. Pracuje z tematami wojny, pamięci i osobistych historii.


 

Pod osłoną nocy

reż. Juliette de Marcillac / Francja / 2023 / 69 min. / polska premiera

15 września 2023
19:00

Ktoś napisał na murze: „no borders, no nations, no deportations”. Ktoś inny zamazał każde „no”. Jesteśmy w Alpach, w okolicach przełęczy Montegenèvre, po stronie francuskiej, z której czasami widać Włochy. Okolica turystyczna, ale dość spokojna, hotele, pensjonaty, stoki narciarskie, szkółki dla dzieci, w nocy niebo pełne gwiazd. Reżyserka Juliette de Marcillac pokazuje rzeczywistość równoległą, ale tak bardzo kontrastującą z pozornym spokojem kurortu wypoczynkowego. Ucieczka, wielogodzinne czatowanie w samochodzie, unikanie policji i jednoczesna obserwacja ruchów funkcjonariuszy wywożących na włoską stronę granicy osoby chcące aplikować o azyl we Francji. Aktywistki, którym towarzyszy reżyserka, wcześniej pracowały w Calais. Migrujące osoby często tułają się po Europie od lat, przemielone przez niewydolny system, uciekające przed deportacjami, przerzucane przez granice i tysiące kilometrów. To film zbudowany na szeptach i skrzypieniu śniegu w lesie, monotonnym szumie silnika i dławiącej ciszy.

© Juliette de Marcillac JULIETTE DE MARCILLAC

Absolwentka Ecole Normale Supérieure. Wyreżyserowała w 2017 roku film krótkometrażowy „Leap Into the Void”, kupiony wcześniej przez OCS i wybrany do programu Stockholm Independent Film Festival. Teraz, mając perspektywę pracy z filmem fabularnym, poświęca się tworzeniu filmów dokumentalnych debiutując w tej dziedzinie pełnometrażowym dokumentem „Pod osłoną nocy” (Visions du Réel 2023, film otwarcia, Konkurs Grand Angle). Przekonana, że te dwa podejścia się uzupełniają, pracuje obecnie nad krótkometrażowym filmem fabularnym, którego akcja toczy się na pograniczu francusko-włoskim, a także współpracuje przy kilku filmach fabularnych jako konsultantka ds. scenariusza.















 

Potykam się na każdą wieść z Kijowa

reż. Daryna Mamaisur / Belgia, Ukraina, Portugalia, Węgry / 2023 / 17 min. / polska premiera

16 września 2023
18:00

– Jak mówić o tej ranie? Jak sama rana może przemówić?
– Spróbuj popracować and słowem rana. Rana. Powtórz: rana, rana, rana. Baw się nią. Baw się tym słowem, potraktuj je jak goły dźwięk.
Ekran zasnuwają kłęby dymu.
Reżyserka Daryna Mamaisur studiuje w Brukseli; właśnie zaczęła uczęszczać na zajęcia ze śpiewu i dykcji. Jest maj 2022 roku. I w Brukseli, i w Kijowie zaczynają kwitnąć kasztany. Z bliskimi w ukraińskiej stolicy artystka pozostaje w ciągłym kontakcie – ciągle na komunikatorze, na facetime’ie. Nad Kijów nadciągają majowe burze i chociaż z tego samego nieba mogą w każdej chwili polecieć pociski, intymny, wręcz zmysłowy film Mamaisur sprawia, że tęsknota za Kijowem, a raczej: pragnienie bycia w Kijowie – staje się najbardziej naturalnym uczuciem na świecie.


© Daryna Mamaisur DARYNA MAMAISUR
Daryna Mamaisur jest artystką wizualną i filmowczynią urodzoną w Kijowie w Ukrainie. Mając doświadczenie w teorii i filozofii sztuki, rozwijała swoją praktykę na styku różnych dyscyplin. Jej prace związane były z przekształceniami przestrzeni publicznej i krajobrazu ze względu na ich związek z kulturą wizualną i pamięcią. Poza tym szczególnie interesują ją sytuacje, w których język i ekspresja wokalna wydają się kruche i niezdolne do uchwycenia rzeczywistości. W 2022 roku ukończyła DocNomads, wspólny program studiów magisterskich z produkcji filmów dokumentalnych w Lizbonie, Budapeszcie i Brukseli. Jej filmy brały udział między innymi w festiwalach filmowych Kasseler Dokfest, Visions du Réel, FIDMarseille, Docudays UA.





