Poems

شرافت جي پلصراط
مان جيون سڄو،
پرائي ٺاهيل شرافت جي
پلصراط تي هلي آهيان
پيءُ جي پڳ، ڀاءُ جي ٽوپيءَ ڪاڻ،
مون هر ساهه انهن جي مرضي ءَ سان کنيوآهي
جڏهن واڳ منهنجي مڙس جي هٿ۾ ڏني وئي،
تڏهن کان چاٻيءَ جي رانديڪي وانگر،
سندس هوندي، جنن ڀوتن کان ڊڄندي هئس ،
هاڻي طلاق کان ڊڄندي آهيان
عزت ۽شرافت جي معيارن کي
مون لباس سمجهي پاتو آهي
جڏهن هو طلاق جو نالو وٺي ڊيڄاريندو آهي ته،
پاڻ کي مايوسيءَ جي ڪفن ۾ ويڙهيل ڀائيندي آهيان.
ابي ڏاج ۾ مون کي، بهشتي زيور ڏنو هو،
پهاڄ وانگران جو هر لفظ،
هنياءُ تي مُڱ ڏرينددو آهي
منهنجي ذهن کي گهٽو ڏئي، جذبن جي رت مان،
قلم ٻوڙي، عقيدو گهڙيو ويو آهي
منهنجي انسان هئڻ، يانه هئڻ تي بحث ڪندي،
اڌماڻهو ڄاڻندي، قانون لکيو ويو آهي
منهنجين سوچن، خواهشن، جذبن ۽ امنگن جي،
کوپڙين سان، سماج تعمير ڪيو ويو آهي.

Attiya Dawood

Der schmale Steg der Ehre

Mein ganzes Leben bin ich über den Steg gegangen,
den andere mir bauten.
Jeder meiner Atemzüge galt
der Ehre meines Vaters und dem Ansehen meines Bruders.
Seit meine Zügel in die Hände meines Ehemannes gelegt wurden,
lache und weine ich wie ein mechanisches Spielzeug
nach seinen Wünschen.
Wie ich als Kind Angst vor Dämonen und Geistern hatte,
so ängstigt mich jetzt das Wort Scheidung.
Spricht mein Ehemann es aus,
wickelt er mich damit in das Leichentuch der Enttäuschung.
Mein Vater hat mir als Aussteuer ein Buch über die Tugenden der Ehefrau geschenkt:
jedes Wort darin sticht in meiner Brust wie die Worte meiner Nachfolgerin.
Nachdem meinem Geist die Luft abgedrückt wurde,
tauchten sie ihre Feder ins Blut meiner Gefühle
und schrieben damit das Gesetz des Glaubens.
Sie stritten darüber, ob ich ein Mensch sei oder keiner.
Schließlich war ich ein halber
und darauf gründeten sie das Gesetz.
Auf den Totenschädeln meiner Gedanken, Wünsche
und Gefühle errichten sie die Gesellschaft. 

Translation: Daniela Danz

 

Biography Attiya Dawood

More poems

سفر /
Die Reise

بي رنگ تصوير /
Farbloses Bild

پريت جي ريت /
Geschichte der Liebe