Poets

MEINE LIEBSTE GEMAHLIN HOFFENTLICH WIRD ES HEUTE MORGEN

Meine liebste Gemahlin hoffentlich wird es heute Morgen
Nicht zu hell draußen, denn ich will ohne Anstrengung
An dich denken können, mit welcher Leichtigkeit
Du mir vorgeschlagen hast, allein nach Skudeneshavn
Zu reisen, in die Anstalt der Möwen, Kornfelder
Und Wale, du weißt, daß ich für Sträucher und dicke,
Überschaubare Tiere etwas übrig habe, aber allein
Werde ich diese Dinge nicht so genießen können, wie es
Ihnen zusteht, allein nach Skudeneshavn, du bist
Wahnsinnig, du brauchst viel länger als ich,
Um zu begreifen, daß wir uns lieben, nach all den
Sommerwechseln, unter uns, nach all den Sinfonieresten
Und Kußfetzen, wenigstens in Briefen, meine
Liebe, weil wir immer viel zu vorsichtig waren, konnten
Wir uns bis zum Ende niemals gegenseitig überraschen,
Unser Anfang war nur ein Spiel, und unser Ende
War die Müdigkeit des Spiels, ich will nachts endlich
Wieder irgendwohin fahren müssen, dahin, wo noch genügend
Aufdringlichkeit auf mich wartet, Aufdringlichkeit
Muß Sehnsucht sein, die sich nicht länger beherrschen
Kann, Skudeneshavn, Skudeneshavn, die Möwen, die
Kornfelder und Wale, du weißt, daß ich dieses Blau
Schon immer geliebt habe, dieses Blau, bei dem
Ich an Krankenhäuser denken muß, an die Flure,
In denen Keime abgetötet werden sollen, dieses Blau,
Mit seiner Vorliebe für de Verhaltensgestörtheit
Von Violett, du brauchst wirklich viel länger als ich, um
Zu begreifen, daß ich dir, mit meiner einseitigen Liebe,
Nur einen Gefallen getan habe, mit welcher Leichtigkeit
Ich an dich denken kann, es war doch deine Idee,
Hierher zu fahren, in diese präzisen Horizontanlagen,
Mit ihren treibenden Wetterstämmen, wie überschaubar
Und nachlässig von dir, mich gerade dahin zu schicken,
Wo es mir an nichts fehlen kann, du mußt wirklich
Wahnsinnig sein, mit meiner einseitigen Liebe
Zu dir, du schreibst, du seist dicker geworden, du
Weißt doch, daß ich dieses Blau schon immer geliebt
Habe, laß die fünf Kilo dort, wo sie sind, denn
Wenn die fehlen, wirst auch du wieder weiter von mir
Entfernt sein, gut, daß ich allein gefahren bin,
Ich denk an dich, aber was
Wäre ich am Fenster ohne Wale.

પ્રિય, હજી મળસ્કાનું અંધારું હોય તો સારું
પ્રિય, હજી મળસ્કાનું અંધારું હોય તો સારું
પ્રિય,
હજી મળસ્કાનું અંધારું હોય તો સારું -
મારે ડૂબી જવું છે તારી યાદમાં, સહજપણે.

તે તો કહી દીધું કે તું તારે એકલો જા સ્કુડનેસહાફન
જા, તારા એકાંતના એ ઉપચાર કેન્દ્રમાં
જ્યાં છે મકાઈનાં વિશાળાં ખેતરો, દરિયાઈ ગલપક્ષીઓનો કલરવ
ને ભૂરા ઉછાળા મારતી વ્હેલોનો જલમંજુલ ધ્વનિ.

તું તો જાણે છે, મને કેટલાં તો પ્રિય છે
પુષ્પોથી લચેલા છોડ ને પાલતું પ્રાણીઓ , ખાસ તો ભરાવદાર
પણ આમ, સાવ એકલા, -
તારા વિના તો હું શી રીતે મઝા માણી શકું આ સ્કુડનેસહાફનની

તું તો પાગલ છે, તને મારા કરતાં બહુ મોડેથી સમજાય છે
આપણો પરસ્પરનો પ્રેમ
આટઆટલી વસંતો પછી પણ, આટઆટલી શેષ મધુર સુરાવલીઓ પછી પણ
એ મધુર અડપલાં, આછાં ચુંબનો….

