வம்ச புராணம் / Ahnenchronik
வம்ச புராணம்
பூர்வ ஜென்மத்தில் நாங்களெல்லாம்
கழுதைகளாக இருந்தோமாம்
பரண்பொருட்களுக்கிடையில்
பூசணம் பூத்துப் பதுங்கிக் கிடக்கும்
பழஞ்சுவடி ஆதாரம்
அவரவர்
இருப்பும் நடப்பும் அத்தாட்சி
எப்போதும் உண்மை
அதிர்ச்சியை அதிரச் செய்வது
எனினும் ஒருவேளை
சரியாகவும் இருக்கலாம்
குதிரையாக மாறும் முன்பு
விடுபட்ட பிறவி
கழுதையாகப் பரிணமித்ததுபோல
பிசாசாகவோ கடவுளாகவோ மாறுவதற்கிடையே
மனிதர்களாகத் திரிக்கப்பட்டவர்கள் நாங்கள்
சொல்லக் கேட்ட பாட்டனின்
பார்த்துப் பழகிய அப்பனின்
பார்த்துப் பார்த்து அலுத்த என்
முகங்களில் தெரிகிறது
கைவிடப்பட்ட விலங்கின் துயரம்
கண்களில் ததும்புகிறது
வழிந்து விடாத அப்பிராணிக் கண்ணீர்
எனவே
பழஞ்சுவடிச் சான்று ஒருவேளை
உண்மையாகவும் இருக்கலாம்
ஏழாம் பிறைபோல எனக்கும்
ஐந்தாம் பிறைபோலத் தந்தைக்கும்
மூன்றாம் பிறைபோலத் தாத்தாவுக்கும்
கழுதைக் கூன் முதுகுகளாம்
முதிர்ந்தவர் வார்த்தை ஒருவேளை
மெய்யாகவும் இருக்கலாம்
பாட்டன் சுமந்தது பஞ்சுப் பொதி
அப்பன் சுமந்தது உப்பு மூட்டை
நான் சுமப்பது மண்பாரம்
எனினும்
எங்களை விட அதிகம் சுமந்தாலும்
கழுதையின் முதுகில் கூன் விழவில்லை,
ஏன்?
Sie benötigen den Flashplayer
, um dieses Video zu sehen
பூர்வ ஜென்மத்தில் நாங்களெல்லாம்
கழுதைகளாக இருந்தோமாம்
பரண்பொருட்களுக்கிடையில்
பூசணம் பூத்துப் பதுங்கிக் கிடக்கும்
பழஞ்சுவடி ஆதாரம்
அவரவர்
இருப்பும் நடப்பும் அத்தாட்சி
எப்போதும் உண்மை
அதிர்ச்சியை அதிரச் செய்வது
எனினும் ஒருவேளை
சரியாகவும் இருக்கலாம்
குதிரையாக மாறும் முன்பு
விடுபட்ட பிறவி
கழுதையாகப் பரிணமித்ததுபோல
பிசாசாகவோ கடவுளாகவோ மாறுவதற்கிடையே
மனிதர்களாகத் திரிக்கப்பட்டவர்கள் நாங்கள்
சொல்லக் கேட்ட பாட்டனின்
பார்த்துப் பழகிய அப்பனின்
பார்த்துப் பார்த்து அலுத்த என்
முகங்களில் தெரிகிறது
கைவிடப்பட்ட விலங்கின் துயரம்
கண்களில் ததும்புகிறது
வழிந்து விடாத அப்பிராணிக் கண்ணீர்
எனவே
பழஞ்சுவடிச் சான்று ஒருவேளை
உண்மையாகவும் இருக்கலாம்
ஏழாம் பிறைபோல எனக்கும்
ஐந்தாம் பிறைபோலத் தந்தைக்கும்
மூன்றாம் பிறைபோலத் தாத்தாவுக்கும்
கழுதைக் கூன் முதுகுகளாம்
முதிர்ந்தவர் வார்த்தை ஒருவேளை
மெய்யாகவும் இருக்கலாம்
பாட்டன் சுமந்தது பஞ்சுப் பொதி
அப்பன் சுமந்தது உப்பு மூட்டை
நான் சுமப்பது மண்பாரம்
எனினும்
எங்களை விட அதிகம் சுமந்தாலும்
கழுதையின் முதுகில் கூன் விழவில்லை,
ஏன்?
