Dichter

گلاب روے سبز وُڈنیہ
 

تُلہ کلس تل ٹینہ چھپرس تل بہتھ اتھ کنیہ دسی کیا لبکھ!
ٹکر ژھیون ہیتھ کنیہ منز ونیرکھ ژ تنہ ہندی سنی ووگنی !
کسب نے چھُے چھے کیاز بلی چھکھ زُو ژٹان؟
ہنہ ہنہ سوران ہیکتھے، ۔۔۔بنہ کیا اتھ؟
کار نے رودُے تہ پتھ ما گو ژ روزکھ پرایہ یتھ کنیی
پکھ زبرون پارکہ منز
وچھ چھ کتھ کنیی لکھ زوان
کأنسہ ما ہیوتمت، ہیوتتھ یتھ کنیی ژے بلی
یس کرن یہ آسہ کری تن، اسہ کیا!
O
زبر ون پارک---پھولتھ آمت شہر
یس یہ حأصل تس تہ شوبان ہاو باو
شوبنچ تہ لوبنچ بربکہ ژھٹھ
"ہا گلو توہہ ما سأ وچھون یار میون"
گیونہ چھکھ گیونے، گیوان منز باگ یم
O
"رٹھ چپل تہ پرس---اتھ منز فون چھے
بینچ چھے یکیا موکل، تامتھ ژ اتھ پیٹھ ڈاپھ تراو
دگ ژلی---حس تھأوی ز، ینہ زول پییی
نرم درمنس پیٹھ بہ نمہا دور اکھ!"
O
ییلہ نہ وونیی پوت کل کہنیی،
کانہہ تہ صورت کہرُبا نہ
آلو ہس بہ سوکھ پنن---ناو ولہے آولن
وگنیہ ونوُن کانہہ نہ---کانہہ گراین نہ کانہہ
ناگہاں سونأمی ، زوی بے نشان
بال کانہہ نہ برونٹھ کن، آ ر پل ڈلون نہ تینتألس کنتھ
دور کتہ تاں تھار ہوت اکھ آرہ، وہون لارون بے باش گرز
O

Shafi Shauq

Grasgrüne Schals und rosafarbene Gesichter

Wozu die Zeitverschwendung
Unterm Blechdach am Maulbeerbaum
Den unförmigen Stein zu behauen
- Eine Kunst, die du eh nicht beherrschst –
Vergebliche Liebesmüh
Nach Buckeln und Mulden im Stein zu suchen!
Ruhestand, mag ja sein,
Warum aber zuhause herumkugeln
Na los schon, überwinde deine Trägheit
Im Zarbarwan Park sprudelt das städtische Leben.
Ich verspüre noch Verlangen in meinen Knochen
Und du
Du hast doch auch noch Saft und Kraft in den Lenden.

Die halbe Stadt tummelt sich im Zarbaran Park
(Wer was besitzt zeigt es in seiner Miene)
Der Wohlstand steht den Reichen im Gesicht geschrieben
Eine Woge von Schicklichkeit und Bezauberung ist im Schwange
Oh ihr Frühlingsblumen
Habt ihr meine Liebste zu Gesicht bekommen?
Das Lied wird in ein achtloses Gedränge gesungen

Hier sind meine Sandalen, mein Portemonnaie und mein Telefon
Die Bank ist frei, da kannst du dich ausstrecken
Die Sonne und die Luft werden dir gut tun
Solange ich meinen Lauf mache über den weichen und feuchten Rasen

Kein sich sehnen, keine vereinnahmende Erinnerung, die dich fesselt
Keine Form, keine Gestalt, die die Seele verführt
Sie ihrer Ruhe beraubt, ihre Fähre zerschlägt.
Kein Elfengesang, kein Trugbild in Sicht
Kein Berg vor uns, kein Felsblock hochzurollen
Nur ein verwickeltes und verdrehtes Kabel
Mit längeren Anrufen, Getöse von Zechenden
Gewieher, Gewimmer, Geheule, Gebrumme,
Gangstersprüche, Jargon, Schmähungen und Gebrüll;
Das Dröhnen aus einer fernen Schlucht (ist zu hören)

Ich bin das eine Ego, sie das andere
Als wir einander begegnet beschlossen wir, die beiden zusammenzulegen
Bestimmt für zwei Richtungen, wir sind Gefährten
Zwei Verbündete, misstrauisch dreinblickend, gehen wir
Hand in Hand
Jeder des andern Hauptschlagader
Kennen kein „links“, kennen kein rechts“
Das Boot läuft aus ohne Segel

Sie ist die Hoffnung, sie ist das Steuerhorn

Übersetzung: Gerhard Falkner

 

Biografie Shafi Shauq

Weitere Gedichte

سیٹھاہ نندبون چھ دنیا /
ein schöner Ort ist die Welt

بس ییمہ آیہ آو بہار /
so kommt der Frühling wieder herbei

بند مکانس منز روزن والین کن /
ÜBERDENKT EUERE BEHAUSUNGEN