Sight.Seeing Bundestag - Marion Eichmann
De werken van Marion Eichmann weerspiegelen haar poging om het dagelijkse leven van een parlement te observeren en de uiterst complexe machinerie van de democratie in haar kunstwerken vast te leggen. Ze richt haar aandacht zowel op mediagebonden ruimtes en iconische gevels als op werkruimtes, machines, tekens en apparaten die nauwelijks zichtbaar zijn voor het grote publiek. Meer dan honderd complexe en kleurrijke paper cuts, collages en tekeningen ontstonden in een jaar tijd en tonen het parlement vanuit ongewone perspectieven.
In het kader van het evenement "Sight.Seeing Bundestag - END-Alumni im Gespräch mit Marion Eichmann" bespraken de beurshouders samen met de kunstenaar hun waarnemingen en interpretaties van afzonderlijke werken. De gezamenlijke uitwisseling werd afgerond met een individuele wandeling door de tentoonstelling. De andere foto's tonen een selectie van de door de alumni geïnterpreteerde werken. Wij willen onze oprechte dank uitspreken voor de boeiende gesprekken op het raakvlak van kunst en politiek.
"ADLER WEISS"
commentaar van Mariella Cantagalli, Senior expert, DG TRADE, EU-Commissie
Toen ik het verbindingskantoor van de Duitse Bundestag in Brussel binnenkwam, werd ik onmiddellijk getroffen door de witte adelaar op de muur naast de portiersloge in de entree. Twee ideeën kwamen bij me op:
De adelaar, een voormalig symbool van de keizerlijke macht, staat nu in de plenaire zaal van het Rijksdaggebouw en wordt tegenwoordig opgevat als een symbool van de Duitse democratie. De adelaar van Marion Eichmann krijgt een lichtheid en ook een zekere luchtigheid door het gebruik van papier en de techniek van de collage, die de zwaarte van de symbolische macht als zodanig wegneemt, maar tegelijkertijd de macht van de democratie dichter bij de mensen brengt.
Bovendien doet deze adelaar mij denken aan mijn kindertijd: de uitstraling in zijn lichtheid en de gevoelens die hij bij mij oproept zijn mooi en aangenaam voor mij. Het geeft me een gevoel van veiligheid en ik voel me erdoor beschermd.
"FAHNE"
commentaar van Raphael meyer, Jurist, Raad van de Europese Unie
Er is een kunstwerk op zich, als een echt object. Maar ik denk dat het echte kunstwerk ontstaat in de ontmoeting tussen dit echte kunstwerk en de toeschouwer en zijn of haar eigen verleden en geschiedenis.
In dit verband moet ik zeggen dat het werk van Marion Eichmann in de Bundestag mij bijzonder aanspreekt en ik denk dat dit deels voortkomt uit mijn persoonlijke en familiegeschiedenis.
Mijn moeder was altijd enthousiast over hedendaagse architectuur en heeft een tijdje als binnenhuisarchitecte gewerkt. Thuis hadden we altijd bouwtekeningen of maquettes en boeken over architectuur in haar kantoor liggen. Tijdens de vakanties maakten we altijd een uitstapje naar dit of dat moderne gebouw.
Dit universum van lijnen, bogen, cirkels, perspectieven, plat maar ook driedimensionaal, waarin ook geknutseld wordt, voorzien van weinig kleuren, sprak mij direct aan en komt mij bekend en vertrouwd voor. Ik was dan ook niet verbaasd toen ik later in de catalogus las dat de vader van Marion Eichmann zelf architect was.
Omdat ik me door veel van de foto's in deze tentoonstelling aangesproken voelde, was het niet gemakkelijk om er een te kiezen. Als advocaat vond ik de foto van de boekenplank met de wetboeken erg indrukwekkend. Ook het perspectief van het Rijksdaggebouw op het Friedrich-Ebert-Platz met uitzicht op het presidentieel paleis van de Rijksdag spreekt mij erg aan.
