Αναμνήσεις
Ήλια Νεοφύτου

Είχα τη χαρά να συνεργαστώ με το Ινστιτούτο Γκαίτε στο συντονισμό και την υλοποίηση της διαδραστικής εγκατάστασης «Ο τοίχος που χάνεται» – μια εντυπωσιακή και αξιοσημείωτη δράση που παρουσιάστηκε σε 10 χώρες της Ευρώπης στα πλαίσια της Γερμανικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σκοπός του «Τοίχου που χάνεται» ήταν η ανάδειξη της πολυπολιτισμικότητας και ποικιλομορφίας παρουσιάζοντας διάσημα αποφθέγματα και αποσπάσματα από μυθιστορήματα, αγαπημένες ταινίες, ποιήματα και φιλοσοφικά έργα της Ευρώπης.

Χαραγμένα πάνω σε 6.000 ξύλινα τουβλάκια, τα αποφθέγματα τοποθετήθηκαν σε μια εγκατάσταση σε μορφή τοίχου. Η ιδέα της Maria Yablonina σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Γκαίτε παρουσιάστηκε σε πολυσύχναστους δημόσιους χώρους δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους επισκέπτες να επιλέξουν και να πάρουν το ρητό που τους εκφράζει μέχρι ο τοίχος να ‹χαθεί›. Στην Κύπρο η εγκατάσταση παρουσιάστηκε στα δυο μέρη της Λευκωσίας και στη Λεμεσό.

Η εκδήλωση έδωσε νέα πνοή στις πόλεις σε μια περίοδο όπου η πανδημία είχε αφήσει έντονα τα σημάδια της στον τομέα του πολιτισμού και είχε δημιουργήσει ένα αίσθημα απομόνωσης.

Εδώ και 60 χρόνια, το Ινστιτούτο Γκαίτε στην Κύπρο έχει συμβάλει ουσιαστικά στην ανάδειξη και στήριξη πολιτιστικών εκδηλώσεων και έχει ενισχύσει την καλλιτεχνική συνεργασία μεταξύ Γερμανίας και Κύπρου. Είχα την τύχη να παρευρεθώ σε διάφορες εκδηλώσεις  τα τελευταία χρόνια, όπως κινηματογραφικές προβολές και εικαστικές εκθέσεις στο υπέροχο κτίριο που στεγάζει το Ινστιτούτο. Θεωρώ ότι είναι ένα σημαντικό κομμάτι στον πολιτιστικό χάρτη της Κύπρου με διαχρονικό έργο. Εύχομαι καλή επέτειο και ανυπομονώ να ακολουθήσω την πορεία του τα επόμενα χρόνια.