Οδηγίες της Νυρεμβέργης
Στόχος: το παιδί με διαπολιτισμικές δεξιότητες
Δίνοντας στο παιδί τη δυνατότητα να αρχίσει σε μικρή ηλικία μια ξένη γλώσσα, του προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή ευκαιρία να έχει μια εξελικτική πορεία στην εκμάθησή της, να αναπτύξει δηλαδή συνολικά τη συναισθηματική, δημιουργική, κοινωνική, νοητική και γλωσσική του ικανότητα, συμπεριλαμβανομένης σε μεγάλο βαθμό και της διαπολιτισμικής επικοινωνιακής δεξιότητας.
Ένα παιδί που έχει διαπολιτισμικά ενδιαφέροντα και είναι ανοιχτό, μπορεί να εξελιχθεί σε έναν διαπολιτισμικό ομιλητή [1] πράγμα το οποίο αποτελεί και στόχο του μαθήματος της ξένης γλώσσας σήμερα.
Το επίπεδο γλωσσομάθειας ενός σπουδαστή δεν συγκρίνεται πλέον μόνο με το επίπεδο γλωσσομάθειας των αυτοχθόνων ομιλητών, αλλά αξιολογείται η ικανότητά του να ανταποκρίνεται στις ποικίλες απαιτήσεις της διαπολιτισμικής επικοινωνίας. Στο μάθημα της ξένης γλώσσας πρέπει να δημιουργούνται και να ενεργοποιούνται κίνητρα στους μικρούς μαθητές και να προσφέρονται προγράμματα, τα οποία θα τους βοηθούν να γίνουν ανοικτοί και ανεκτικοί διαπολιτισμικοί ομιλητές. Η επαφή με την ξένη γλώσσα σε μικρή ηλικία πρέπει να κινεί το ενδιαφέρον για τη γλώσσα, να αυξάνει τη χαρά της εκμάθησής της και «να παρακινεί το παιδί να συνεννοηθεί και σε μια άλλη γλώσσα εκτός από τη δική του».
Οδηγία:
Η έναρξη εκμάθησης μιας ξένης γλώσσας σε μικρή ηλικία θα έπρεπε αφενός να αποσκοπεί στην ανάπτυξη της γλωσσικής ικανότητας, αφετέρου όμως να βελτιώνει τις γενικές, διαπολιτισμικές δεξιότητες και γνωστικές στρατηγικές.
Πηγές
[1] Βλ. για παραδ. Zarate (1997); Krumm (2003); House (2008)