Poems

HILDE IST BESTIMMT GAR NICHT NACH BONN GEFAHREN
Hilde ist gar nicht nach Bonn gefahren
Nach Koblenz, Andernach, nach Kiel,
Sie muß hiergeblieben sein, ich spüre mit dem Finger
Ihre Piercingreste in der Luft, wir heirateten zwei
Mal im Schlaf, von allen Seiten, zum Glück
Vergaß sie, ihre Jacke mitzunehmen, ich habe mir
Vorgenommen, kleiner zu werden, mit
Kleineren Kartoffeln, kleinerem Obst, Steakmedaillons und
Winzigen Getränken, ich habe meine Arme
Mit Wäscheleinen enger geschnürt, ich schlafe
Nur noch mit hochgezogenen Knien, ich lese nur
Noch die Buchzeilen genau in der Mitte, ich stelle mich
Tagsüber gekrümmt vor meinen geöffneten Kühlschrank,
Probiere, mit den Händen phasenweise
Drin zu wohnen, lege
Weinverpackungen und Melonentrümmer
Auf die Arme, Arme
Mit nichts dahinter, ich
Hebe ständig Schnecken vom Boden auf, Grashalme,
Filterpapier und die Kinder von Ameisen, ich gehe in
Die Hocke und bleibe so, ich binde mich an einem Baum
Fest und versuche jetzt, von ganz allein zu bluten, ich
Schlenkere mit den Armen, warte auf Wölfe und
Haie, die auch mal für umsonst schwimmen, bin ich
Schon kleiner geworden, Hilde, ich winke ja gar nicht, ich
Warte, ich esse, ich teile mir mit den Wespen
Den kleinsten, jemals von einem Ast gefallenen,
Aufgesprungenen Apfel, ich bin schon
Kleiner geworden, du mußt
Hiergeblieben sein.

હિલ્ડે બોન તો નથી જ ગઈ

હિલ્ડે બોન તો નથી જ ગઈ
કોબ્લેન્ઝે, અન્ડરનાખ કે કિલ
એ ચોક્કસ જ રહી હશે ,
આ હવામાં હું સ્પર્શી શકું છું એના ખૂંચ્યા કરતા અંશો
અમે બબ્બે વાર પરણ્યાં, સ્વપ્નમાં, નિંદરમાં
કાયા આલિંગનબદ્ધ પ્રચંડ કામનાપૂર્વક……
સદભાગ્યે એ વિસરી ગઈ એનું જેકેટ, નાજુક નમણું
મારો તો હાથ પણ ઘૂસતો નથી એની બાંહ્યમાં
એટલે મેં હવે નિર્ણય કર્યો છે જરા માપના, જરા નાના-પાતળા બની જવાનો
આવડા અમથા બટાકા, નાનકડા બોર -જાંબુ , માંસના પાતળા પતીકાં
ને શરબતની પ્યાલી, તે પણ ટચુકડી.
પાતળા થવા સુતળી વડે મેં ચુસ્ત બાંધી દીધા છે મારા હાથ,
સુઈ જાઉં છું કેવળ ટૂંટિયું વાળીને , વાચું છું તો કેવળ
પુસ્તકની બરાબર વચ્ચેની પંક્તિઓ , આખો દહાડો ખુલ્લા ફ્રીજ સામે
વાંકો વાળીને ઊભો રહું છું, આસ્તે આસ્તે ઘુસવા મથું છું એની અંદર,
હું મૂકું છું વાઇનનાં પેકેટ ને તરબુચના ટૂકડા.
હું સતત ઊંચક્યા કરું છું ભોય પરની ગોકળગાયો , ફિલ્ટર પેપર
કીડીઓનાં બચોળિયાં, ઘાસની પત્તીઓ.
હું બસી પડું છું અદુગડો ને ત્યાં જ બરાબર ટકી રહું છું
જાતે બંધાઈ જાઉં છું ઝાડ સાથે, ખુદને લોહી કાઢવા મથું છું
કે આવે કોઈ વરુ, આવે કોઈ આમતેમ રઝળતી શાર્ક
ને કરી મૂકે મને પાતળો
શું હું ખરેખર જ પાતળો ને નાનો થઇ ગયો છું, હિલ્ડે ?
હું ક્યા હાથ હલાવું છું ?- હું તો રાહ જોઉં છું,
ખાઉં છું, ડાળખી પરથી ગરેલા, આ ફાટ પડેલા સફરજનમાં
ભાગ પડાવું છું, ભમરીઓ સાથે
હું ખરેખર જ પાતળો બની ગયો છું
- તું ખરેખર જ
અહીં રહી હશે.

