Poems

ಹಸುವಿನಂತಹ...
ಹಾಲು ಕರೆಯುವ ಹಸುವಿನಂತಹ ಹಾದರಗಿತ್ತಿ
ಮುದುಕಿ,ಹೆಂಗಸು,ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಇನ್ನೂ ಹುಡುಗಿ
ಅರೆ ಸೀರೆ ಮೊಣಕಾಲಿಗೆ ಎತ್ತಿ
ಆಕಳ ಅವುಡಿಗೆ ತಾಡನ ನಡೆಸಿದ್ದಾಳೆ ಹುಚ್ಚಿ
ಹುಚ್ಚೇ ಹಿಡಿಸುವ ಹಳೆಯ ಹಾದರಗಿತ್ತಿ

ಕಂದು ಆಕಳ ಹಿಂಬದಿ ಕಂಡು ಕಣ್ಣುಮುಚ್ಚುತ್ತಾಳೆ
ಗಂಡಸಿನಂತಹ ತನ್ನಬಾಲವ ತಾನೇ ನೆಕ್ಕುವ
ತಾನೇ ಹಾಲು ಎಳಕೊಳ್ಳುವ, ಬಿಡುವ
ಅದರ ಕೊರಳ ವಿಟನಂತೆ ಸವರುತ್ತಾಳೆ
ಎಷ್ಟೋ ಮಾಡಿ ಮುಗಿಸಿ ಬೇಡವೆಂದು ಅಂಡು ನೆಲಕ್ಕೆ
ಊರಿ ಕುಂತ ಸುಂಟರಗಾಳಿ.

ಅವಳ ಮೊಲೆಗಳು ಬಿರಿದದ್ದು,ಬೆಳೆದದ್ದು,ಹಾದಿಹೋಕರ
ಹೊಟ್ಟೆ ಉರಿಸಿದ್ದು ಈಗ ಒಣಗಿದ ಎಳ್ಳಂತೆ ಕಡುವಾಗಿದೆ
ಕಡು ನೀಲ ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ತಿಳಿನೀಲ ಮೋಡದಂತೆ
ಅವಳ ತೋಳ ನರಬಳ್ಳಿಗಳು ತಬ್ಬಿದೆ.
ಅವಳ ಬಿಗಿದುಕೊಂಡಿದ್ದ ತೊಡೆಗಳು ಸಡಿಲವಾಗುತ್ತಾ
ಸ್ನಾಯುವಾಗುತ್ತಾ ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಮುಟ್ಟಿ
ಮರದ ಜೀವಂತ ಗ್ರಾಮ ದೇವತೆಯಂತೆ
ಕೂತಿದ್ದಾಳೆ ಆಕಳ ಮುಂದೆ,
ಕಾಯಲು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ ಈ ಹಳೆಯ ಹಾದರದ ಹೆಂಗಸು
ಆಕಳೊಡನೆ ಮಾತು ಆಡಿ.

