Izložba Dragomir Ugren: Slike iz budućnosti

Galerija Menjačnica

Dragomir Ugren analitički precizno i dosledno razvija specifične modalitete apstraktnog ili konkretnog  slikarstva, koji se transformišu i mutiraju od slikarstva znaka preko monohromnog slikarstva do strukturalnih konstrukcija sa monohromnim slikama i do prostornih instalacija.  Ugrenova slikarska poetika je izgrađena oko tri bitna režima pravljenja, izvođenja i postavljanja slike:

1. slika kao predmet po sebi i za sebe: imanencija slike
2. slika kao predmet i element instalacije u vanslikovnom prostoru galerije i muzeja tj. sveta: transcendencija slike
3. slika kao agent umetnikovog testiranja prostorno-vremenskih uslova izvođenja stvaranja i percepcije slike: pragmatika slike.

Izložba u Galeriji Menjačnica, Goethe-institut, nosi naziv Slike iz budućnosti. Ovim nazivom i njegovim odnosom prema slikarskoj instalaciji u galeriji umetnik provocira pitanja o statusu slikarstva u savremenoj umetnosti pokazujući da varijantni odnosi imanencije, transcendencije i pragmatike slike istovremeno konstruišu i remedijalizuju odnose prostora i vremena: imaginarne – optičke – budućnosti impakta slikarstva na savremenu prisutnost slike u prostoru i, u odnosu, na neposrednu prošlost „pravljenja“ slike kao predmeta posebnih i izuzetnih materijalno optičkih kvaliteta.  Fascinacija budućnošću kao izvorom slike/slikarstva je bitan i središnji problemski izazov za umetnika koji deluje u savremenosti. Plastični prostorno-vremenski  aspekti slike imanencijom, transcendencijom i pragmatikom slike otvaraju ličnu egzistencijalnu politiku umetnika prema prostoru koji je vođen vremenom.

Ako je američki slikar Robert Rajman postavio diktum „Nikada nije pitanje šta slikati već kako slikati“, Dragomir Ugren demonstrira stav: „Nikada nije pitanje šta slikati već kako postaje vremenski učinak slikarstva u prostoru ličnog iskustva“.
     

Nazad