HERITAGE IN FOCUS

Το πρόγραμμα εξερευνά την έννοια της «κληρονομιάς» από τις γερμανικές και ελληνικές προοπτικές. Αναφέρεται στην πρόσφατη αύξηση του ενδιαφέροντος σε τομείς όπως η ακαδημαϊκή κοινότητα, η πολιτική, οι πολιτιστικοί οργανισμοί και τα μέσα ενημέρωσης. Η UNESCO έχει επεκτείνει τα προστατευτικά πλαίσια για την άυλη πολιτιστική κληρονομιά, επιτρέποντας την προστασία εθίμων, πρακτικών και γαστρονομικών παραδόσεων – όπως οι βυζαντινές ψαλμωδίες στην Ελλάδα και την Κύπρο ή η απειλούμενη νυχτερινή σκηνή του Βερολίνου.

Αυτή η πρωτοβουλία φιλοξενείται από το Goethe-Institut Αθηνών σε συνεργασία με το Humboldt Forum.

Heritage in Focus

HERITAGE IN FOCUS #1

Johannes Blume

Ο Johannes Blume γεννήθηκε στο Βερολίνο. Στην τελευταία τάξη του σχολείου, διακόπτει χωρίς να δώσει απολυτήριες εξετάσεις και για μερικά χρόνια δουλεύει ως μπάρμαν σε ένα ανεξάρτητο μικρό θέατρο. Αποκτά πρακτική εμπειρία στον κινηματογράφο ως βοηθός παραγωγής και βοηθός σκηνοθέτη σε διάφορες κινηματογραφικές παραγωγές. Δημιουργεί αρκετές πειραματικές και μικρού μήκους ταινίες, καθώς και άλλες φιλμικές δουλειές που του ανατίθενται από πολιτιστικούς και κοινωνικο-οικολογικούς φορείς ή προγράμματα. Το 2013 μεταπηδά από το πρακτικό στο ακαδημαϊκό πεδίο: αφού παίρνει το απολυτήριο λυκείου από Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας, σπουδάζει Φιλοσοφία και Θεωρία του Κινηματογράφου στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Μετά την αποφοίτησή του το 2019, ο Johannes Blume εργάζεται ως σκηνοθέτης και αρθρογράφος. Το μεσαίου μήκους ντοκιμαντέρ του "Strawalde" αποσπά καλές κριτικές. Το πρώτο μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ του με τίτλο "Berlin Utopiekadaver" υλοποιείται σε συνεργασία με τη Filmgalerie 451 και με την υποστήριξη του ZDF στο πλαίσιο της σειράς "Das kleine Fernsehspiel", ενώ διακρίνεται με το βραβείο Max Ophüls για την «Καλύτερη Μουσική σε Ντοκιμαντέρ».
Sofia Dona

Η Σοφία Ντώνα είναι εικαστικός και αρχιτέκτονας. Το έργο της, τοποθετημένο ανάμεσα στην αρχιτεκτονική και την τέχνη, πραγματεύεται κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά ζητήματα με διεπιστημονικό τρόπο μέσω της site-specific πρακτικής. Εστιάζοντας στη συνοριακή περιοχή μεταξύ του Μεξικού και των ΗΠΑ, σε διαφορετικές στρατηγικές εξώσεων ή σε ιστορικά-συμβολικά αρχιτεκτονικά στοιχεία εξουσίας, η Ντώνα δημιουργεί εγκαταστάσεις και βίντεο που διαστρεβλώνουν τις καθιερωμένες αντιλήψεις της καθημερινότητας. Τα έργα της φωτίζουν μια σειρά καταστάσεων και αφηγήσεων, διαβάζοντάς τες από μια άλλη οπτική για να αποκαλύψουν κρυμμένα, ξεχασμένα ή απαρατήρητα στοιχεία. Μέρος της καλλιτεχνικής της πρακτικής είναι η απο-οικειοποίηση, που οδηγεί σε έργα τόσο αποκαλυπτικά όσο και ποιητικά. Συγκεκριμένες πράξεις, όπως η κατασκευή ενός αντίγραφου συνοριακής οροσειράς από άμμο, η επέκταση ενός μπαλκονιού, η μεταφορά ενός φωτιστικού αυτοκινητοδρόμου ή η μεγέθυνση μιας πόρτας, μετατρέπουν οικεία αντικείμενα σε απροσδόκητα στοιχεία αφήγησης. Μέσα από διαδικασίες απο-οικειοποίησης, αποξένωσης και αλλοτρίωσης, τα αλλαγμένα τεχνουργήματα αποκαλύπτουν ιστορίες και νοήματα, αναπαράγουν αναμνήσεις και αυξάνουν την ευαισθητοποίηση μέσω της κανονικότητας της προσομοίωσης.
Maria Komninos

