Dichter

चिरव्याकुळ एकाकीपणाच्या होर्डिंग्जवर


'आठ मार्चच कशाला
आता प्रत्येकच दिवस
आमचा असतो'
असा करावा का शेवट
सदरहू कवितेचा
उदारीकरणाच्या या तिठ्यावरून
आणि अधून मधून पेराव्यात ओळी
जालीम उपरोधाच्या
विद्रोही-बिद्रोही
लिहावेत तपशील हिंसेचे, भयाचे,
मारले जाण्याचे
जसे लिहित आलो आम्ही
न जाणो कुठल्या तारखेपासून
डोमेस्टिक व्हायोलन्स
ते वर्ल्ड कपसारखा
सार्वजनिक थरार बलात्काराचा.
तारखाच बदलल्या फक्त
किंचाळणाऱ्या अंधारात
हात पाय झाडणाऱ्या
दिवसाउजेडात
वेदनेनं विव्हळणाऱ्या.

या चिरव्याकुळ एकाकीपणाच्या होर्डिंग्जवर
उभं राहून आम्ही पसरवतोय
आमच्या मोकळ्या ढाकळ्या
हाडामांसाच्या प्रतिमा
प्रश्न हा नाहीये
की कुणी खाल्ली
मोहाची फुलं पहिल्यांदा
सगळे भौतिक संदर्भ छाटून
त्या धूर्त लिओनार्दोनं करून टाकलं
आम्हाला गूढ वगैरे
सोपंच अस्तंय हे
एकतर मोनालिसात रुपांतरण करणं
नाहीतर बाजारपेठेच्या मुक्त वाऱ्यावर
पाशवी रक्तानं भिजलेली
आमची अंतर्वस्त्र
निर्ममपणे सुकायला टाकणं

आम्ही फोडतोय
अजूनही तीच गुहा
तीक्ष्ण धारदार हत्यारांनी
तू घुमव तुझा आवाज
शेवटच्या धापा टाकणाऱ्या
या ग्लोकल रणधुमाळीत

राहिला मुद्दा आठ मार्चचा
जिवंत धडधडीचा
गुहा फोडण्याचा
पुन्हा पुन्हा

Vom Plakat unserer fortgesetzten beklemmenden Wehrlosigkeit

„Der 8. März nur?
Uns gehört jetzt
doch ieder Tag“ –
soll das Gedicht so enden
an der verzwickten Kreuzung
ökonomischer Liberalisierung oder
sollen noch ein paar ätzend
ironische Verse zwischengesetzt werden
rebellisch und der ganze Kladderadatsch
eingefügt die Details der Übergriffe, Details
der Angst davor, umgebracht zu werden
wie üblich heutzutage
– seit wann eigentlich –
bei häuslicher Gewalt
Vergewaltigung als öffentlicher Kick
einer Weltmeisterschaft gleich.
Schrei um Schrei, Dunkelheit.
Als wäre keine Zeit vergangen
reißen Frauen Hände und Beine hoch
unterdrücken jeden Schmerzenslaut
am helllichten Tag.

Das Plakat der fortgesetzten beklemmenden
Wehrlosigkeit zeigt uns
als Menschen
aus Fleisch und Blut
es spielt keine Rolle
wer als erstes
vom Apfel naschte
Leonardo, der Schlaue
Iieß das wirkliche Leben weg
und malte uns als Geheimnis-Kladderadatsch
ziemlich simpel uns
zu Mona Lisa zu machen
oder unsere in bestialischem Blut
getränkte Unterwäsche cool
im freien Wind des Marktes
zum Trocknen auszuhängen

mit scharfen Werkzeugen brechen
wir noch immer den alten Höhlenkerker
auf lass uns deine Stimme hören
in diesem glokal kampflustigen
Getümmel das um Atem ringt
in den letzten Zügen liegt

und wieder übrig geblieben:
das Thema des 8. März
des Lebens als Frau statt Bild
des Ausbruchs aus der Höhle
 
Übersetzung Ulrike Draesner

 

Biografie PRADNYA DAYA PAWAR

Weitere Gedichte

जिवलग /
Geliebter

दृश्यांचा ढोबळ समुद्र /
Das Meer der diffusen Bilder