Η έκθεση παρουσίασε τις πρακτικές των καλλιτεχνών Σπύρου Αναστασίου, Mehveş Beyidoğlu, Στέλλας Ν. Χρίστου, Ειρήνης Κωνσταντίνου, Ραφαέλας Κωνσταντίνου, Μαριέττας Μαυροκορδάτου, Ανδρέα Παπαμιχαήλ, Σιμώνης Φιλίππου, Ζωής Πολυκάρπου, Κοραλλίας Στεργίδου και Νικολίνας Στυλιανού. Οι καλλιτεχνικές τους προσεγγίσεις χαρακτηρίζονται από διαφορετικά μέσα, που περιλαμβάνουν ήχο, γλυπτική, χαρακτική, φωτογραφία, εγκατάσταση, περφόρμανς, μερικών εκ των οποίων αποτελούν συμμετοχικά έργα. Ωστόσο, μοιράζονται μια απόκλιση από την έννοια του «έργου τέχνης», για να αποκαλύψουν και να συμπαρασυρθούν μέσα από υβριδικές μορφές και διαδικασίες δημιουργίας τέχνης.
Τα έργα και οι δράσεις που δημιουργήθηκαν για την έκθεση παρουσίαζαν την κοινωνική γλυπτική στην πολυμορφία και την πολυφωνία της, όπως αυτή έδρασε και διαμεσολαβήθηκε μέσω της συνεύρεσης των συμμετεχόντων. Στο πλαίσιο αυτό, η γλυπτική διερευνάται ως μια μεταφορά της κίνησης, μια μεταφορά που ζούμε ως κοινωνία. Η μεταφορά στην ετυμολογική της έννοια φαίνεται να αναδιατυπώνει τη σχέση μεταξύ της πολυφωνίας και των διαλογικών πρακτικών μέσω των οποίων εμφανίζεται η ιδέα της κίνησης. Η κίνηση στην κοινωνική γλυπτική μεταφέρει συνθέσεις πραγματικότητας, όχι επειδή αντικατοπτρίζει τον σκοπό ή την τοποθέτηση ενός ατόμου και μιας ατομικής καλλιτεχνικής πράξης, αλλά επειδή προέρχεται από συνεργασιακές πρακτικές που αναδιαμορφώνονται διαχρονικά. Στο πλαίσιο αυτό, οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν στην έκθεση ανταποκρίθηκαν στις έννοιες του «κοινωνικού» και της «γλυπτικής» μέσα από την πλαστικότητα και την ευελιξία τους.