Η Μαρία Κομνηνού είναι Ομότιμη Καθηγήτρια του ΕΚΠΑ και Πρόεδρος του ΔΣ της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Έχει διδάξει στην Αθήνα και στο Λονδίνο, όπου υπηρέτησε ως επίτιμη ερευνητική εταίρος στο κολέγιο Birkbeck. Διδάσκει στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Πολιτισμικές και Κινηματογραφικές Σπουδές του ΕΜΜΕ. Είναι επίσης καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας, το οποίο ετοιμάζει την 13η έκδοσή του τον Δεκέμβριο του 2024. Επιπλέον, είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία του Εργαστηρίου Ψηφιοποίησης και Αποκατάστασης, που υλοποιείται με πόρους από το Ταμείο Ανάκαμψης. Έχει γράψει πολλά άρθρα και βιβλία στα ελληνικά και στα αγγλικά.
Linda Paganelli

Η Linda Paganelli είναι Ιταλίδα οπτική ανθρωπολόγος, καλλιτέχνιδα και κινηματογραφίστρια, εγκατεστημένη στο Βερολίνο από το 2017. Υιοθετώντας μια αισθητηριακή και συμπεριληπτική προσέγγιση, καθώς και μια ανθρωπολογική, αποαποικιακή και queer-φεμινιστική οπτική, εστιάζει με το έργο της σε θέματα όπως η μετανάστευση, η νοσταλγία και το ανήκειν, η μαζική βία, η κουλτούρα της μνήμης, οι πραγματικότητες των μεταπολεμικών ζωνών, το οικολογικό πένθος και η σχέση μεταξύ των ανθρώπων και των άλλων ειδών. Η Paganelli συνεργάζεται με μουσεία, γκαλερί, πανεπιστήμια, εκπαιδευτικά ιδρύματα και ΜΚΟ, ενώ είναι συνδιαχειρίστρια του Berlin Independent Film Community.
Peggy Ringa

Η Πέγκυ Ρίγγα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και απέκτησε δύο μεταπτυχιακούς τίτλους στην Αιγυπτιολογία και στην Κλασική Αρχαιολογία από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (UCL και King’s College). Για σχεδόν μια δεκαετία, εργάστηκε ως συμβασιούχος αρχαιολόγος σε διάφορα μέρη της Αττικής. Μετά τον θάνατο του πατέρα της το 2013, ανέλαβε την οικογενειακή επιχείρηση, η οποία περιλαμβάνει τρία θερινά σινεμά (Αθήνα, Ριβιέρα, VOX) και ένα χειμερινό (Ααβόρα). Παρόλο που από τότε έχει συμμετάσχει μόνο σε μία ανασκαφή, θεωρεί τον εαυτό της περισσότερο αρχαιολόγο παρά επιχειρηματία.
Marcel Weber

Ο Marcel Weber, πρώτος πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Clubcommission Berlin, είναι ένας έμπειρος οραματιστής αλλαγών και πιστοποιημένος συστημικός επιχειρηματικός σύμβουλος, με ειδίκευση στη διαμόρφωση βιώσιμων και ποικιλόμορφων οργανωτικών συστημάτων. Από το 2022, είναι πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Clubcommission Berlin και υπηρέτησε ως διευθύνων σύμβουλος του SchwuZ Queer Club μέχρι τον Αύγουστο του 2024. Με πάνω από δύο δεκαετίες εμπειρίας στη νυχτερινή ζωή, ο Weber ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως μαθητευόμενος υπάλληλος επικοινωνίας γραφείου. Μετά από διάφορες θέσεις εντός και εκτός του σύμπαντος του SchwuZ, διορίστηκε διευθύνων σύμβουλος του queer θεσμού το 2012. Ο Weber υποστηρίζει με πάθος την αναγνώριση του queer τρόπου ζωής, την ισότητα των φύλων και τη βιώσιμη ανάπτυξη της κλαμπ κουλτούρας, ενώ η δέσμευσή του περιλαμβάνει κοινωνικές, οικολογικές και οικονομικές ανησυχίες. Στον ελεύθερο χρόνο του, εργάζεται περιστασιακά ως DJ και έχει μεγάλο πάθος για τη house και την disco μουσική.
Cathryn Drake

