Poets

Zeitgeist
Die Gegenwart hält drei Sekunden, etwa so lang
wie im Rückblick der ganze Tag war für die Frau,
die auf ihrem Fensterbrett wohnt - nur gerade jetzt die
Monotonie ist ewig. Nebenbei, es gibt neuerdings

Berichte aus diesem Drüben, ein mäßiger Chirurg
kann dich hinbringen, und wieder zurück. Betäubt
mit einem Nadelstich einen Punkt in deinem Hirn,
und was durch den Sinn ging, steht wie ein schwereloser

Ball, gegen den Ego, dein pawlowscher Hund,
vergebens anspringt. Oder er ist es, der steht, Kiefer
verrostet, in seinem Erlebnishungerkäfig. Das Bewusstsein
da ist ein leerer Stuhl, der an der Schädeldecke hängt,

allem über. Unsinkbarer Staub, Tissue, Schnee,
genug um dir ein Bild zu machen, aber du kannst nicht
darauf kommen. Ja, wo du nicht bemerkst, dass die letzte
Sekunde verstreicht, bleibst du immer drinnen, vielleicht

hast du was mitgenommen, eine Stimme, ein Geräusch,
als zwitscherten Sterne. Alles, um dich zu erinnern,
doch es beginnt nicht, keine Musik ohne Zeit - “viel um
spät anzufangen und dann zu platzen!” - Tinnitus ein- ein-

einer Silbe, jede Hoffnung will fahren, bloß wann. Wann
wirst du so schnell, die Trägheit deines Gedankenblitzes
mitzukriegen. Vergiss die Hölle aus Aspik, den jüngsten Abfall
der Schmerzforschung. Wie ein Dopaminjunky flattert  

die Jahreszeit vorbei an einem Sonntag im Rigor? Das
bist du, in strotoskopischer Bewegung. Weg vom Fenster,
und nimm die Treppen langsam. Die Seele blitzt aus grauem
Fleisch, das ist krumm wie die Erde und nicht zu leicht.

Sylvia Geist

Time’s Ghost
The present stops for about three seconds, as long
as the flashback of an entire day for the woman
who lives by  her window-sill –  only, right now, the
monotony is eternal. Also, there are recent

reports from the other world that a mediocre surgeon
can take you there and back. Anasthesized
with a prick of the needle, a dot in your brain,  
what then goes through the senses, like a ball

that does not fall against the ego, your Pavlovian dog
jumping pointlessly? Or he is the one who stands, jaw
rusted  in his eternal hunger cage. The mind
is an empty chair that hangs at the roof of the skull,

above everything. Unsinkable dust, tissue, snow,
enough to give you an idea, you cannot
imagine it. Yes, though  you don't notice that the last  
second has passed, you stay there, perhaps

you have taken something with you  –  a stone, a sound,
a star. Something to remind you
but it does not start, no music without time –  "to start late
and then burst!” –  Tinnitus one, one,

one syllable, each hope dry, the question is: when? When
will you be quick enough to understand the inertia
of your quickest thoughts. Forget the hell of aspic, the latest residue
of pain research. How a dopamine junky flashes  

past a season of Sundays ? You
are frozen in strobe-lit fragments. Get away from the window
and take the stairs slowly. The soul flashes from its gray
flesh curved like the Earth and not too light.

Translation: Sridala Swami and Jeet Thayil

కాల స్వరూపం !

కిటికీ దగ్గిర కూచున్నాను.
రోజులో
అప్పటి దాకా గడిచిన సంగతులన్నీ
ఒక్క మూడు క్షణాల వర్తమానంలో
ఇమిడి పోయాయి.
ఇంక మిగిలిన దంతా
అనంతమైన విసుగు.
     
ఒక సామాన్యమైన శస్త్ర వైద్యుడు
సూది గుచ్చి … మత్తు మందిచ్చి…
ఆ మెదడులో ఉన్న విసుగు దాకా
నన్ను తీసుకుని వెళ్ళ గలడు.
అప్పుడు అక్కడ ఉన్న ఆలోచన
తేలిగ్గా బంతిలా ఎగురుతూ ఉంటుంది.
 
మనలోని ఈ అహం ఉందే …
అది పావ్లోవియన్ కుక్క లాంటిది !
బంతికి ఎదురుగా నిస్సహాయంగా
అలా అది ఎగురుతూనే ఉంటుంది.
 
కాకపోతే
ఈ కుక్క
ఒక కొత్త అనుభవం కోసమని
తన బిగుతు దవడని
సదా అలా జార్చుకుని...
ఒక ఆకలి బోనులో చిక్కుకుపోయి ఉంటుంది !
 
కాలస్పృహ  !
 
తల లోపలి గదిలోని  పైకప్పుకి
ఖాళీ కుర్చీలా  అలా వేళ్ళాడుతూ ఉంటుంది స్పృహ !
ఇప్పుడసలు సమయాన్ని గురించిన ఆలోచనే లేదు
అందువలన -
పైకెగిరిన ధూళి కిందకి పడకుండా
అలా నిలబడి కన్పిస్తుంది.
పేపరు రుమాళ్ళూ
మంచూ… అన్నీ అలాగే !
 