Translation Gujarati: Harish Meenashru

हिल्डं गेलेलीच नाही बॉनला, नक्कीच. किंवा कोब्लेन्झला, आंडरनाखला, कीलला
नाही गेलेली.
ती इथेच राहिली असणार.
मी स्पर्श करू शकतो वाऱ्यावर तिच्या अवयवांच्या मर्मांना
दोन वेळा झोपेत मीलन झालंय आमचं. संपूर्ण मीलन.
सुदैवानं ती विसरलीय तिचं जॅकेट न्यायला.
जॅकेट!
मी ठरवलंय, शिरायचं त्या जॅकेटच्या आत.
लहान व्हायचंय मला. अगदी बारीक.
मी खातोय छोटे बटाटे, छोटी छोटी फळं,
स्टकेच्या पातळशा लहान चकत्या आणि अगदी घोटभर पेयं.
मी बांधतोय माझे हात कपडे वाळत घालण्याच्या दोरीनं
गुडघे जवळ घेऊन झोपतोय
वाचतोय ओळी पुस्तकाच्या फक्त मध्यभागीच दिसणाऱ्या
दिवसभर अंग दुमडून फ्रीजमध्ये हात ठेवून प्रयत्न करतोय
ते हळूहळू आक्रसत जावेत असा.
ठेवून वाईनच्या बाटल्यांची आवरणं आणि कलिंगडाच्या खापा
माझ्या अशक्त निर्बल हातांवर
मी बघतोय की मला उचलता येतायत का गोगलगाई
लहान होऊन, जमिनीवरून
किंवा फिल्टरचे कागद किंवा छोट्याश्या किड्यांची आणखी छोटी पिल्लं.

मी एक मुटकुळं, एका झाडाला बांधून घेतलेलं
हवंय मला रक्तबंबाळ व्हायला.
म्हणजे येतील कोल्हे, येतील शार्क मला खायला
मी वाट बघतोय त्यांच्या येण्याची आणि ते खरं म्हणजे नुसतेच येऊन जाण्याचीही
मी खरंच बारीक झालोय का हिल्डं ! झालोय अगदी लहान ?
बघ मी हात सुद्धा हलवत नाहीये अगदी.
फक्त वाट बघतो हताश आणि खातो, सगळ्यात छोट्या फांदीवरून
तुटून पडलेलं उललेलं बोर
तेही मी गांधीलमाश्यांबरोबर वाटून घेतो.
माझी खात्री झालीय बघ की मी अगदी बारीक झालो आहे.
अगदीच लहान
आता तू इथे असायला हवं होतं हिल्डं.


Translation Marathi: Aruna Dhere

HILDE CERTAINLY DIDN’T DRIVE TO BONN AT ALL, The English version below is a standard translation and not a direct result of the ‘Poets Translating Poet’ Encounter.

To Koblenz, Andernach, to Kiel,
She must have stayed here, with my finger I feel
Her piercing pieces in the air, we married two
Times in our sleep, from all sides, luckily
She forgot to take her jacket, I have
Decided to get smaller, with
Smaller potatoes, smaller fruit, beef medallions and
Tiny drinks, I tied my arms
Tighter with clothesline, I only sleep
With pulled-up knees, I only read
Lines in a book in the very middle, I stand
All day hunched over in front of the opened
Fridge, I try
With my hands and in phases
To live in it, I lay
Wine packaging and melon debris
On my arms, arms
With nothing behind them, I
Constantly lift snails off the ground, blades of grass,
Filter paper and the children of ants, I
Hunker down and stay there, I tie myself
To a tree and try
To bleed all on my own, I swing with my
Arms, wait for wolves and sharks that occasionally
Swim in vain, have I
Already gotten smaller, Hilde, I wave
Not at all, I wait, I eat, I share
With the wasps the smallest
Split-open apple ever to have
Fallen off a branch, I have already
Gotten smaller, you must
Have stayed here.

 

Biography Thomas Kunst

More Poems

MEINE LIEBSTE GEMAHLIN HOFFENTLICH WIRD ES HEUTE MORGEN /
પ્રિય, હજી મળસ્કાનું અંધારું હોય તો સારું / प्रिय बायको, आशा करूया नसेल आजची सकाळ

MOMBASA ISLAND, ZWEITER JULI /
મોમ્બાસા ટાપુ, 2જી જુલાઇ / मोंबासा बेट, दोन जुलै, प्रिय यासमोनी