Η Cathryn Drake είναι συγγραφέας και τεχνοκριτικός, με άρθρα και κριτικές για τη σύγχρονη τέχνη, το design και ταξιδιωτικούς προορισμούς σε έντυπες και διαδικτυακές εκδόσεις όπως Artforum, e-flux Criticism, frieze, Metropolis, Men’s Vogue, Time και Wall Street Journal. Έχει γράψει για τον ρόλο της τέχνης στη δημόσια σφαίρα, την αστική ανάπτυξη σε συνδυασμό με ιστορικά διατηρητέα κτίρια, καθώς και για την κουλτούρα και την αρχιτεκτονική των δημόσιων λουτρών από την αρχαιότητα έως σήμερα. Η Drake έχει επιμεληθεί την έκθεση "The Presence of Absence, or the Catastrophe Theory", η οποία παρουσιάστηκε στο Ίδρυμα Izolyatsia στο Κίεβο και στο Κέντρο Τεχνών NiMAC στη Λευκωσία. Η έκθεση εξερεύνησε θέματα όπως το τοπίο και η μνήμη, η αμνησία και ο εθνικισμός, η ταυτότητα και η αντίσταση, ο κατακερματισμός και ο εκτοπισμός, η αποξένωση και η νοσταλγία για τόπους που πιθανώς δεν υφίστανται, μέσα από το έργο καλλιτεχνών από την Αλβανία, την Τουρκία, την Κύπρο και την Ελλάδα. Ως πρώην επικεφαλής επιμελήτρια κειμένων στο περιοδικό design Metropolis και συντάκτρια στο MoMA, πλέον επιμελείται εκδόσεις για τη Σχολή Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου του Γέιλ. Έχει διατελέσει επίσης διευθύντρια δημοσίων σχέσεων του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Αν Άρμπορ και διευθύντρια παραγωγής για τα γυρίσματα δύο ταινιών μεγάλου μήκους στη Νέα Υόρκη: την ελβετική ταινία μυστηρίου "Morocco" και τη ρωσοαμερικανική παραγωγή "Beyond the Ocean". Μετά την αποφοίτησή της με πτυχίο στις πολιτικές επιστήμες και τη δημιουργική γραφή, εργάστηκε για αρκετά χρόνια ως κοινοβουλευτική βοηθός του Αμερικανού γερουσιαστή Timothy Wirth στην Ουάσιγκτον.
DJ Irakli

Έχοντας καταγωγή από τη Γεωργία, ο DJ Irakli (Irakli Kiziria) εγκαταστάθηκε νωρίς στη γερμανική πρωτεύουσα, όπου ανέδειξε και εξέλιξε μια πτυχή της τοπικής μουσικής σκηνής, προσδίδοντάς της διεθνή εμβέλεια. Το 2013 λάνσαρε το STAUB, ένα από τα πιο δημοφιλή techno πάρτι του Βερολίνου. Ως μέλος του ντουέτου παραγωγής I/Y, κυκλοφορεί τη μουσική του από την ομώνυμη δισκογραφική εταιρεία, της οποίας είναι συνιδρυτής. Πάνω απ’ όλα, όμως, η τέχνη του Irakli πίσω από τα πλατό έχει δοκιμαστεί στους πιο κλασικούς underground χώρους του Βερολίνου, όπως τα Tresor, Berghain και Griessmuehle, ενώ το όραμά του για την ηλεκτρονική μουσική έχει ταξιδέψει σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική. Το 2017 συνίδρυσε το Intergalactic Research Institute for Sound, μαζί με καλλιτέχνες όπως οι Stanislav Tolkachev, Natalie Beridze και Rezo Glonti. Ο Irakli ηγείται επίσης ενός ακμάζοντος δικτύου που εξερευνά τις διάφορες πτυχές της ambient μουσικής, εμπνευσμένης από τους τόνους και τα ηχοχρώματα της γενέτειράς του, της Γεωργίας. Προσθέτοντας ορχηστρικές συνεργασίες και ηχητικές εγκαταστάσεις στο έργο του εκτός των κλαμπ, οι αναπτυσσόμενες πλατφόρμες του και οι βαθιές διασυνδέσεις του με το Βερολίνο του επιτρέπουν να εξερευνά τις πιο αφαιρετικές και πειραματικές επικράτειες της techno. Με νέα εγχειρήματα και ένα δημιουργικό ρεπερτόριο σε εξέλιξη, τα DJ σετ, οι δισκογραφικές εταιρείες και τα πάρτι του Irakli διακρίνονται πάντοτε από μοναδικές ποιότητες. Είτε εξερευνά ηχοτοπία χωρίς ρυθμικό σκελετό είτε καταιγιστική techno, ο Irakli καταφέρνει σταθερά να δημιουργεί κάτι ξεχωριστό.
DJ Ablaze Meursault

