Αναμνήσεις
Κυριακή Κώστα

Μια κυρία στέκεται χαμογελώντας μπροστά από ένα τοίχο σε χρώμα ώχρα και ένα μπλε ξύλινο παράθυρο, στο φως του απογευματινού ήλιου. Έχει τα μακριά καστανά μαλλιά δεμένα, τα χέρια της στις δύο τσέπες του μαύρου παντελόνι της και φοράει μια γκρίζα μπλούζα και ένα κολιέ.
Φωτ.: Γιάννης Κούρτογλου

Η εμπειρία μου με το Ινστιτούτο Γκαίτε ήταν σαν μια ανάσα καθαρού αέρα μέσα στην δύσκολη χρονιά της πανδημίας.

Κατά τη διάρκεια αυτής της εμπειρίας, αυτό που θαύμασα περισσότερο ήταν η ικανότητα της διευθύντριας να ερμηνεύει πραγματικά τις αντιλήψεις μου σχετικά με το «Head and Hand» αλλά και τους γενικούς στόχους του πρότζεκτ μου, το οποίο τελικά οδήγησε στη δημιουργία της έκθεσης «Temporal Inconsistencies».

Εκτίμησα πραγματικά το ανοικτό και καλλιτεχνικό πνεύμα και τη διάθεση της Κάριν για συνεργασία, χωρίς την οποία δεν θα ήμουν σε θέση να παρουσιάσω το όραμά μου με τόσο συνεκτικό και οπτικά δημιουργικό τρόπο.

Ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία να υλοποιήσω το έργο μου και για τη βοήθεια να εμπλουτίσω τις εμπειρίες μου και να εξερευνήσω και να αναδείξω τις ικανότητές μου ως καλλιτέχνης σε ένα κτίριο με τόσο πλούσια αρχιτεκτονική ιστορία. Ανυπομονώ πραγματικά να συμμετέχω ξανά στην πολιτιστική ατζέντα του Γκαίτε.