Berlinale Blogger 2018
ΚΑΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ
Παρά τους αρχικούς του ενδοιασμούς, ο blogger μας πήγε στην ταινία της Ruth Beckermann «Το βαλς του Βάλντχαϊμ» (Waldheims Walzer) και μας συστήνει να τη δούμε κι εμείς, με την κατάλληλη παρέα όμως.
Γεράσιμου Μπέκα
Πράγματα που καλό είναι να μην κάνεις ένα παγερό χειμωνιάτικο πρωινό στο Βερολίνο: να σηκωθείς, να βγεις έξω, να δεις ταινίες για ναζί. Το επιχειρώ όμως κι οπλίζομαι με δύο διπλούς εσπρέσο, στην κούπα που εννοείται ότι έχω φέρει μαζί μου. Μετά πιάνω κουβέντα με ένα ιταλικό κινηματογραφικό συνεργείο. O κάμεραμαν λέει ότι μοιάζω με κάποιον διάσημο ηθοποιό. Το όνομα του ηθοποιού δεν το συγκρατώ, κάτι τέτοια ποτέ δεν είναι αλήθεια και μετά απογοητεύεσαι. Ωραίο πάντως να τ’ ακούς. Και τώρα σινεμά!
Θυτες και θυματα
Η Ruth Beckermann, που στη δεκαετία του 1980 πήρε μέρος ως ακτιβίστρια σε εκδηλώσεις εναντίον του Βάλντχαϊμ, καταπιάστηκε με την υπόθεση Βάλντχαϊμ και δημιούργησε με αρχειακό υλικό και δικές της λήψεις ένα δοκιμιακό ντοκιμαντέρ, που όχι μόνο δίνει ένα ανάγλυφο πορτρέτο του Κουρτ Βάλντχαϊμ, αλλά και αποκαλύπτει τους μηχανισμούς μιας κοινωνίας που αντικαθιστά πρόθυμα και αβασάνιστα το ρόλο του θύτη μ’ εκείνον του θύματος.Στη δεκαετία του 1940 ο Κουρτ Βάλντχαϊμ πολεμούσε αντάρτες στα Βαλκάνια, κατείχε υψηλόβαθμα πόστα στη Βόρεια Ελλάδα και στην Αθήνα και είχε συμμετοχή και ευθύνη στον εκτοπισμό των Ελλήνων Εβραίων. Ο Βάλντχαϊμ από αξιωματικός των εθνικοσοσιαλιστών έγινε, μεταξύ άλλων, Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ και το 1986 Πρόεδρος της Αυστρίας. Το ναζιστικό παρελθόν του, το οποίο μέχρι τότε το κρατούσε σε μεγάλο βαθμό κρυφό, έγινε στην Αυστρία, σαράντα και πλέον χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Π.Π., μείζον θέμα της προεκλογικής περιόδου. Ο Βάλντχαϊμ έγινε παρ’ όλα αυτά Πρόεδρος της χώρας.
Τον Δεκέμβριο του 2018 ο Βάλντχαϊμ θα γιόρταζε τα 100ά του γενέθλια, αν δεν είχε πεθάνει το 2007.