Η DJ Ablaze Meursault, ή αλλιώς Κατερίνα Π. Τριχιά, αποφοίτησε το 2012 από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και το 2017 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της με τίτλο «Πολιτισμικές και Κινηματογραφικές Σπουδές» στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αντικείμενο της διπλωματικής εργασίας της ήταν η ιστορία και η καταγραφή της δραστηριότητας των ανεξάρτητων δισκογραφικών εταιρειών στη δεκαετία του ’90 στην Ελλάδα. Η καλλιτεχνική της πρακτική αφορά τη μουσική (περιοδική έκδοση Filament Zine), τον κινηματογράφο (προβολές Boiling Films, Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας, Ios Festival, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Σύρου) και τη φωτογραφία (Studio Trichia).

HERITAGE IN FOCUS #2

Anh-Linh Ngo

Ο Anh-Linh Ngo (γενν. 1974) είναι αρθρογράφος για θέματα αρχιτεκτονικής, επιμελητής εκθέσεων και διευθυντής σύνταξης του περιοδικού ARCH+. Στο πλαίσιο των δράσεων του ARCH+, επιμελείται τακτικά εκθέσεις και ερευνητικά πρότζεκτ, όπως το projekt bauhaus (2015–2019), το Cohabitation (2021) και το The Great Repair (2023/24). Από το 2010 μέχρι το 2016 ήταν μέλος της καλλιτεχνικής συμβουλευτικής επιτροπής του ifa – Institut für Auslandsbeziehungen (Ινστιτούτο Εξωτερικών Πολιτιστικών Σχέσεων), για το οποίο διοργάνωσε και συνεπιμελήθηκε τις περιοδεύουσες εκθέσεις An Atlas of Commoning (2018) και Post-Oil City (2009). Αυτή την περίοδο είναι μέλος του εποπτικού συμβουλίου για την έκθεση IBA 2027 στη Μητροπολιτική Περιφέρεια της Στουτγάρδης και της Akademie Schloss Solitude, καθώς και μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του Goethe-Institut. Ήταν συνεπιμελητής του Γερμανικού Περιπτέρου στη 18η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής στη Βενετία το 2023. Το 2021 έγινε μέλος της Ακαδημίας Τεχνών του Βερολίνου, της οποίας είναι αντιπρόεδρος από τον Μάιο του 2024.
Christina Vavia

Η Χριστίνα Βαρβία είναι ερευνήτρια και πρώην αναπληρώτρια διευθύντρια της Forensic Architecture. Έχει σπουδάσει αρχιτεκτονική και έχει διδάξει στην Architectural Association του Λονδίνου (2018-2020). Επιπλέον, υπήρξε μέλος του Τεχνολογικού Γνωμοδοτικού Συμβουλίου του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (2018) και ερευνήτρια στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Λουιζιάνα (2020-2023). Η Βαρβία είναι λέκτορας στο Κέντρο Ερευνητικής Αρχιτεκτονικής του Goldsmiths, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, και ολοκληρώνει τη διδακτορική της διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Όρχους, όπου η έρευνά της επικεντρώνεται στις φεμινιστικές και νεοϋλιστικές προσεγγίσεις του ανθρώπινου σώματος στο πλαίσιο της διερευνητικής πρακτικής. Είναι ιδρυτικό μέλος και επικεφαλής του συμβουλίου του Forensis, του οργανισμού που ιδρύθηκε από τη Forensic Architecture με έδρα το Βερολίνο, καθώς και συνιδρύτρια και συνδιευθύντρια της Πρωτοβουλίας Forensic Architecture στην Αθήνα (FAIĀ). Το έργο της σχετικά με τις αεροπορικές επιδρομές, το καθεστώς κράτησης, τις δεξιές πολιτικές, την αστυνομία και τη συνοριακή βία έχει υποβληθεί σε δικαστήρια και πολιτικά φόρουμ, ενώ έχει εκτεθεί και βραβευτεί διεθνώς.
Iris Lykourioti