પ્રિય, આપણે તો સાચવી સાચવીને વર્તતા રહ્યા
- આપના પત્રોમાં તો ખાસ -
કે છેવટ સુધી આપણે અરસપરસને આશ્ચર્યચકિત ન કરી શક્યા
પ્રણયની સ્વીકૃતિ દ્વારા

આપણો આરંભ, જાણે નરી રમત ને એનો અંત
રમતનો થાક, મારે આ રાત્રિમાં
ફરી ક્યાંક હંકારી જવું પડશે જ્યાં મારી વાટ જોતી હોય
પરિચિતતાઓ - એ પરિચિતતાઓ જ બની ગઈ હોય ઊંડી આરત, જે હવે સાવ બેકાબુ -
સ્કુડનેસહાફન, સ્કુડનેસહાફન, એ મકાઈનાં ખેતરો, એ દરિયાઈ ગલપક્ષીઓ ને
ઉછાળા મારતી વ્હેલો - તું તો જાણે છે, આ રમણીય ભૂરાશ
મને કેટલી તો પ્રિય છે
જો કે એ મને યાદ અપાવે છે
એ હોસ્પિટલો ને એની પરસાળોની પણ
જ્યાં બધું જ જંતુમુક્ત

સાચે જ તને મારા કરતાં બહુ જ વાર લાગે છે સમજવામાં -
સમજ કે મારા એકપક્ષીય પ્રેમે એટલું તો કર્યું કે
હું તને હું તને નિરંતર યાદ કરતો રહું છું

તેં જ તો મને પૂરી દીધો
આ એકાંતિક સારવારકેન્દ્રના મનોમય બંધિયાર ચોકઠામાં
તને ક્યાં મારી જરાય પડેલી છે? -તેં તો મને એવી જગ્યાએ ધકેલી મૂક્યો
જ્યાં કશ્શાયની જરૂર જ ન પડે, હા, ક્શ્શાયની……
તું પાગલ થઈ ગઈ છે, તારા પ્રત્યેના મારા એકતરફી પ્રેમથી
તું લખે છે કે તારું વજન પાંચેક કિલો વધી ગયું છે
તો સમજ કે આ રમણીય ભૂરાશ મને તો હંમેશાંથી પ્રિય છે
તો રહેવા દે એ પાંચ કિલોને, - જ્યાં છે ત્યાં,
વજનમાં ઘટાડો થશે તો
તું મારાથી હજી વધારે દૂર ચાલી જશે.

સારું છે કે હું એકલો જ આવી ગયો છું અહીં
હું તને યાદ કરું છું , પણ શું હોત હું
જો ન હોત આ બારી,
ન હોત મકાઈનાં આ વિશાળાં ખેતરો, દરિયાઈ ગલપક્ષીઓ
ને ભૂરા ઉછાળા મારતી આ વ્હેલોનો જલમંજુલ ધ્વનિ
શું હોત હું…..