ఇవి చాలు కదా
ఉన్న విషయాన్ని నీకు చూపించడానికి
కాని స్పష్టంగా నీకది అర్థం కాదు.
జారి పొయిన కాలాన్ని
నువ్వు గమనించ లేవు గనక.
నువ్వలా ఆ క్షణంలో చిక్కుబడి పోయేవు.
లేదా
నువ్వాక్షణాన్ని అలానే గుర్తుంచుకున్నావో ?!
 
ఆ క్షణమాత్ర కాలంలో…
నువ్వు ఒడిసిపట్టుకున్నది
ఒక స్వరం...ఒక శబ్దం
మెరిసే ఒక నక్షత్రమూను.
 
కానీ సమయానికి అతీతంగా
సంగీతం లేదు కదా !
"మొదలెట్టడమే ఆలశ్యం
దాని తరవాత అంతా విస్ఫోటనమే "
అంటాడు వోల్‌ఫ్‌గాంగ్ రీం
 
చెవిలో జోరీగ లాగా,  అబ్బా !
అదే శబ్దం !!

Translation Telugu: Jayaprabha

روحِ عصری

تین سیکنڈ وقت تهما
اتنی ہی دیر، ان لمحوں میں
پیچهے مڑکر جب دیکها
وه دن بهر
کهڑکی کے پاس کهڑی رہی
ذیست کاٹی
جیون کتنا یکساں ہے
یکسانیت ہی ابدیت ہے

اسکے علاوه
حال حال میں تحقیق کرنے والے
الگ دنیا سے
اپنے نتائج پیش کئے
ایک عام سرجن بهی دیکهو
تم کو وہاں لے جا سکتا ہے
پھر اس دنیا میں وہ لے آتا ہے
سوئی کی نوک چبهو کر
دماغ کوسن کردیتا ہے
احساس سے جوگزرتا ہے
وہی شعور میں جم جاتا ہے
جیسے معلق ہلکے گولے
جیسے جبلتی کتا
بس یوں ہی اچهلنے لگتا ہے
کیا یہ وہی کتا ہے جسکے جبڑے
کهلے کےکهلے ره جاتے ہیں
اور سڑجاتے ہیں
اس نےء تچربے اور نیا احساس
اس کی بهوک کی گرفت
تمہارا جبلتی کتا اچهل رہا ہے
شعور میں ایک خالی کرسی ہے
جوچهت سے لٹک رہی ہے
ہر شئے سے اوپر
ہوا میں گرد، ٹشوپیپر برف کے گولے
سب جیسے ڈوب نہ پائے
اورخلاء میں اکڑجائیں
بس کافی ہے تصویر بنانے
لیکن نہیں
سمجه میں تمہارے کچه نہ آئے
تم تو ہو موجود وہاں پر
جہاں آخری لمحہ چلا گیا
اور تم شاید اب تک
وہیں اسی حال میں ہو
اپنے ساته ایک بولی، ایک سر پکڑے ہوئے
جیسےچمکتے تارے
سب کچھ تمکو یاد دلاتے ہیں

لیکن کچه بهی شروع نہ ہوتا
جب سماں نہیں تو راگ کیسا
دهیمے دهیمے، دهیرے دهیرے
شروع ہونے میں مد ت بیتی
پهر دهام دهام پهٹ گیا
ٹرن ٹرن گهنتی بجتی
اٹک اٹک ہجے اترے
آشاجاگی
امید نے چلنا چاہا
لیکن آخر کب
چکمک خیال کی سستی کو سمجهو
اسپل کی دوزخ کو پھولو
تحقیق درد کا سب سے تازه فضلہ ہے
اتوار کے دن تم اکڑگئے ہو
ڈوپامئن کی لت می
موسم پهڑ پهڑاتے جاتے
اسٹروٹوسکوپک کی ہل چل میں
جسم ٹکڑے ٹکڑے لگنے لگا ہے

ہٹووہاں سے
اس کهڑکی سے
سیڑهیوں سے آہستہ آہستہ ا ترو
دماغ کے سر مئی مادے میں
روح جیسے دمک رہی ہے
وه تو خم دار لگتی ہے
جیسے ہماری دهرتی ہے
اور ہلکی ہلکی بهی نہیں

Übersetzung Urdu: Jameela Nishat

 

Biography Sylvia Geist

More poems

Die Kopfgeburt /
Mind-Born / ఊహలో / د ماغی پیدائش

Die Liebe in Zeiten des Aberglaubens /
Love in the Time of Superstition / మూఢ నమ్మకాల కాలంలో ప్రేమ / وہم پرستی کے اس دور میں

Schatzsucher /
Treasurehunters / నిధిని వెతుక్కోవడం / خزانہ کهوجنے والے ڈهونڈ تے ره جانے والے