 

Położne

reż. Snow Hnin Ei Hlaing / Mjanma, Niemcy / 2022 / 91 min.

17 września 2023
15:30

„Położne” to opowieść o dwóch kobietach pracujących w pionierskiej klinice medycznej w zachodniej Mjanmie – regionie dotkniętym podziałami etnicznymi. Reżyserka, Snow Hnin Ei Hlaing, pokazuje nie tylko losy kobiet w kraju zmagającym się z postkolonialnymi zmianami, ale i opór wobec ludobójczej machiny. Główną bohaterką jest tu Nyo Nyo, młoda muzułmanka, którą poznajemy, kiedy terminuje u właścicielki kliniki, buddyjskiej położnej Hla. Leczenie i zatrudnianie muzułmanek stanowi ryzyko dla bezpieczeństwa położnej. Mniejszości muzułmańskiej odebrano podstawowe prawa, trwają prześladowania, zagęszcza się atmosfera pogromowa, a z radia sączą się piosenki pop nawołujące do czystki etnicznej. Relacja bohaterki z przełożoną pozostaje bliska, ale też niejednoznaczna: buddyjskie bohaterki i bohaterowie nie do końca wpisują się w wizerunek idealnych „sprawiedliwych”. Hla, a w szczególności jej mąż, nie są wolni od uprzedzeń wobec mniejszości muzułmańskiej. Jednocześnie klinika znajduje się na wsi bez dostępu do bieżącej wody, a zapewnienie opieki medycznej stanowi najwyższy priorytet dla jej właścicielki. Film miał premierę na festiwalu Sundance w 2022 roku, gdzie otrzymał Nagrodę Specjalną Jury.

© Snow Hnin Ei Hlaing SNOW HNIN EI HLAING
Snow Hnin Ei Hlaing ukończyła szkoły filmowe zarówno w Mjanmie, jak i w Niemczech i od 2006 roku pracuje w Mjanmie jako niezależna filmowczyni, pełniąc funkcje reżyserki, producentki, montażystki i dźwiękowczyni. Jej film krótkometrażowy „Burmese Butterfly” był pokazywany na festiwalach w ponad 20 krajach, a „Period@Period” zdobył nagrodę dla Najlepszego Filmu Krótkometrażowego na Wathan Film Festival. „Położne” to jej pełnometrażowy debiut dokumentalny.














 

Przesłuchanie

reż. Lisa Gerig / Szwajcaria / 2023 / 81 min. / polska premiera

16 września 2023
16:00

Cztery ubiegające się o azyl osoby uchodźcze odtwarzają swoje rozmowy z urzędnikami i urzędniczkami w ramach eksperymentalnej zamiany ról. Biurokratyczne wnętrze przypomina scenografię teatralną, ale w „Przesłuchaniu” bohaterki i bohaterowie odgrywają swoje prawdziwe rozmowy z urzędni(cz)kami oceniającymi każdy przypadek. Nigeryjka, Kameruńczyk, transkobieta ze Sri Lanki i młody Afgańczyk – każda z tych osób znajduje się w sytuacji, od której zależy całe ich życie. Co się wydarza, kiedy o twojej przyszłości może zdecydować twoja determinacja i umiejętność opowiedzenia swojej życiowej historii w przekonujący sposób? Reżyserka formą tego filmu balansuje pomiędzy rzeczywistością a odgrywaniem ról, ale to wcale nie powoduje, że oglądane historie są mniej poruszające. Debiutantka Lisa Gerig używa tego prostego ale genialnego zabiegu formalnego, aby poruszyć tematy władzy, równości i przewagi. W rezultacie powstał prowokacyjny i prowokujący do myślenia film, który nakłada nową perspektywę na relacje pomiędzy osobistym doświadczeniem a niezrozumiałym, obcym systemem.

© Lisa Gerig LISA GERIG
Lisa Gerig (*1990) studiowała film w Zurychu i montaż w Genewie. Jej film dyplomowy „Zaungespräche” jest radykalnie subiektywnym spojrzeniem na sytuację osób przetrzymywanych w areszcie deportacyjnym w Zurychu i zdobył kilka nagród. 2018-2023: Studia dyplomowe na wydziale Reżyserii Filmów Dokumentalnych na Akademii Sztuk Mediów w Kolonii, gdzie w 2019 roku zdobyła Nagrodę Promocyjną dla Młodych Studentek i Studentów. Dziś pracuje jako niezależna filmowczyni w Zurychu i Kolonii.




