Dichter

مان...!!
پنهنجي ديس جي اڪيلائپ کي
پنهنجو خواب آڇيان ٿي.
پر، گيت جيڪو ڀڳت ڪنور رام جي ڳلي ۾
ڪٺو ويو
منهنجي جسم جو عنوان
بڻجي نٿو سگهي.
هن جي ڇاتي تي
سر رکي مون روئڻ چاهيو ٿي،
امان ٻڌايو ته
منهنجي لڙڪن ۽ رڙين مان
هوءُ نکيٽي جو لوڪ گيت ٺاهي رهي آهي
۽... پوءِ!!
پنهنجي حصي ۾ آيل
سڀئي سوال
مون پنهنجي جسم ۾
پوکي ڇڏيا.
سمنڊ ڪناري تي
جواني جيڪو گيت گنگنائي ٿي
مون،
اهو گيت ڳائڻ جي ڪوشش ڪئي ته
لفظ مٽي ۽
مٽي منهنجو موت بڻجي ويئي.
هن جي هر سُڏڪي مان
مون هڪ نعرو ٿي جنميو
نعرو، جنهنجي مستقبل ۾ سوين ڪائناتون ۽
حال ۾ گندرف جون گوليون ۽
ڦاهي جا ڦندا لڙڪي رهيا آهن.
ڦاهي ۾ لڙڪيل ڳچين کان
مان، خوابن جي معنيٰ پڇان ٿي.
جن جا پٽ!
گندرف جون گوليو ن ڳيهي وڃن
ان ڳوٺ جي ماڻهن بجاءِ مون
ديوارن کي
( جيڪي گولين جي اوٽ بڻجي نه سگهيون)
روئندي ڏٺو آهي
”انهن جي رت مان مانيون
ڪڏهن ڦٽنديون.....؟؟“
منهنجا خواب


بار بار مونکان پڇن ٿا

Ohne Titel

Ich!
Ich brachte meine Träume
meinem isolierten Land dar.
Aber das Lied, das in der Kehle
von Baghat Kanwar Ram getötet wurde,
wird meinem Leib nie einen Namen geben.
Damit ich meinen Kopf
an seine Brust legen kann,
wenn ich weine,
versprach mir meine Mutter,
das Lied meiner Trennung zu nähen –
und ich säte Fragen in meinen Leib.
Ich versuchte, das Lied zu singen,
das die Jugend singt.
Doch die Worte wurden zu Staub
und der Staub brachte mich um.
Ich machte das Schluchzen
zu meiner Losung,
die Hoffnung auf Zukunft gibt,
denn in der Gegenwart gibt es nur Schlingen.
Ich fragte die in Schlingen hängenden Hälse,
was meine Träume bedeuten.
Statt der Männer vom Dorf,
deren Söhne die Kugeln töteten,
habe ich weinende Wände gesehen,
die doch die Kugeln nicht abhielten.
Wann wird Brot aus dem Blut wachsen,
fragen meine Träume
wieder und wieder.

Übersetzung: Daniela Danz

 

Biografie Amar Sindhu

Weitere Gedichte

چمين جو ڪوڙهه /
Aussatz der Küsse

اک جو فوڪس /
Brennende Füße