Οδηγίες της Νυρεμβέργης
Το μαθησιακό περιβάλλον του παιδιού
Τα παιδιά ζουν σήμερα σ’ ένα απόλυτα δικτυωμένο περιβάλλον. Παγκόσμιες διαδικασίες και νέες τεχνολογίες επικοινωνίας απαιτούν μια διαφορετική προσέγγιση της γλώσσας, ακόμη και από το παιδί. Η καθημερινότητα, ακόμη και πολύ μικρών παιδιών, καθορίζεται ήδη ουσιαστικά σε πολλά μέρη από τη χρήση των μέσων
[1] και είναι όλο και πιο συχνά πολυπολιτισμική και πολύγλωσση. Τα παιδιά δεν έρχονται μόνο στο νηπιαγωγείο ή στο σχολείο σε επαφή με την πολιτισμική και γλωσσική ποικιλότητα του κόσμου μας, αλλά ακόμη πιο νωρίς, στην οικογένεια και στο άμεσο περιβάλλον τους.
Τα παιδιά σήμερα αντιλαμβάνονται την πολυγλωσσία μάλλον ως κανονικότητα και διαισθάνονται ότι η εκμάθηση γλωσσών είναι χρήσιμη.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αξιώνει για όλους τους πολίτες της την εκμάθηση και άλλων γλωσσών [2]. εκτός από τη μητρική, με στόχο τη διευκόλυνση της αλληλοκατανόησης και τη διατήρηση της γλωσσικής και πολιτισμικής ποικιλότητας. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος πρέπει όλοι οι σπουδαστές και όλες οι σπουδάστριες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να έχουν την ευκαιρία να μάθουν τουλάχιστον δύο σύγχρονες ξένες γλώσσες[3] κατά τη διάρκεια της υποχρεωτικής τους εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό, στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει καθιερωθεί η εκμάθηση ξένης γλώσσας ως υποχρεωτικό μάθημα στο Δημοτικό [4].
Οδηγία:
Κατά τη διαδικασία εκμάθησης μιας ξένης γλώσσας σε μικρή ηλικία πρέπει να λαμβάνεται πάντα υπόψη το γεγονός ότι τα παιδιά, ανεξάρτητα από τις ιδιαιτερότητες του τόπου και της περιοχής στην οποία ζουν και οι οποίες καθορίζουν τα προσφερόμενα προγράμματα διδασκαλίας, αντιδρούν και μαθαίνουν σύμφωνα με το προσωπικό τους περιβάλλον και την ατομική τους ανάπτυξη.
Πηγές
[1] Βλ. Spanhel (2009)
[2] Βλ. Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (2001)
[3] Βλ. επίσης Οδηγία 1383 (1998); KOM (2003); KOM (2005)
[4] Βλ. Eurydice (2001, 2005) και Legutke (2009)