 

Pszczoła

reż. Oleksandra Tsapko / Szwajcaria / 2023 / 6 min. / polska premiera

16 września 2023
18:00

Oleksandra Tsapko (ur. 2002) to ukraińska artystka młodego pokolenia zajmująca się filmem i performansem. Obecnie żyje i tworzy w Zurychu – tam powstał film „Pszczoła”: surrealistyczny krótki metraż nawiedzany jednocześnie przez echo wojennej rzeczywistości, jak i emigrancką tęsknotę za domem. Czas wypadł z ram, bohaterka wydaje się znajdować jednocześnie na spokojnym zachodnim osiedlu i w wyludnionym mieście ogarniętym wojną, w Szwajcarii i w Ukrainie. Wywleka śmieci z kontenera i puszcza bańki mydlane. Wyją syreny, ciało zachowuje się na opak, pożera gwoździe, chodzi do tyłu na czworakach. Film był pokazywany na przekrojowej wystawie „I Saw the Other Side of the Sun with You. Female Surrealists from Eastern Europe” („Zobaczyłam z tobą drugą stronę słońca. Surrealistki z Europy Wschodniej”) w galerii Cromwell Place w Londynie, pomiędzy pracami takich legend jak Franciszka Themerson i Alina Szapocznikow.

© Oleksandra Tsapko OLEKSANDRA TSAPKO
Oleksandra Tsapko urodziła się w 2002 roku w Kijowie, gdzie mieszkała do 2022 roku. Obecnie mieszka w Zurychu, gdzie studiuje na Zurich University of Arts (ZHDK). W swoich pracach używa głównie kontrastów i kolorów podstawowych, łącząc je z odrobiną popu. Dotyczy to nie tylko jej prac wizualnych, ale także utworów muzycznych, które powstają w trybie eksperymentalnym, synth popowym stylu. Ostatnio zaczęła również zajmować się pisaniem scenariuszy filmowych, filmowaniem i montowaniem, a także kuratorowaniem wystaw. Poprzez wszystkie wymiary twórcze jej prac próbuje zrekonstruować poczucie nieuchronności traumatycznych przeżyć i rzeczywistości, sarkastycznie przedstawiając bolesne chwile i wycofując się do kolorowego świata.

 

Trzy okna na południowy zachód

reż. Mariia Ponomarova / Ukraina, Holandia / 2023 / 8 min. / polska premiera

16 września 2023
18:00

Mariia Ponomarova urodziła się w 1991 roku w Kijowie, a następnie wyemigrowała do Holandii, gdzie mieszka do dziś. Autorka filmów krótkometrażowych, pracuje obecnie nad dwoma pełnymi metrażami (jeden z nich to dokument o cheerleaderkach ze wschodniej Ukrainy, do którego zdjęcia realizowane były w 2019 roku). O filmie „Trzy okna na południowy zachód” mówi, że powstał z gwałtownej potrzeby nakręcenia czegoś w chwili wybuchu pełnoskalowej wojny. Film zbudowany jest wokół jednego, ale zaskakująco złożonego zdjęcia. Płaskość kadru – i otwierająca film rozmowa z matką – przywodzą na myśl dokumentalną i filmowo-eseistyczną twórczość Chantal Akerman. Patrzymy w trzy okna ceglastego bloku i co chwilę zauważamy kolejne detale. Artystka co jakiś czas odkrywa przed nami kolejny fragment obrazu, dodając konteksty i zmieniając znaczenie symbolicznej i wywołującej emocjonalne wspomnienia fotografii.

© Mariia Ponomarova MARIIA PONOMAROVA
Mariia Ponomarova (1991, Kijów) jest reżyserką filmową, scenarzystką i producentką kreatywną pochodzenia ukraińskiego, mieszkającą w Holandii. Mariia studiowała na Kijowskim Narodowym Uniwersytecie Teatru, Kina i Telewizji im. Karpenko-Karyi w Ukrainie, uzyskując dyplom z wyróżnieniem w 2013 roku. W 2016 roku Mariia ukończyła program badań artystycznych Master of Film na Holenderskiej Akademii Filmowej. Filmy krótkometrażowe napisane i wyreżyserowane przez Marię były prezentowane na takich festiwalach jak Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Vancouver, Festiwal Filmowy w Sarajewie, MFF Molodist, VIS Vienna Shorts, czy MFFK Go Short. Debiut Marii jako producentki filmów dokumentalnych, „Fragile Memory”, był częścią programu IDFA 2022 Best of Fests, wcześniej zdobywając Wyróżnienia Jury na Krakowskim Festiwalu Filmowym i DocAviv oraz Nagrodę Specjalną Jury na Festiwalu Filmowym w Sarajewie. Jej debiut fabularny „The Diaper Cake” był pokazywany na takich festiwalach jak FFK Palm Springs, MFF Chicago, FF Short Shorts, InterfilmBerlin, FF La Guarimba, MFF Molodist i nadal podróżuje po świecie. Obecnie Mariia pracuje nad swoim pierwszym pełnometrażowym filmem fabularnym „The Right Answer” (wybranym do programu Boost NL – HFM/CineMart) oraz pełnometrażowym dokumentalnym debiutem „Nice Ladies” (IDFAcademy 2021).

