૪ સૃષ્ટિમંડાણની કથાઓ-માંથી / srishthi
૪ સૃષ્ટિમંડાણની કથાઓ-માંથી
૪ સૃષ્ટિમંડાણની કથાઓ-માંથી
ન હતી કીડી
કે ન હતી પૃથ્વી
ત્યારની વાત છે.
ન હતી તે કીડીએ ચટકો ભર્યો ન હતી તે પૃથ્વીને
પૃથ્વીને ઢીમણું ઊપસી આવ્યું
પહાડને ચટકો ભર્યો
વહી નીકળ્યું ઝરણું
કીડીએ જળને ચટકો ભર્યો
જળની દૂંટી ખળભળી
ઊગી નીકળ્યું એક કમળ
કીડીએ કમળને ચટકો ભર્યો
એમાં પોઢેલી ગંધ ઊઠી ગઈ કાચી ઊંઘે
ગંધે થોડાંક પગલાં માંડ્યાં
એ પગલાંનું નામ પવન પડ્યું
કીડીએ પવનને ચટકો ભર્યો
ચિડાઈને સૂસવાટાભેર એણે લીધો એક ચકરાવો તે સનનન શૂન્ય
તંગ તણાયું આકાશનું આવરણ દશે દિશામાં
કીડીએ આકાશને ચટકો ભર્યો
આકાશને થયું રાતું ચકામું
એની બળતરાનો પ્રકાશ ફેલાયો સર્વત્ર
કીડીએ ચટકો ભર્યો પ્રકાશને
જોતજોતામાં વિપર્યયના રંગનો પિંડવિહોણો પડછાયો ફૂટી નીકળ્યો
કીડીએ પડછાયાને ચટકો ભર્યો
એના પગને અંગૂઠેથી પ્રગટ્યો એક નિષ્છંદ કવિ
કવિને ચટકો ભરતાંની સાથે
એના રાતા સુઝેલા હોઠ અને રાતી દાઝેલી જીભમાંથી
(ગુજ)રાતી ભાષા પ્રકટી
હવે ન હતી તે કીડી
ખરેખર ન હતી બની ગઈ, નવરીધૂપ
ચટકવાનું કામ ભાષાને સોંપીને
આમ સૃષ્ટિની ઉત્પત્તિ થઈ
Sie benötigen den Flashplayer
, um dieses Video zu sehen
૪ સૃષ્ટિમંડાણની કથાઓ-માંથી
ન હતી કીડી
કે ન હતી પૃથ્વી
ત્યારની વાત છે.
ન હતી તે કીડીએ ચટકો ભર્યો ન હતી તે પૃથ્વીને
પૃથ્વીને ઢીમણું ઊપસી આવ્યું
પહાડને ચટકો ભર્યો
વહી નીકળ્યું ઝરણું
કીડીએ જળને ચટકો ભર્યો
જળની દૂંટી ખળભળી
ઊગી નીકળ્યું એક કમળ
કીડીએ કમળને ચટકો ભર્યો
એમાં પોઢેલી ગંધ ઊઠી ગઈ કાચી ઊંઘે
ગંધે થોડાંક પગલાં માંડ્યાં
એ પગલાંનું નામ પવન પડ્યું
કીડીએ પવનને ચટકો ભર્યો
ચિડાઈને સૂસવાટાભેર એણે લીધો એક ચકરાવો તે સનનન શૂન્ય
તંગ તણાયું આકાશનું આવરણ દશે દિશામાં
કીડીએ આકાશને ચટકો ભર્યો
આકાશને થયું રાતું ચકામું
એની બળતરાનો પ્રકાશ ફેલાયો સર્વત્ર
કીડીએ ચટકો ભર્યો પ્રકાશને
જોતજોતામાં વિપર્યયના રંગનો પિંડવિહોણો પડછાયો ફૂટી નીકળ્યો
કીડીએ પડછાયાને ચટકો ભર્યો
એના પગને અંગૂઠેથી પ્રગટ્યો એક નિષ્છંદ કવિ
કવિને ચટકો ભરતાંની સાથે
એના રાતા સુઝેલા હોઠ અને રાતી દાઝેલી જીભમાંથી
(ગુજ)રાતી ભાષા પ્રકટી
હવે ન હતી તે કીડી
ખરેખર ન હતી બની ગઈ, નવરીધૂપ
ચટકવાનું કામ ભાષાને સોંપીને
આમ સૃષ્ટિની ઉત્પત્તિ થઈ
srishthi – Gedicht um Gedicht
srishthi – Gedicht um Gedicht
Es gab keine Ameise
gab keine Erde
wir sprechen von früher
die nicht existierende Ameise beißt in die nicht existierende Erde
aus der Erde dringt eine Beule
der Berg wird gestochen
zu sprudeln beginnt eine Quelle
die Ameise beißt in das Wasser
der Nabel des Wassers beginnt heftig zu strudeln
ein Lotus wächst aus ihm