Ahnenchronik
Nach der letzten Wiedergeburt
sind wir wohl alle Esel gewesen.
Unter dem ganzen Gerümpel auf dem Dachboden
auch ein paar alte, verschollen geglaubte
Palmblatt-Unterlagen
sowie die ganzen restlichen
Moral- und Führungszeugnisse.
Die Wahrheit
ist immer ein Schock.
In diesem Fall scheint
sie auch noch zu stimmen.
Kurz vor der Verwandlung zum Pferd
herausgefallen aus dem Kreislauf
und als Esel wiedergeboren
- so stecken wir Menschen fest
in der errechneten Mitte zwischen Dämon und Gott.
In den Gesichtern
des nur vom Hörensagen bekannten Großvaters,
des ziemlich gut bekannten Vaters,
des nur allzu vertrauten und zufriedenen Ichs
erahnt man
die Trauer des nämlichen Tiers
und in den Augen dessen unvergossne Tränen.
Ein weiterer Beleg
für die Wahrheit
des alten Palmblatts.
So sehen die Eselsbuckel unserer Rücken aus:
wie die Mondsichel am siebten Tag bei mir,
wie die am fünften Tag beim Vater,
wie die am dritten Tag beim Großvater.
Es könnte also was dran sein
an den Worten der Alten.
Großvater schleppte Salzsäcke
Vater musste Baumwollsäcke schultern
und ich, ich trag den schweren Erdesack.
Doch
obwohl er viel mehr schleppt als wir,
hat der Esel selbst keinen Buckel auf dem Rücken.
Warum?
Übersetzung Ulf Stolterfoht
Weitere Gedichte
கடலினும் பெரிது /
Ein gewaltigeres Meer
பெருந்தகையே, உமது ஆக்ஞை! /
zu befehl, eure hoheit!
Nach der letzten Wiedergeburt
sind wir wohl alle Esel gewesen.
Unter dem ganzen Gerümpel auf dem Dachboden
auch ein paar alte, verschollen geglaubte
Palmblatt-Unterlagen
sowie die ganzen restlichen
Moral- und Führungszeugnisse.
Die Wahrheit
ist immer ein Schock.
In diesem Fall scheint
sie auch noch zu stimmen.
Kurz vor der Verwandlung zum Pferd
herausgefallen aus dem Kreislauf
und als Esel wiedergeboren
- so stecken wir Menschen fest
in der errechneten Mitte zwischen Dämon und Gott.
In den Gesichtern
des nur vom Hörensagen bekannten Großvaters,
des ziemlich gut bekannten Vaters,
des nur allzu vertrauten und zufriedenen Ichs
erahnt man
die Trauer des nämlichen Tiers
und in den Augen dessen unvergossne Tränen.
Ein weiterer Beleg
für die Wahrheit
des alten Palmblatts.
So sehen die Eselsbuckel unserer Rücken aus:
wie die Mondsichel am siebten Tag bei mir,
wie die am fünften Tag beim Vater,
wie die am dritten Tag beim Großvater.
Es könnte also was dran sein
an den Worten der Alten.
Großvater schleppte Salzsäcke
Vater musste Baumwollsäcke schultern
und ich, ich trag den schweren Erdesack.
Doch
obwohl er viel mehr schleppt als wir,
hat der Esel selbst keinen Buckel auf dem Rücken.
Warum?
Übersetzung Ulf Stolterfoht
Biografie N. Sukumaran
Weitere Gedichte
கடலினும் பெரிது /
Ein gewaltigeres Meer
பெருந்தகையே, உமது ஆக்ஞை! /
zu befehl, eure hoheit!