 

W poszukiwaniu zielonych miast

reż. Manon Turina, François Marques / Francja / 2023 / 85 min. / polska premiera

14 września 2023
18:00

Jak mogłyby wyglądać zielone miasta przyszłości? Odpowiedzi jest wiele, a z tego przystępnego i optymistycznego filmu-podróży wynika, że można skutecznie opowiadać o zmianach analizując możliwe rozwiązania, a nie tylko skupiając się na problemach. Reżyserka i reżyser filmu Manon Turina i François Marques wychowali się w Tuluzie, a potem przez lata pracowali w Londynie. Przedstawiają się jako para mieszczuchów. Po doświadczeniu zamknięcia w trakcie pandemii ruszają w podróż: udają się m.in. do Meksyku, Chicago, Zurychu, Paryża, Berlina i Mediolanu w poszukiwaniu nowych sposobów myślenia o życiu w mieście. Ich podróż wiedzie przez pracownie architektoniczne, działki, ogrody na dachach i szklarnie, a towarzyszą jej rozmowy z urbanist(k)ami, architekt(k)ami, aktywist(k)ami na rzecz zieleni miejskiej. Optymizm – żeby nie powiedzieć entuzjazm – reżyserskiej pary pozwala połączyć tradycję i doświadczenie z rozmachem futurystycznej wizji.

© Etienne Ollagnier MANON TURINA & FRANÇOIS MARQUES
Manon, profesjonalistka w dziedzinie komunikacji i ekspertka w dziedzinie innowacji, zawsze ma iskierki w oczach, gdy chodzi o dołożenie swojej cegiełki w projekcie ekologicznym. Od dziecka pasjonatka projektowania graficznego, odkrywania nowatorskich projektów i podróżowania, jest odkrywczynią współczesności. Ukończyła renomowaną szkołę na kierunku Zarządzania Strategicznego Innowacjami. Przez kilka lat przeszła wiele korytarzy i sal konferencyjnych głównych korporacyjnych grup we Francji i na całym świecie. Jako kierowniczka ds. projektów innowacyjnych w grupie Continental, kierowniczka ds. komunikacji w rozwijanej małej firmie oraz kierowniczka ds. komunikacji wewnętrznej na Europę Północną w hotelarskim gigancie AccorInvest, Manon chce teraz nadać sens swojemu życiu jako mieszkance miasta. Całą swoją pozytywną energię chce zainwestować w przyjazny dla środowiska projekt na rzecz lepszej przyszłości.

François, optymistyczny mieszkaniec miasta, spontaniczny i ciekawy, jest młodym profesjonalistą poszukującym nowego świata, bardziej zgodnego z jego wartościami. Były kierownik ds. komunikacji w renomowanym ośrodku narciarskim we francuskich Pirenejach, zawsze miał wyraźne zamiłowanie do tworzenia obrazów i treści audiowizualnych. Robienie filmów zawsze było tą częścią jego pracy, która najbardziej go satysfakcjonowała: konceptualizacja historii, organizowanie planów zdjęciowych, spędzanie dużej ilości czasu na montażu... François, który zawsze miał w głowie kreatywny pomysł i był bardzo skrupulatny, chce teraz wnieść swoje umiejętności do projektu, który go inspiruje, do ulepszania świata na własną skalę.





 

Wiesz, że to będzie film o wojnie

reż. Olha Tsybulska / Norwegia, Ukraina / 2023 / 35 min.

