Gedichte

હું ન ડોશી
૧.
હાળા, ચાલી-પચ્ચા વરહથી બખાળા કર સ
પણ કશ્શો ભલીવાર લાવતા નથી એમનાં કાંમમાં.
બે-પાંચ વરહ થયાં નથી
ક આ આયા મત માગવા !
માળી, કશ્શી ગતાગમ પડતી નથી --
આટઆટલા મત જાય સ ચ્યાં ?

કે'સ ક આ વખતે તો વા'લો નાંમેરી ઊભા સ ...
હું કે'સ માંણહ હારો સ.
કે'વાય સ ક ભલો આદમી બબાસાયેબના વખતથી
ગરીબ-ગુરબાનાં કાંમ કર સ ...
પણ આ રાખ્ખશોમાં બાપડાનું હું ગજું ?
બોલ ડોશી, ચ્યમ કરવું સ આ ફેર ?

તમે તો જનમના ભોળિયા, ડોહા --
વૈતરાં કૂટી ખાવ.
હાંભર્યું સ માથાદીઠ દહ મલ સ ?
અન ગાંઠિયાનું પડીકું સોગા મ.
મોટર મેલી જાય ન લૈ જાય.
ઘૈડે - ઘડપણ જીવી લો બે ઘડી,
પોટલી પાંણી પીવું હોય તો પી લો.
વા'લા નાંમેરીનું ભગવાંન ભલું કરઅ --
પણ મત તો મનુભૈ ન.
જાવ, જૈ ન ભાવતાલ કરી આવો,
કે'જો ક બે સ:
હું ન ડોશી.

૨.
ભૈ હાંભર્યું સ ક એ તો માથાદીઠ દહ આલ સ,
તમાર બા'ર આલવા હોય
તો બે સ :
હું ન ડોશી.
ઝાઝા નથી,
બે દહાડીના મૂલ સ.
અમાર બે ઘડી વિહાંમો વૈતરાંમાંથી .
બાચી અમે તો આ હેંડ્યા હાડકાં વેણવા,
મગો મેં'તર કોથળે પાંચ આલ સ.
હાંજ પડ રોટલા ભેળા થ્યા
એટલ ભયો ભયો.

ભૈ તમન હોંપ્યાં રાજ ન પાટ
અમાર તો ભલો અમારો રઝળપાટ.
કો' દહાડો ચઢ સ
ન ડોશી ખોટી થાય સ...
પાપમાં પડવાનું સ,
પણ બોલ્યું પાળવાનું સ.
એટલે મત તો પાકો મનુભૈન .
વા'લા નાંમેરીનું ભગવાંન ભલું કરઅ.
બોલો, આલવા સ માથાદીઠ બાર ?
બે સ :
હું ન ડોશી.

Der Fischer und seine Frau

1.
Scheiße, seit 40, 50 Jahren nur Gequatsche
Politik, total sinnlos, auch nur Quatsch
kaum sind zwei bis fünf Jahre vorbei
stehen die nächsten da und betteln um Stimmen
Scheiße, sinnloser Mist
was machen die damit?

Diesmal ist Va’lo aufgestellt
soll ‘n guter Kerl sein
schon zu Zeiten Babasaheebs
für die Dalits unterwegs …
nur was kann er ausrichten gegen die Schurken?
Sag mal, Alter, was machen wir diesmal?

Mann, bist du bekloppt, Alter,
willst weiterschuften.
Ich hab gehört, dass sie zehn Rupies zahlen
dir Mehl geben für ‘nen Fladen
und dich mit ‘nem Auto zum Wählen fahren.
Is‘ unser Lebensabend, lass uns mal was genießen
einen hinter die Binde kippen
Gott sorgt schon für Va’lo
die Stimme geben wir Manubhai
los, geh verhandeln
sag ihnen, dass wir zwei sind:
ich und meine Alte.

2.
Kumpel, ich hab gehört, dass man zehn Kröten kriegt pro Kopf
gib mir zwölf
wir sind zu zweit
ich und meine Alte
und die Sache ist geschaukelt
zwei Tageslöhne
unsere Atempause.
Tag ein, Tag aus sammeln wir Knochen
Mago drückt uns nen Fünfer in die Hand
dann kann man abends was essen
und gut.

Kumpel, wir geben dir Macht übers Land
bleiben zufrieden mit unserm Stand
krieg die Kurve
die Alte wartet
wir tun Unrecht
aber halten Wort
stimmen für Manubhai
für Va’lo sorgt schon Gott.
Gebongt: zwölf pro Kopf?
Wir sind zu zweit
ich und meine Alte.

Übersetzung: Ulrike Draesner

 

Biografie Neerav Patel

Weitere Gedichte

અમે અલ્ટ્રા-ફેશનેબલ લોકો /
Dandys

ફૂલવાડો /
Blumengärten

મારો શામળિયો /
Der Allmächtige