Η Ίρις Λυκουριώτη είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Έχει συνεπιμεληθεί βιβλία και το έργο της, θεωρητικό, εκπαιδευτικό και κτισμένο, έχει παρουσιαστεί σε εκθέσεις, εργαστήρια, συνέδρια και επιστημονικά έντυπα, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στις πολιτικές που καθορίζουν τον σχεδιασμό και την παραγωγή υλικών αντικειμένων και χώρων (Τεχνογεωγραφίες), χρησιμοποιώντας θεωρητικές βάσεις όπως οι Επιστημολογίες του Νότου και η φεμινιστική θεωρία. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας "Οι αρχιτέκτονες της Φάλαινας" και του Κέντρου Νέων Μέσων και Φεμινιστικών Πρακτικών στον Δημόσιο Χώρο.
Polina Prentou

Η Πολίνα Πρέντου είναι MSc αρχιτεκτόνισσα-πολεοδόμος (ΕΜΠ) και υποψήφια διδάκτορας στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ, με διατριβή που εστιάζει στις έμφυλες προσεγγίσεις των κινημάτων πόλης για ελεύθερους χώρους στην Αθήνα. Είναι ερευνήτρια στο Εργαστήριο Αστικού Περιβάλλοντος του ΕΜΠ και συμμετέχει σε ερευνητικά προγράμματα όπως το Μητροπολιτικό Πάρκο στο Ελληνικό, η ανάπλαση των Λιπασμάτων Δραπετσώνας και οι προσφυγικές γειτονιές του Πειραιά. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα συνδυάζουν τις έμφυλες προσεγγίσεις στον αστικό σχεδιασμό με τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις των μεγάλων έργων στον αστικό χώρο.
Despina Zefkili

Η Δέσποινα Ζευκιλή είναι κριτικός τέχνης, διευθύντρια του περιοδικού Αθηνόραμα και μέλος της Προσωρινής Ακαδημίας Τεχνών (ΠΑΤ). Ενδιαφέρεται για την κριτική προσέγγιση της τέχνης και των συστημάτων της μέσα σε ένα ευρύτερο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο, καθώς και για τις παιδαγωγικές της πτυχές. Έχει γράψει για την αθηναϊκή εικαστική σκηνή σε διάφορα βιβλία και περιοδικά, όπως τα On One Side of the Same Water (εκδ. Hatje Cantz), The Way between Prishtina and Belgrade… (Stacion Center), Art Papers, Third Text, Ocula, Field Journal, Art Review, Frieze, artnet, Flash Art, Art Info, Camera Austria, South Magazine και [φρμκ]. Έχει συνεπιμεληθεί εκθέσεις, πρότζεκτ και εκδόσεις, όπως τα Απολαυστική μαχητικότητα Live, Waste/d Pavilion, Συμφωνία Χωρίς Αρχές: Προς μια ιστορία για τη σύγχρονη ελληνική τέχνη, 4η Μπιενάλε της Αθήνας: AGORA (“The Non-Serious Lectures”), Archaeology of Today? και Local Folk (φανζίν). Τα τελευταία δέκα χρόνια επιμελείται την εικαστική έκθεση του φεστιβάλ «Διαδρομές στη Μάρπησσα» στην Πάρο.
Heinz Emigholz

