Ομιλία Sharing Wastelands

Ομιλία για τα «τοπία των σκουπιδιών» και τις υποδομές διαχείρισης απορριμμάτων

Τα απορρίμματα είναι πανταχού παρόντα. Η διαδεδομένη, αναντίρρητα αποικιοκρατική πρακτική τού να θάβουμε αλλού τα σκουπίδια μας, να τα «απομακρύνουμε», συναντά όλο και περισσότερες αντιδράσεις και προσκρούει στα φυσικά της όρια. Τα σκουπίδια δεν εξαφανίζονται, παραμένουν ή αναδύονται ξανά στην επιφάνεια, αναπάντεχα, σε όλο και μεγαλύτερες εκτάσεις (αν και πολύ άνισα κατανεμημένες στον κόσμο). Η πιο συχνά εφαρμοζόμενη μέθοδος διαχείρισης των απορριμμάτων παγκοσμίως εξακολουθεί να είναι η απόθεσή τους σε χώρους υγειονομικής ταφής. Οι Χώροι Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ) είναι «τόποι λήθης» (Myra Hird): όχι μόνο μεταφέρονται εκεί για να ξεχαστούν τα υλικά κατάλοιπα, αλλά και η ενασχόληση με τους ΧΥΤΑ, ή η δουλειά μέσα στους ΧΥΤΑ γίνεται από λίγους. Ορισμένοι/-ες θεωρητικοί υποστηρίζουν ότι οι αναρίθμητες, διάσπαρτες σε όλο τον πλανήτη χωματερές του 20ού και του 21ου αιώνα είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά που θα αφήσει ο άνθρωπος στη Γη. 

Η επιμελήτρια Bettina Knaup μιλά για τις έρευνές της σχετικά με ένα μακρόπνοο καλλιτεχνικό εγχείρημα, το οποίο ασχολείται με τα «τοπία των σκουπιδιών» και τις υποδομές απορριμμάτων. Στόχος της είναι να θέσει κρίσιμα ερωτήματα που αμφισβητούν τον μύθο της απομάκρυνσης, της τελικής διάθεσης και της οριστικής διαχείρισης, αλλά και να προωθήσει μια θεώρηση αυτών των σκουπιδότοπων ως μιας μορφής δημόσια ιδιοκτησία, κοινού αγαθού, δηλαδή ως χώρων που έχουν δημιουργήσει, κατοικήσει και μοιράζονται οι άνθρωποι, χώρων που χρειάζονται διαρκή μέριμνα, τόσο βρίσκονται σε λειτουργία όσο και αφού κλείσουν, χώρους που χρειάζονται νέα και διαφορετικά αφηγήματα και ιδέες.
 

Πίσω