Συνέντευξη
Όζγκε Ταχίρογλου

Όζγκε, διδάσκεις γερμανικά στο Ινστιτούτο Γκαίτε εδώ και πέντε χρόνια και είσαι καθηγήτρια γερμανικών στο σχολείο Türk Maarif Koleji στο βόρειο τμήμα της Λευκωσίας. Σπούδασες πολιτικές επιστήμες και γερμανικά ως ξένη γλώσσα στη Λειψία και τη Χαϊδελβέργη και είχες επαφή με τη Γερμανία από πολύ νωρίς στη ζωή σου. Ποιες ήταν οι πρώτες σου εμπειρίες με τη γερμανική γλώσσα; Τι σου αρέσει στη γερμανική γλώσσα;

Οι γείτονές μας είναι Γερμανοί από το Neumarkt στο Oberpfalz. Από τα πρώτα παιδικά μου χρόνια, μου άρεσε η μελωδία της γερμανικής γλώσσας, γι' αυτό και είχα μεγάλο ενδιαφέρον να μάθω τη γλώσσα και να γνωρίσω τη Γερμανία όσο ήμουν ακόμα στο σχολείο.  Όταν ήμουν δεκατριών ετών, οι γείτονές μας Ρενάτε και Μάνφρεντ με προσκάλεσαν στη Γερμανία όπου είχα τη δυνατότητα να συμμετέχω στο μάθημα σε ένα γυμνάσιο στο Neumarkt ως φιλοξενούμενη μαθήτρια. Μετά από αυτή την εμπειρία, μου ήταν σαφές ότι αργότερα θα σπούδαζα στη Γερμανία.

Σήμερα, ως καθηγήτρια γερμανικών, βρίσκω τη γερμανική γλώσσα έναν αμύθητο θησαυρό ποικιλομορφίας και ορολογίας. Με συνδέει με τη Γερμανία ξανά και ξανά.

Πριν ακόμη ανοίξουν τα οδοφράγματα, έδωσες εξετάσεις γερμανικών στο Ινστιτούτο Γκαίτε. Είναι μάλλον δύσκολο να φανταστεί κανείς, πώς ήταν τα πράγματα τότε.

Στην αρχή, το 1994, ήταν πολύ δύσκολο να έρθουμε σε επαφή με το Ινστιτούτο Γκαίτε, επειδή δεν υπήρχε τηλεφωνική σύνδεση μεταξύ του βορρά και του νότου. Θυμάμαι ακόμη ότι μόνο μέσω του ΟΗΕ ήταν δυνατόν να γίνουν τηλεφωνήματα.  Υπήρχε επίσης κάποια επαφή με το γερμανικό προξενείο, το οποίο δεχόταν επισκέψεις σε ώρες γραφείου στο βόρειο τμήμα σε ορισμένα χρονικά διαστήματα. Χάρη σε αυτή τη σύνδεση, μπόρεσα να εγγραφώ σε μια εξέταση γερμανικών στο Ινστιτούτο Γκαίτε.  Ήταν δύσκολο να πάρει κανείς επίσημη άδεια για να διασχίσει την Πράσινη Γραμμή.

Θυμάμαι ακόμα πολύ καλά πόσο συναρπαστικός και τρομακτικός ήταν ο δρόμος προς το Ινστιτούτο Γκαίτε μέσα από τη νεκρή ζώνη. Οι τοίχοι των σπιτιών ήταν γεμάτοι τρύπες από σφαίρες.  Ο δρόμος, τον οποίο έπρεπε να περπατήσω ολομόναχη, ήταν πολύ τρομακτικός για μένα. Αντίθετα, η θερμή υποδοχή που έτυχα από τις καθηγήτριες του Ινστιτούτου Γκαίτε μου έμεινε αξέχαστη.  Οι πρώτες μου συναντήσεις με ελληνόφωνους Κύπριους έγιναν στον κήπο του ινστιτούτου, ενώ όλοι περιμέναμε με αγωνία τις προφορικές εξετάσεις.  Από αυτές τις συναντήσεις αναπτύχθηκαν φιλίες που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα.

