Poets and Speakers

بي رنگ تصوير
منهنجا محبوب، مون کي توسان محبت آهي
پر مان تنهنجي اڱڻ جو کوهه بنجڻ نٿي چاهيان
جيڪو تنهنجي اڃ جو محتاج هجي
جيترو ان مان پاڻي ڪڍجي ته شفاف ٿئي
جي نه ڪڍجي ته ٻاڙو ٿي وڃي
مان ڪڪر جيان وسڻ چاهيان ٿي
منهنجو اندر تولاءِ آتو آهي
پر اهو ناتو جيڪو ڀولڙيءَ ۽
مداريءَ جي وچ ۾ هوندو آهي
سو مان نٿي چاهيان
تنهنجي قرب جي ڪشش مون کي ڏاڍو موهي ٿي
پر تنهنجي خواهشن جي گهاڻي ۾
چاڪيءَ جي ڏاند جيان ڦرڻ نٿي چاهيان
تنهنجي اڱڻ تي ڀرم جي ڪليءَ سان ٻڌجي
وفائون ڀؤنڪڻ نٿي چاهيان
لولي لنگڙي سوچ سان لانئون لهي
انڌن ٻوڙن ۽ گونگن ٻارن کي جنم ڏيڻ نه ٿي چاهيان
مان سڀ حواس رکندڙ آهيان
سو لوچيان به ٿي ۽ سوچيان به ٿي
بک، ڏک ۽ خوف موت جا پاڇولا بڻجي
منهنجي رت سان راند پيا ڪن.
۽ تون منهنجي اکين ۾ حيا ڏسڻ ٿو چاهين
ٻاهر جي درد جا ڀڀڙ پيا ٻرن
سا لهس ته مون کي به لڳي آهي
تون منهنجي چمڙيءَ کي گلاب جيان ٽڙيل ڏسڻ ٿو چاهين
مان تنهنجي خيالن جي ڪينوز تي
ٺاهيل ڪا تصوير نه آهيان
جنهن ۾ پنهنجي مرضيءَ سان رنگ ڀريندو رهين
۽ مان تنهنجي ڪٿيل فريم مان ٻاهر نڪري نه سگهان
ڄاڻان ٿي توکان سواءِ مان ڪجهه نه آهيان
مون کان سواءِ تون ڪجهه نه آهين
محبت جو ماڳ ماڻڻ لاءِ
اچ ته هڪ ٻئي لاءِ آئينو بڻجي وڃون
منهنجي وارن ۾ آڱريون ڦيريندي
مون سان چنڊ متعلق نه ڳالهاءِ
منهنجا محبوب مون سان اهي ڳالهيون ڪر
جيڪي دوستن سان ڪندو آهين.

Attiya Dawood

Farbloses Bild

Mein Geliebter,
ich will nicht der Brunnen auf deinem Hof sein,
den du nur beachtest, wenn du durstig bist.
Ich will eine Wolke sein.

Ich sehne mich nach dir.

Ich will nicht der dressierte Affe auf dem Markt sein.

Deine Liebe zieht mich an.

Ich will nicht die im Kreis trottende Kuh sein,
die das Mühlrad deiner Wünsche und Lüste in Gang hält.

Ich will nicht mit Gedanken, denen Arme und Beine fehlen,
in die Ehe gehen und Kinder gebären,
die stumm, taub oder blind auf die Welt kommen.

Alle Sinne sind mir gegeben.
Ich denke, ich liebe, ich leide.

Hunger und Angst fließen als Schatten in meinem Blut.

Um mich herum lodern Flammen des Schmerzes,
und du willst mein Gesicht als blühende Rose sehen.

Ich bin das Bild auf deiner Leinwand,
deren Rahmen mich einschließt.

Ich weiß, ohne dich bin ich nichts,
wie du nichts ohne mich.

Lass uns Spiegel füreinander sein,
in denen wir uns in die Augen sehen können.

Erzähl nicht über den Mond,
wenn deine Finger in meinen Haaren spielen.

Sprich mit mir, mein Geliebter,
sprich über alles, was dich bewegt.

Translation: Andreas Altmann

 

Biography Attiya Dawood

More poems

شرافت جي پلصراط /
Der schmale Steg der Ehre

سفر /
Die Reise

پريت جي ريت /
Geschichte der Liebe