ಅವಳ ಗ್ರಾಮಕ್ಕಿರುವ ಆಕಾಶ ಅವಳು
ಮತ್ತೆಲ್ಲ ಬರಿಯ ಜನರು,ಜನರೆಂದರೆ
ಬರಿಯ ಗಂಡಸರು.
ಉಟ್ಟದ್ದನ್ನು ಉರಿಗೆ ಎಸೆದೆವೆಂದು
ಕಂಕುಳಲ್ಲಿ ಬೆವರು ಸೂಸುವ ಬರಿಯ
ಹುಡುಗರು.ಗಂಡಸರಂತೆ
ಗರ್ವ ಉಳ್ಳವರು.
ಹಾದರವನು ಆಶೆ ಪಡುವರು
ಕಂಡೊಡನೆ ಪೋಲಿ ಮಾತುಗಳ ಹೇಳಿರಮಿಸಿ
ಮುಖ ಸೆಟೆಸಿ ಹೋಗುವರು,ಅಯ್ಯೋ
ಮಕ್ಕಳಂತಹ ಗಂಡು ಆಡುಗಳು.
ಪೇರಲೆಯ ಗೆಲ್ಲುಗಳಂತಹ ಅವಳ ತೋಳುಗಳು ಬಾಗಿ
ಪೇಲವವಾಗಿ..ಆದರೂ ಆಸೆ ಪಡುವರು ಅವಳನ್ನು
ಹುಳಹರಿದ ಹಣ್ಣಂತಹ ಅವಳ ತುಟಿಗಳ ಗಾಯಮಾಡಿ
ಅವಳತೋಳುಗಳಎತ್ತಿ ಗೇರಸಾರಾಯಿಯಂತಹ
ಬೆವರಸೆಲೆ ದಾರಿಯಲ್ಲೆಲ್ಲ ಮನಸನೋಡಿಸುವರು
ಹೆದ್ದಾರಿಯ ಅರಿಯದ ಲಾರಿ ಚಾಲಕರೂ ಸೇರಿ.
*******
ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಆಕಾಶವಿದೆ..ಅವಳ ಬಾಗಿದ ಬೆನ್ನಿಗೆ
ಆಕಳ ಕಂದು ಬಂದಿದೆ ಸಂಜೆಯಾದಂತೆ
ಅವಳ ಗ್ರಾಮಕ್ಕೊಬ್ಬಳೇ ಅವಳು ಎಂಥ ಹಾಯುವ
ಗೊಣಗುವ ಆಕಳ ಮೊಲೆಯಲ್ಲೂ ಹಾಲ ಬರಿಸುವವಳು

wie eine kuh
ein mädchen für alles, wie eine milchkuh,
die alte frau wirkt aus der nähe wie ein mädchen,
den halben sari übers knie gehoben,
tätschelt sie den euter der kuh, diese närrin,
altes mädchen, das allen den kopf verdreht.

beim melken am hintern der braunen kuh schließt sie die augen
und denkt an die selbstsüchtigen männer,
die wie kühe ihre eigenen schwänze lecken
und ihren milchfluss kontrollieren können.
dabei streichelt sie den hals der kuh
wie man ihren hals gestreichelt hat.
genug von allem, setzt sie ihren hintern auf den boden
wie ein wirbelsturm sich setzt.

die knospen ihrer brüste, die aufblühten, wuchsen und die passanten
neidisch machten, sind jetzt kleine sesamkörner.

wie hellblaue wolken am dunkelblauen himmel haften,
klammern sich die venen an ihre arme.
ihre einstmals strammen schenkel sind schlaff,
die muskeln berühren einander,
wenn sie bei der kuh hockt.
wie eine lebendige dorfgöttin aus holz,
spricht sie mit der kuh,
um die leute warten zu lassen, die alte unverzichtbare frau.

 

sie ist der himmel ihres dorfes,
die anderen sind einfach menschen, menschen
heißt: nur männer
ziehen ihre hemden aus, schwitzen unter den achseln
und sagen, es sei zu heiß.
jungs, stolz wie männer,
verlangt es nach verkehr mit ihr,
klopfen bei jeder begegnung sprüche, machen sich lustig
und ziehen mit grimassen von dannen. oh
diese kinder, wie ziegen.

ihre arme sind krumm wie die äste des guavenbaums.
obschon verschrumpelt, wird sie von allen begehrt.
wie wurmstichige früchte sind ihre lippen,
die sie benutzen, verletzen sie,
heben ihre arme, schweiß wie cashew-schnaps
sickert in die wege, die männer, einschließlich der fernfahrer,
die sich absichtlich verfahren haben, entblößen sich.

*****

sie trägt den himmel in ihren augen... gegen abend
sind die kuh und ihr rücken vom gleichen braun.
sie ist die einzige im dorf, die jede
kuh melken kann.

Translation Nicolai Kobus

 

Biography Abdul Rasheed

More poems
ಹೇ ಬಂದೇ ನವಾಜ್ /
Hey bande Nawaz

ಹೆಂಗಸರ ಹುಚ್ಚು , ಭಗವಂತ ಮತ್ತು ನಾನು /
Verrückt nach Frauen: wir beide Gott und ich