16 września 2023
18:00

Tytuł okazuje się przekorny, a jednocześnie afirmatywny – „wojna” w tym wypadku oznacza to, co na przekór wojnie. Syreny wyją, a w popołudniowym tłumie nikt nie drgnie, niektóre osoby przenoszą się z laptopami do korytarzy i wewnętrznych pomieszczeń, niemal nie przerywając pracy. Pomiędzy wybebeszonymi budynkami, dziurami w wieżowcach, kłębami zwisających kabli, popalonymi autami, toczy się życie w mieście – i „na mieście”.
Jest późna wiosna i lato w Kijowie 2022 roku, ludzie wylegają na ulice miasta: kąpiel w Dnieprze, koncerty, życie kawiarniane. Rozmówczynie i rozmówcy reżyserki Olhi Tsybulskiej mówią o zaangażowaniu, syndromie ocaleńca, ale też o tym, jak uczą się na nowo przeżywać przyjemność, wyłuskiwać ją ze swojego wojennego doświadczenia, dawać sobie prawo do tego, by wypić wino, przez chwilę porobić coś, co nie jest pakowaniem paczek na front. Mówią też o wypaleniu, o nowych rutynach i o tym, jak przestają się bać i reagować na alarmy. Reżyserce udało się stworzyć portret praktykowania wolności w czasie wojny, pokazując Kijów jako miejsce, w którym – na przekór wszystkiemu – pragnie się być.

© Olha Tsybulska OLHA TSYBULSKA
Olha pracowała jako niezależna redaktorka przy projektach komercyjnych, ale chciała znaleźć inne ścieżki w branży. To doświadczenie zaprowadziło ją do firmy produkcyjnej z Kijowa. Pracowała jako asystentka reżyserii i produkcji przy projektach dokumentalnych, dopóki Rosja nie rozpoczęła pełnoskalowej inwazji na Ukrainę. Po rozpoczęciu inwazji Olha postanowiła wyreżyserować krótkometrażowy film dokumentalny o swoich osobistych doświadczeniach z życia w kraju ogarniętym wojną.

















 

Żółty sufit

reż. Isabel Coixet / Hiszpania / 2022 / 93 min. / polska premiera

17 września 2023
20:30

„Moje ciało wiedziało”, mówi jedna z bohaterek filmu Isabel Coixet („Życie ukryte w słowach”, „Moje życie beze mnie”). „Myślałam, że jestem bardzo dorosła, ale teraz, kiedy widzę siebie na nagraniach wideo, widzę po prostu piętnastoletnią dziewczynkę”.
Nagrań, także w samym filmie, jest sporo: bohaterki należały do nagradzanego zespołu La Inestable – prestiżowej szkoły teatralnej przy Teatre Municipal de l’Escorxador w Lleidzie (o ironio, „l’escorxador” to po katalońsku „rzeźnia” – nazwa instytucji nawiązuje do ubojni, która mieściła się wcześniej w tym samym budynku). Film opiera się na świadectwach przemocy seksualnej, która ciągnęła się przez lata, na scenie i poza nią. Charyzmatyczny pedagog Antonio Gómez stworzył niemal coś w rodzaju kultu, w którym przez lata wykorzystywał seksualnie swoje nastoletnie podopieczne. Bohaterki analizują zarówno swoje osobiste historie, jak i specyfikę szkoły artystycznej jako przestrzeni, w której łatwo niezauważalnie przekroczyć granice, nadużyć zaufania w relacji mentorskiej.

© Isabel Coixet ISABEL COIXET
Isabel Coixet (ur. 1960) jest katalońską reżyserką filmową. Jest jedną z najbardziej uznanych reżyserek filmowych współczesnej Hiszpanii. Od początku swojej kariery filmowej w 1989 roku wyreżyserowała dwanaście pełnometrażowych filmów fabularnych, a także filmy dokumentalne, krótkometrażowe i reklamy. Międzynarodowy rozgłos zdobyła w 2003 roku intymnym dramatem „Moje życie beze mnie”, opartym na opowiadaniu Nancy Kincaid. Dwa lata później wyreżyserowała „Życie ukryte w słowach”, które otrzymało cztery nagrody Goya: dla najlepszego filmu, najlepszej reżyserii, najlepszej produkcji i najlepszego scenariusza. W 2005 roku Coixet dołączyła do grona 18 międzynarodowych filmowczyń i filmowców, w tym Gusa Van Santa, Waltera Sallesa oraz Joela i Ethana Coenów, w ramach nowatorskiego, zbiorowego projektu „Paris, je t’aime”. W 2000 roku założyła własną firmę producencką Miss Wasabi Films.