Με αφετηρία τη διαδραστική εγκατάσταση «Ο τοίχος που χάνεται» η miss dialectic επιμελείται τις Ψηφίδες, μια καλλιτεχνική έκδοση που αναπτύσσεται τόσο ως online όσο και ως offline πρότζεκτ. Έχοντας ως στόχο να διερευνήσει τη σχέση ανάμεσα στο αστικό αποτύπωμα της Θεσσαλονίκης και στην εικαστική της κοινότητα, η miss dialectic προσκάλεσε δώδεκα καλλιτέχνες από την καλλιτεχνική κοινότητα του «Το Πικάπ» να ανοίξουν έναν δημιουργικό διάλογο με τις φράσεις που βρήκαν τη θέση τους στον «Τοίχο που χάνεται».
Από το Βίλνιους ως το Μπέλφαστ κι από τη Θεσσαλονίκη ως τη Μαδρίτη εκτείνονται οι πόλεις όπου από το καλοκαίρι του 2020 θα ανεγερθούν οι διαδραστικές εγκαταστάσεις με μορφή τοίχου στον δημόσιο χώρο, οι οποίες θα τιμούν και θα υπενθυμίζουν τη γλωσσική και πνευματική ποικιλομορφία της Ευρώπης. Τη βάση αυτών των θεαματικών γλυπτών θα αποτελέσουν αποφθέγματα από τον ευρωπαϊκό υψηλό και σύγχρονο ποπ πολιτισμό, που συγκεντρώθηκαν στο πλαίσιο ενός πανευρωπαϊκού διαγωνισμού που έγινε τον χειμώνα του 2020. Χαραγμένα πάνω σε ξύλινα τουβλάκια θα τοποθετηθούν στη συνέχεια σε μια εγκατάσταση-τοίχο. Το κοινό θα μπορεί να «παίξει» με τα τουβλάκια και φεύγοντας να πάρει μαζί του όποιο ρητό του αρέσει περισσότερο.
Σε μια περίοδο κατά την οποία τα κλειστά σύνορα και τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης δημιουργούν ένα αίσθημα απομόνωσης, «Ο τοίχος που χάνεται» γίνεται μια ευκαιρία για τους πολίτες της Ευρώπης να μοιραστούν και να ανταλλάξουν ιδέες για το μέλλον μιας ενωμένης ηπείρου.
Σε μια περίοδο κατά την οποία τα κλειστά σύνορα και τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης δημιουργούν ένα αίσθημα απομόνωσης, «Ο τοίχος που χάνεται» γίνεται μια ευκαιρία για τους πολίτες της Ευρώπης να μοιραστούν και να ανταλλάξουν ιδέες για το μέλλον μιας ενωμένης ηπείρου.
Σημείωση: Κατά την εκδήλωση τηρήθηκαν τα μέτρα ασφαλείας και προστασίας της υγείας.
Σχετικα με την εγκατασταση
Η διαδραστική εγκατάσταση «Ο τοίχος που χάνεται» ανάγεται σε μια πρωτότυπη ιδέα της Maria Yablonina, η οποία αναπτύχθηκε στο πλαίσιο εργαστηρίου που διηύθυνε ο αρχιτέκτονας και μηχανικός Werner Sobek έπειτα από πρωτοβουλία του Goethe-Insitut. Η εγκατάσταση αποτελείται από έναν σκελετό από πλεξιγκλάς, στον οποίο τοποθετούνται περίπου 6.000 ξύλινα τουβλάκια με αποφθέγματα. Με αφορμή τη γερμανική Προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ, η εγκατάσταση θα παρουσιαστεί σε δέκα ευρωπαϊκές χώρες. Μετά την αποκάλυψη της εγκατάστασης, καθένας μπορεί να πάρει μαζί του τουβλάκια με αποφθέγματα. Στο τέλος, μένει μόνο το διάφανο πλέγμα από πλεξιγκλάς, στο οποίο βρίσκονταν τα τουβλάκια με τις ρήσεις: ο τοίχος έχει χαθεί.
«Ο τοίχος που χάνεται» είναι ένα εγχείρημα του Goethe-Institut, που χρηματοδοτείται από ειδικά κονδύλια του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Εξωτερικών για τη γερμανική Προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ το 2020.
