Gedichte

اک جو فوڪس
هن جي اک جو فوڪس
فقط جسم جي دائرن تائين ئي محدود آهي
جسم، جيڪو ڪجهه فرق رکي ٿو
رڳو منهنجي پيرن لاءِ ئي باه ڇاڻي ٿي،
فرق ته ان اس ۾ ڀي آهي
سو،
پيار ڪهاڻي
ته رڳو نظم ۾ لکندس.
”انگ“ ۽ ”اکر“ جي ڏاڪڻ تي اٽڪي ٿا پون
آيتن جا لفظ ڀي
ڄڻ اپاهج هِن
۽...!!
منهنجي منظرنامي ۾
حقيقت رڳو
بار بار ايندڙ رت کي آهي.
جڏهن، آيتون ڀي ممنوع ٿي پون ٿيون
۽ ”اڌ“ هوندي به
سزائن جو ورثو پورو کڻان ٿي
جو، جنس جي ترازو ۾
منهنجو گناه پورو ۽
سچ جي گواهي اڌ ماپي ويئي آهي


Amar Sindhu

Brennende Füße

Nur mein Körper wird betrachtet.
Niemand fragt, was meine Seele bewegt.
Meine Füße brennen auf Straßen und Plätzen
unter verächtlichen Blicken.
Über Sehnsüchte schreibe ich nur in Gedichten.
Während ich blute, verlieren meine Worte
noch mehr an Bedeutung.
Weder den Koran, noch seine Verse
darf ich berühren.
Warum, frage ich.
Aber für meine Sünden muss ich bezahlen,
obwohl meine Stimme vor Gericht
nur halb soviel wie die eines Mannes zählt.
Das ist nicht gerecht.
Nein, das ist nicht gerecht.
Alles ist von Gott bestimmt, sagen sie.
Ich darf keine Fragen stellen.
Leben muss ich, wie es geschrieben steht.
Ertragen muss ich das Leben.

Übersetzung: Andreas Altmann

 

Biografie Amar Sindhu

Weitere Gedichte

چمين جو ڪوڙهه /
Aussatz der Küsse

مان...!! /
Ohne Titel