Maar uiteindelijk heb ik het schilderij "Fahne" gekozen, ten eerste omdat ik het zeer representatief vond voor dit project. Het is geen monumentaal, kunstmatig of gekunsteld perspectief dat je alleen met een drone zou kunnen zien, maar een uitzicht vanuit een menselijk perspectief, vanuit een menselijk oog, zoals gezien door een bezoeker of een medewerker van de Bondsdag als ze in het gebouw zijn. Boven in de linkerhoek van het beeld zie je een stuk raam of jaloezie, en lijnen, zoals in een raam, die het beeld doorkruisen.
Ten tweede heb ik dit beeld gekozen omdat ik het zeer representatief vind voor het Rijksdaggebouw. De architect Norman Foster is er niet alleen in geslaagd het bestaande gebouw te behouden, maar het ook echt tot zijn recht te laten komen. Hij heeft het gebouw geschikt gemaakt voor een modern democratisch parlement zonder de bestaande architectuur te verdoezelen, en ook zonder iets kitscherigs of een ahistorische replica te maken, zoals in het geval van het Berlijnse paleis.
Op deze foto is de combinatie van traditie en moderniteit die het Rijksdaggebouw kenmerkt goed te zien. Het laat ook zien hoe de architect interessante zichtlijnen door het gebouw heeft gecreëerd. Ten derde, meer direct gerelateerd aan de foto zelf, denk ik dat het een echte beweging, een dynamiek uitdrukt. Ik ben geen specialist, maar ik denk dat dat komt door de sterke zwarte lijnen, en ook door de vlag, die je bijna ziet bewegen. Het ziet er ook vrij sober uit, zakelijk, zoals een parlement ook moet zijn!
"DEM DEUTSCHEN VOLKE"
COMMENTAAR VAN JUAN GOMEZ-RIESCO, LEGAL OFFICER, GD JUST, EU-COMMISSIE
Ik koos de foto "Dem Deutschen Volke" omdat het me aan het denken zette. Deze foto toont de westgevel van het Rijksdaggebouw met slagbomen. De voorgevel is slechts een schets en staat een beetje op de achtergrond. De gevel is getekend in grafiet, terwijl de slagbomen rood, grijs en wit zijn. Hierdoor ontstaat een contrast. Het lijkt alsof de nadruk op de slagbomen ligt.
Het is waar dat het Rijksdaggebouw dagelijks veel bezoekers heeft en er zijn ook veiligheidsredenen om slagbomen te plaatsen: Bezoeken moeten worden georganiseerd, ongelukken of aanslagen moeten worden voorkomen. Toch stemmen deze slagbomen voor deze gevel tot nadenken. Er lijkt hier een tegenstelling te bestaan tussen de titel "Dem deutschen Volke" en deze slagbomen die de toegang blokkeren en het gebouw beschermen.
Dit doet me denken aan de crisis van de representatieve democratie en de crisis van het representatieve parlementarisme en het toenemende populisme in sommige staten. Er is een tegenstelling tussen de openheid van het parlement en de barrières. Ik zie hierin een zekere symboliek en een uitnodiging of uitnodiging tot nadenken. Ik vermoed echter ook dat iedereen een andere kijk heeft op dezelfde beelden, mede afhankelijk van de eigen achtergrond.
"HANDELN FÜR MORGEN"
COMMENTAAR VAN AIGI KASVAND, GD MOBILITY, POLICY OFFICER, EU-COMMISSIE
Ik koos voor het werk "Handelen voor morgen". Ik was erg gefascineerd door hoe gedetailleerd en natuurgetrouw de foto is. Je herkent de belangrijkste oriëntatiepunten in Berlijn zoals de TV-toren, het treinstation Friedrichstrasse, de rivier de Spree, enz. Voor eerdere werken heeft de kunstenaar eerst de stad verkend en daarna de foto's gemaakt. Het werk in de Bondsdag was anders dan de eerdere werken van Marion Eichmann omdat zij veel tijd doorbracht in de Rijksdag zelf. Welke rol speelde de stad Berlijn hierin?