Translation Gujarati: Harish Meenashru Gujarati

प्रिय बायको, आशा करूया नसेल आजची सकाळ
प्रिय बायको, आशा करूया
नसेल आजची सकाळ इतकी लख्ख आज
कारण फार ताण न घेता
तुझं स्मरण करायचं आहे मला
किती सहजगत्या तू मला सल्ला दिलास
स्कुडेन्सहावेनला एकटंच निघून जाण्याचा
त्या समुद्रपक्ष्यांच्या, मक्याच्या शेतांच्या, व्हेलमाशांच्या प्रदेशात
तुला माहीत आहे किती आस्था आहे मला झुडपांबद्दल,
आणि सहज दिसू शकणाऱ्या महाकाय अजस्त्र प्राण्यांबद्दल
जसा घ्यायला हवा आस्वाद ह्या सगळ्यांचा
तसा नाही घेतला तर तू रागवशील...
तुला जास्त वेळ लागतो जाणून घ्यायला
की आपलं प्रेम आहे एकमेकांवर अपार
त्या आपल्या उन्हाळ्यातल्या भेटीनंतर उरलेल्या बंदिशींनंतर
आणि पुसट अधुऱ्या चुंबनानंतर...निदान पत्रांतल्या
आपण नेहमीच अतिसावध असतो प्रिये,
नाही देऊ शकलो आपण एकमेकांना
कधीच विस्मयाचे न् आश्चर्याचे धक्के
आपण सुरु केला निव्वळ एक खेळ,
आणि शेवट झाला त्याचा
खेळातल्या शेवटाप्रमाणे
थकून...
मला रात्री एकदा परत कुठेतरी जायचं आहे
कुठेतरी जिथे अजूनही ओळखीच्या खुणा
माझी वाट बघताहेत
ओळखीच्या खुणा...ओढ...तीव्र ओढाळ
जास्त वेळ काबूत ठेवता येणार नाही तिला
स्कुडेन्सहावेन, स्कुडेन्सहावेन...ते समुद्रपक्षी,
ती मक्याची शेतं : ते व्हेलमासे
तुला माहितीये ना
हे निळेपण नेहमीच प्रिय होतं मला
हे निळेपण मला हॉस्पिटलची आठवण करून देतं
स्वच्छ पांढऱ्या शुभ्र फरशा जिथं मारले जातात जीवजंतू
हे निळेपण जे त्रासदायक जांभळ्यात परिवर्तित होतं
तुला खूप विलंब झाला आहे हे समजून घ्यायला
की तुझ्यावर एकतर्फी प्रेम करून
मी उपकारच केलेत तुझ्यावर
तुझी आठवण सहज येणारी
तुझीच कल्पना होती इथे येण्याची
ह्याच क्षितिजाच्या प्रदेशात
वाहणाऱ्या ऋतूंसमवेत
तू किती थेट सहजच मला ह्या प्रदेशात पाठवलंस
जिथं कसलीच उणीव भासणार नाही मला
तू खरंच वेडी असावीस
ठार वेडी
माझ्या तुझ्यावरच्या उत्कट एकतर्फी प्रेमामुळे
तू लिहितेस
तू जरा भरली आहेस अंगापिंडाने
तुला माहीत आहे
मला नेहमीच मोहवून घेतं हे निळेपण
ते पाच किलो तिथेच राहू दे
जिथे आहेत तिथेच...
कारण
कारण ते जर नसतील तर
तू पुन्हा दूर अतिदूरच
राहशील माझ्यापासून
हे छानच आहेय
मी प्रवास करतोय एकटाच
आठवण काढतोय तुझी
पण खरंच काय केलं असतं मी
या खिडकीत व्हेलमासे नसते तर

Translation Marathi: Pradnya Daya Pawar

MY DEAREST WIFE, LET’S HOPE THIS MORNING IT WON’T BEThe English version below is a standard translation and not a direct result of the ‘Poets Translating Poet’ Encounter.

Too bright outside, because I want to be able to think of you
Without too much effort, how easily
You suggested that I travel to Skudeneshavn
Alone, into the sanctuary of seagulls, cornfields,
And whales, you know that I have a thing for shrubbery and
Large manageable animals, but I won’t be able
To enjoy these things by myself as much as you
Deserve, travel alone to Skudeneshaven, you are
Crazy, it takes you a lot longer than it does me
To grasp that we love each other, after all the
Moves in summer, between us, after all the remains of symphonies
And scraps of kisses, at least in letters, my
Love, because we were always too careful, we could never
Surprise each other right up to the end,
At first it was just a game, and at the end it
Was the fatigue from the game, finally I want
To have to travel somewhere at night, to a place where still
Enough intrusiveness awaits me, intrusiveness
Must be longing that can no longer restrain
Itself, Skudeneshavn, Skudeneshavn, the seagulls, the
Cornfields and whales, you know I always
Loved that blue shade that makes me
Think of hospitals, of corridors
In which germs are supposed to be killed off, that blue shade
With its preference for the disturbed behavior
Of Violet, you really need much more time than I do
To grasp that with my one-sided love, I only
Did you a favor, how easily
I can think of you, after all it was your idea
To come here, into these precise horizontal structures
With their drifting weather trunks, how understandable
And careless of you it was to send me just to that place,
Where I can lack nothing, you must really
Be crazy, with my one-sided love
For you, you write that you’ve gained weight, you
Still know that I have always loved that shade of blue,
Leave those five kilos where they are, because
If they are no longer there, you will again be farther
Away from me, it’s good that I travelled by myself,
I think of you, but what
Would I be at the window without whales.

 

Biography Thomas Kunst

More Poems
HILDE IST BESTIMMT GAR NICHT NACH BONN GEFAHREN /
હિલ્ડે બોન તો નથી જ ગઈ / हिल्डं गेलेलीच नाही बॉनला, नक्कीच

MOMBASA ISLAND, ZWEITER JULI /
મોમ્બાસા ટાપુ, 2જી જુલાઇ / मोंबासा बेट, दोन जुलै, प्रिय यासमोनी