Poets

युद्धापेक्षाही प्राणांतिक
युद्धापेक्षाही प्राणांतिक जखमा करणारी
वाटतात मला युद्धानंतर जन्माला आलेली दुःखं
की वाताहतीला कसला अर्थच नसतो
जगण्या-मरण्यात गुंतलेले नसतात आसक्त संदर्भ
माणसावर प्रेम करणारा कुणी ईश्वर असेल
यावरचा विश्वास उडतो
अन् वैरी आयुष्याचं हृदय फुटून वाहत राहतं भय
तेव्हा त्या काळ्या प्रवाहाला कोणता किनाराही नसतो

तू असतोस विनाशाच्या धूमधडाम आवाजांपलिकडे
शांतपणे निजलेला आश्वस्त
तुझं डोकं माझ्या कुशीत स्वस्थ असतं
पण तुझ्यावरून पांघरलेल्या पदराइतकं अपुरं
कोणतंच वस्त्र नसतं जगात
हे मला पुरतं ठाऊक असतं

युद्ध हा शब्द त्याच्या अर्थासकट
लांब रहावा तुझ्यापासून
पोहोचू नये धग तुझ्या अस्तित्वाच्या प्रतिष्ठेला
अन् तुझ्या नितळ निष्पाप जाणिवांचे,
मनोरथांच्या भरघोस लवथवीचे प्रदेश
अस्पर्शच राहावेत विनाशाला
या माझ्या तगमगत्या इच्छेला कुठलाच ठाव नाही
हे कळते रे मला


माझ्या आत्म्यानं उच्चारलेल्या
पहिल्या प्रार्थनेसारख्या अनघड मुला
तुला अटळच आहे या झंझावाती जगातल्या
प्रलयंकर अनुभवाचा स्वीकार
पण तू असावेस स्वतःशी सहृदय
आणि माझ्यासारख्या सर्व पराभूतांसाठी
समजुतीने झुळझुळत राहावेस
युगातून भटकणाऱ्या यात्रेकरू प्रेमासाठी
उघडून धरावेस तुझे दार
मरणाच्या गळ्यात असतेच जन्माची तहान, हे जाणून असावेस


असलाच जर अटळ संघर्ष तर लढावेस सृजनाच्या बाजूने
आणि कधीकाळी जर भेटलाच तुला
युद्धातून पाठ फिरवून निघून गेलेला ईश्वर
तर माझ्यासकट प्रत्येक आईची तगमग स्मरून
त्याचे गुन्हे पदरात घालावेस

Tödlicher noch als der Krieg

Tödlicher noch als der Krieg sind die Leiden
die er erzeugt, wie ich weiß, zu genau weiß
die Zerstörung endgültig jeder Bedeutung beraubt 
wunschlos leer, gebettet in nichts, Leben wie Tod
verloren der Glaube daran, ein den Menschen
liebender Gott könnte existieren 
und aus dem Herzen des feindlichen Lebens quillt
die Angst, fließt uferlos der schwarze Strom
 
Du schläfst jenseits des vernichtenden Pfeifens der Bomben
friedlich und ohne Angst quält
kein Gedanke dein Köpfchen in meinem Arm
ich aber weiß, weiß zu genau, dass es kein kürzeres
Gewand als das Ende meines Saris
gibt, das dich bedeckt.

Krieg. In keiner seiner Bedeutungen soll
das Wort jemals auch nur in deine Nähe kommen
seine Strahlung soll die Würde deines Daseins nicht erreichen
die Reiche deiner unbefleckten, arglosen Wahrnehmungen
deiner Träume, dieser Bäume reich an Blüten und Früchten bewegt im Wind
mögen von der Vernichtung unberührt bleiben.
Mich aufwühlender, umtreibender Wunsch: ich weiß
zu genau, weiß, wie vergebens du bist.

Das erste Gebet, das meine Seele
sprach, bist du, mein Neugeborenes,
wirst ihnen nicht ausweichen können, den alles in ihre Strudel
reißenden Erfahrungen in Stürmen geschüttelten Welt
doch dir selbst bleib gewogen und verständnisvoll bleib
wie ein langsam fließender Fluss für all jene wie mich
die die Vernichtung nicht aufhalten konnten
niemals schließe deine Tür
der durch alle Zeitalter reisenden Liebe
und wisse, wisse genau: in Maul des Todes entsteht der Durst der Geburt.

Falls du dem Kampf nicht ausweichen kannst, stell dich auf seiten der Schöpfung
und läuft er jemals dir über den Weg, der Gott, der den Krieg nicht unterband
denk an die Qualen deiner Mutter, aller Mütter
und verzeihe ihm, der sich entzog. 

Übersetzung Ulrike Draesner

 

Biography Aruna Dhere

Further poems

माझ्या मित्रा /
Hör mir zu, mein Freund

युद्धापेक्षाही प्राणांतिक /
Tödlicher noch als der Krieg

काय होते ? /
Was folgt wem folgt was