die Ameise beißt in den Lotus
der Duft des Lotus schreckt aus dem Schlaf/
tut einige Schritte nach vorn
sie erhalten den Namen Wind
die Ameise beißt in den Wind
wütend zischt er auf, umschreibt eine stürmische Null
straff gespannt dehnt der Himmel sich in alle zehn Richtungen
die Ameise beißt in den Himmel
der Himmel entwickelt einen roten Fleck
noch in die letzte Ecke sendet dieses Brandmal sein Licht
die Ameise beißt in das Licht
schlagartig erscheint die Farbe, die Farbe löscht, ein Schatten ohne Körper
die Ameise beißt in den Schatten
aus einer seiner Zehen tritt der Dichter, der in ungebundener Sprache schreibt
die Ameise beißt den Dichter
rot die Lippen, rot die verbrannte Zunge
rot die gut beißende Sprache Gujarats
Die Ameise, die es nicht gab
Verwandelte sich in die Ameise, die nicht existiert
so entstand, was entstand
Übersetzung: Ulrike Draesner
Weitere Gedichte
ગુલાબ /
Rose
સ્ત્રી /
Frau
કવિતા વિષે ચાટુક્તિઓ – માંથી
Ein Gedicht
srishthi – Gedicht um Gedicht
Es gab keine Ameise
gab keine Erde
wir sprechen von früher
die nicht existierende Ameise beißt in die nicht existierende Erde
aus der Erde dringt eine Beule
der Berg wird gestochen
zu sprudeln beginnt eine Quelle
die Ameise beißt in das Wasser
der Nabel des Wassers beginnt heftig zu strudeln
ein Lotus wächst aus ihm
die Ameise beißt in den Lotus
der Duft des Lotus schreckt aus dem Schlaf/
tut einige Schritte nach vorn
sie erhalten den Namen Wind
die Ameise beißt in den Wind
wütend zischt er auf, umschreibt eine stürmische Null
straff gespannt dehnt der Himmel sich in alle zehn Richtungen
die Ameise beißt in den Himmel
der Himmel entwickelt einen roten Fleck
noch in die letzte Ecke sendet dieses Brandmal sein Licht
die Ameise beißt in das Licht
schlagartig erscheint die Farbe, die Farbe löscht, ein Schatten ohne Körper
die Ameise beißt in den Schatten
aus einer seiner Zehen tritt der Dichter, der in ungebundener Sprache schreibt
die Ameise beißt den Dichter
rot die Lippen, rot die verbrannte Zunge
rot die gut beißende Sprache Gujarats
Die Ameise, die es nicht gab
Verwandelte sich in die Ameise, die nicht existiert
so entstand, was entstand
Übersetzung: Ulrike Draesner
Biografie Harish Meenashru
Weitere Gedichte
ગુલાબ /
Rose
સ્ત્રી /
Frau
કવિતા વિષે ચાટુક્તિઓ – માંથી
Ein Gedicht