Αυτή τη στιγμή είσαι η μόνη Κύπρια μεταξύ των καθηγητών. Πώς αισθάνεσαι ως τουρκόφωνη Κύπρια στο Ινστιτούτο Γκαίτε, πώς είναι το κλίμα ανάμεσα στο διδακτικό προσωπικό και στις τάξεις;

Σε αυτή την ερώτηση μπορώ μόνο να πω ότι αισθάνομαι σαν στο σπίτι μου. Για μένα προσωπικά, αυτό το μέρος είναι ένα κομμάτι της Γερμανίας. Βρίσκω το κλίμα ευχάριστο, ιδίως επειδή η αγάπη για τη γερμανική γλώσσα και τον πολιτισμό μας ενώνει όλους.  Είναι μεγάλη χαρά να βλέπεις τουρκόφωνους και ελληνόφωνους Κύπριους να μαθαίνουν μαζί γερμανικά. Όταν ήμουν παιδί, μόνο στα όνειρά μου μπορούσα να δω κάτι τέτοιο. Και είναι ωραίο να βλέπεις ότι τα παιδιά και οι νέοι και από τις δύο πλευρές έχουν την ευκαιρία να γνωριστούν μεταξύ τους και να ανταλλάξουν ιδέες.

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, τα οδοφράγματα έκλεισαν, καθώς επίσης και τα μαθήματα γερμανικών αναγκαστικά μεταφέρθηκαν από τη δια ζώσης διδασκαλία στη διαδικτυακή διδασκαλία. Είσαι μια από τις καθηγήτριες που υιοθέτησαν τα διαδικτυακά μαθήματα πολύ νωρίς. Ποιες ευκαιρίες πιστεύεις ότι προσφέρουν τα διαδικτυακά μαθήματα;

Με τη μετάβαση στην ηλεκτρονική διδασκαλία κατά τη διάρκεια της πανδημίας, το Ινστιτούτο Γκαίτε διατήρησε αδιάκοπη την εκμάθηση. Αυτό έδειξε ότι το Ινστιτούτο Γκαίτε ήταν και παραμένει προσιτό σε όλο το νησί. Επιπλέον, πρόσεξα ότι άνθρωποι που διαφορετικά δεν είχαν την ευκαιρία να έρθουν στο ινστιτούτο ή που ζουν στο εξωτερικό, αρπάζουν τώρα την ευκαιρία να μάθουν γερμανικά.

Το Ινστιτούτο Γκαίτε βρίσκεται στην Πράσινη Γραμμή και έχει έναν πανέμορφο κήπο. Γιατί κατά τη γνώμη σου θα έπρεπε κάποιος να παρακολουθήσει δια ζώσης μαθήματα κοντά μας;

Μέσα από τη συμμετοχή σε ένα μάθημα δια ζώσης προκύπτουν ποικίλες ευκαιρίες, κυρίως ότι οι μαθητές συναντιούνται μεταξύ τους, γνωρίζονται και ανταλλάσσουν ιδέες. Το να περνάς χρόνο στον κήπο είναι μια ωραία ισορροπία με το μάθημα γερμανικών μέσα σε "τέσσερις τοίχους".  Το Ινστιτούτο Γκαίτε με τον φιλόξενο κήπο του αποτελεί τόπο συνάντησης και πόλο έλξης για τους διερχόμενους από τη νεκρή ζώνη.

Το Ινστιτούτο Γκαίτε στην Κύπρο συμπληρώνει 60 χρόνια ζωής. Τι μας εύχεσαι για το μέλλον;

Για το μέλλον, εύχομαι στο Ινστιτούτο Γκαίτε Κύπρου να συνεχίσει να χτίζει μια γέφυρα μεταξύ Κύπρου και Γερμανίας, πάνω στην οποία να μπορούν να περπατούν μαζί όλο και περισσότεροι άνθρωποι από ολόκληρο το νησί.