Γεννημένος λίγο έξω από τη Βρέμη της Γερμανίας το 1948, ο Heinz Emigholz μαθήτευσε αρχικά ως σχεδιαστής και στη συνέχεια σπούδασε φιλοσοφία και λογοτεχνία στο Αμβούργο. Η ενασχόλησή του με τον κινηματογράφο ξεκίνησε το 1968 και από το 1973 εργάζεται ως σκηνοθέτης, εικαστικός καλλιτέχνης, συγγραφέας και παραγωγός στη Γερμανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Έχει πραγματοποιήσει πολυάριθμες εκθέσεις, αναδρομικές, διαλέξεις και δημοσιεύσεις. Το 1974 ξεκίνησε την εγκυκλοπαιδική σειρά σχεδίων με τίτλο "The Basis of Make-Up" και το 1984 τη σειρά φιλμικών έργων "Photography and Beyond". Μεταξύ 1993 και 2013 ήταν καθηγητής πειραματικού κινηματογράφου στο Universität der Künste Berlin, όπου συνίδρυσε το Ινστιτούτο Μέσων με διάσταση Χρόνου και το πρόγραμμα «Τέχνη και Μέσα». Το 2003, η Filmgalerie 451 ανέλαβε την έκδοση όλων των ταινιών του σε DVD. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τα βιβλία "Krieg der Augen, Kreuz der Sinne" (Πόλεμος των ματιών, Σταυρός των αισθήσεων), "Seit Freud gesagt hat, der Künstler heile seine Neurose selbst, heilen die Künstler ihre Neurosen selbst" (Από τότε που ο Freud είπε ότι ο καλλιτέχνης θεραπεύει μόνος του τις νευρώσεις του, οι καλλιτέχνες θεραπεύουν μόνοι τους τις νευρώσεις τους), "Normalsatz – Siebzehn Filme" (Κανονική πρόταση – Δεκαεπτά ταινίες) και "Das schwarze Schamquadrat" (Το μαύρο τετράγωνο της ντροπής), όλα από τις εκδόσεις Martin Schmitz Verlag. Άλλα έργα του περιλαμβάνουν τα "Die Basis des Make-Up" (I, II και III), "Der Begnadete Meier" (Grace Jones), "Kleine Enzyklopädie der Photographie" (Μικρή εγκυκλοπαίδεια της φωτογραφίας) και "Sense of Architecture", που περιέχει περισσότερες από 600 φωτογραφίες. Ο Heinz Emigholz είναι μέλος της Ακαδημίας Τεχνών του Βερολίνου από το 2013.
Kostadis Michail

Ο Κωνσταντής Μιχαήλ είναι καλλιτέχνης του ήχου, αυτοδίδακτος πολυοργανίστας και μηχανικός ήχου με βάση την Αθήνα. Ως Kostadis, παρουσιάζει DJ sets με επιλογές που κινούνται ανάμεσα σε ηλεκτρονικές motorik ρυθμολογίες και κομμάτια με έντονη χωρική αίσθηση.
Minou Oram

Η DJ και παραγωγός Minou Oram, με βάση το Βερολίνο, αναμειγνύει δεκαετίες και μουσικά στιλ, ελισσόμενη με ευχέρεια ανάμεσα στη στοχαστική γαλήνη και την ηλεκτρισμένη ένταση, αναζητώντας την κάθαρση μέσω του ήχου. Τα διευρυμένα DJ sets της αντλούν από ένα πλούσιο μωσαϊκό επιρροών, συνυφαίνοντας ήχους από την ψυχεδελική electronica, κοσμικά και εξωτικά ηχοχρώματα, βιομηχανική post-disco, ρυθμικά breaks, αισθησιακή IDM, alienated pop, προσωπικές ηχογραφήσεις πεδίου και πολλά άλλα. Από το 2016 έως το 2020 υπερασπίστηκε την έμφυλη διαφορετικότητα στην ηλεκτρονική μουσική μέσω του πρότζεκτ Femdex. Το 2022 εντάχθηκε στη συνεργατική πλατφόρμα μουσικής, τεχνών και design Cereals. Είναι ραδιοφωνική παραγωγός στους σταθμούς LYL Radio (Λυών/Παρίσι) και THF Radio (Βερολίνο).

HERITAGE IN FOCUS

HERITAGE IN FOCUS #1

ΣΧΕΤΙΚΑ

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ

Johannes Blume

Sofia Dona

Maria Komninos

Linda Paganelli

Peggy Ringa

Marcel Weber

Cathryn Drake

DJ Irakli

DJ Ablaze Meursault

HERITAGE IN FOCUS #2

ΣΧΕΤΙΚΑ

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ

Anh-Linh Ngo

Christina Vavia

Iris Lykourioti

Polina Prentou

Despina Zefkili

Heinz Emigholz

Kostadis Michail

Minou Oram

Συνεργάτης