Snelle toegang:

Direct naar inhoud gaan (Alt 1) Direct naar hoofdnavigatie gaan (Alt 2)

Olst
Harmonisch samenleven in een zelfgebouwd aardehuis

Autovrij en onafhankelijk van fossiele brandstoffen - zo wilden Rogier en Miriam met hun kinderen wonen. Samen met gelijkgestemde mensen bouwden ze hun eigen huis: van autobanden en aarde.

Von Sanne Derks

 

  • Vanaf het dak van de aardehuizen © Sanne Derks
    Vanaf het dak van de aardehuizen
  • Rogier en dochter Wim © Sanne Derks
    Rogier en dochter Wim
  • Zoon Moos speelt met buurvriend Tobias in klim-speelkamer © Sanne Derks
    Zoon Moos speelt met buurvriend Tobias in klim-speelkamer
  • Estella in haar huis © Sanne Derks
    Estella in haar huis
  • Hester en Barend op gemeenschappelijke trampoline in de wijk. © Sanne Derks
    Hester en Barend op gemeenschappelijke trampoline in de wijk.
‘Wij wilden graag een autovrije plek waar we onze kinderen vrij konden op laten groeien, waar je je buren kent en waar we als wijk in samenwerking met de natuur leven en anderen inspireren,’ vertelt Rogier Battem. Met zijn vrouw Miriam en zijn kinderen Wim en Moos wonen zij in één van de 23 aardehuizen die de bijzondere wijk telt in Olst, Overijssel.  

De door de bewoners zelf gebouwde huizen zijn geïnspireerd op de earthsips van de Amerikaanse architect Micheal Reynolds. De achterwanden zijn gemaakt van autobanden gevuld met aarde en de huizen zijn zoveel mogelijk gemaakt van afvalmaterialen. Er is geprobeerd huizen te bouwen bovendien onafhankelijk zijn van fossiele brandstoffen. Zo zijn de ramen op de zuidkant gericht, is er een hellingsgraad van 9 graden om het huis optimaal te verwarmen en is het dak geïsoleerd met recrecycled EPS. Het dak is begroeid met gras, bloemen en sedums en heeft een wateropnemende functie. Hierop liggen zonnecollectoren en zonnepanelen.  

Rogier vertelt trots: ‘Het is ongelooflijk dat het ons gelukt is. Er is een enorm committment voor nodig. Voor drie jaar achter elkaar moest elke persoon één dag arbeid leveren en 4 uur vergaderen. Via de sosciocratische methode werden besluiten genomen. Dit betekent dat ieders inbreng altijd gerespecteerd werd. We hebben samen alle huizen gebouwd, terwijl we geen idee hadden hoe dat moest, en bovendien in een experimentele bouwstijl.’

Tijdens het proces kwamen er ook enkele tegenslagen, waardoor de doelen soms moesten worden bijgesteld. Zo vertelt Estella Franssen, die het gehele proces van ideeontwikkeling tot uitvoering heeft meegemaakt, dat men toch te maken kreeg met bouwvergunningen, regelingen en wetgeving, waardoor er verschillende commissies moesten komen om te kijken of er aan alle bouweisen voldaan werd. Gevolg was dat de huizen uiteindelijk een stuk duurder werden dan in eerste instantie was begroot. Ook is besloten de huizen casco op te leveren en het aan de bewoners zelf te laten om deze volledig af te maken. Door tijdverlies en het feit dat het bouwen met autobanden veel meer tijd in beslag nam dan voorzien, is uiteindelijk ook besloten 11 van de 23 huizen met stromuren te bouwen in plaats van met aarde.

In de wijk woont een divers gezelschap van mensen. Voor Rogier is het heel bijzonder hier te wonen met zijn gezin en deel te zijn van een gemeenschap. ‘We wonen hier zo fantastisch. En door het hele proces weten we precies wat we aan onze buren hebben.’

Top