A photo essay on Neerav Patel's poem
મારો શામળિયો / My Lord
Sie benötigen den Flashplayer , um dieses Video zu sehen
મારા શામળિયે મારી હૂંડી પૂરી –
નીકર ગગલીનું આણું શેં નેકળત?
ચાવંડાની બાધા ફળી
ને જવાનજોધ ગરાહણી ફાટી પડી...
એની ઠાઠડીએ ઓઢાડ્યું રાતું ગવન!
રાતીચોળ ચેહ બળે
ને આકડાના છોડે રાતું ગવન લહેરાય!
ગગલીની માં તો
જે મલકાય, જે મલકાય, મારી હાહુ...
બસ, ડાઘુઓની પૂંઠ ફરે કે
ધોડું હડડ મસાણે
મારો ભંગિયાનોય બેલી ભગવાન!
Neerav Patel
Neerav Patel’s poem immediately reminded me of an incident that was in the news last year. A Dalit groom and his baraat were pelted by stones and were told by the upper caste villagers that Dalits were not allowed to ride a horse or take out processions.
The images represent the motifs I visualized when I first heard Neerav Patel read his poem.
Dalit Groom attacked for Riding a Horse
The images represent the motifs I visualized when I first heard Neerav Patel read his poem.
Dalit Groom attacked for Riding a Horse
Andrea Fernandes