Gedichte

farben und geräusche
schatten rauschen in den augen, sie kommen
durch die bäume, tragen das licht auf ihren schultern,
an dem sie eingehen. es gibt echos, hast du gesagt,
die erst nach jahren zurück in die stimme finden.
ich habe lange geschwiegen und nur die worte
in kleinen grüppchen an der hand geführt und sie
manchmal an fremden orten ausgesetzt. ich weiß nicht,
ob sie eine sprache gefunden haben, in der sie sich
in die augen sehen konnten. ich habe es mir immer
gewünscht. dann müsste ich nicht alleine sterben.
das holz krächzt unter dem gewicht des windes,
das sie an den seilen ziehen. manche worte erkenne ich
an ihren geräuschen wieder, andere haben mich gefangen
genommen. aber ich habe sie immer wieder befreit.
und war doch mit ihnen verbunden. wie blau noch
der himmel ist und die farben mit dem licht spielen.
in ein paar tagen soll es langanhaltenden schnee geben
und vieles wird unter ihm schwinden. erst dann
kann ich sehen, wie schwarz die krähen eigentlich sind.
und welche farbe die worte tragen, wenn sie ausgehen.

Andreas Altmann

رنگ اور سرگوشیاں

سائے آنکھوں میں سرسراتے ہیں
وہ درختوں سے اپنے کاندھے پر روشنی اٹھاتے آرہے ہیں
جن سے وہ ختم ہوجائیں گے
وہ جو برسوں پہلے شروع ہوئی تھیں
میں طویل عرصے تک خاموش رہا
اور الفاظ کی چھوٹی چھوٹی ٹکریاں ہاتھ میں لئے
کبھی کبھار اجنبی جگہوں پر انہیں ظاہر کرتا رہا
مجھے نہیں معلوم
کہ انہیں ایک زبا ن مل چکی ہے جسکی بدولت
وہ انکھوں میں دیکھ سکتے ہیں
میری ہمیشہ سے یہی خواہش رہی ہے
پھر مجھے اکیلا نہیں مرنا ہوگا
درختوں کے تنے ہوا کے زور سے چرچراتے ہیں
جیسے انہیں رسی سے کھینچا جا رہا ہو
کچھ الفاظ پھر میری سمجھ میں آتے ہیں
ان کی سرگوشیوں کے
اور کچھ نے مجھے اسیر کر لیا ہے
لیکن میں نے تو انہیں ہمیشہ جانے دیا
اور پھر بھی ان کے قریب رہا
آسمان نیلا ہے اور رنگ روشنی سے کھیلتے ہیں
کچھ دنوں کے بعد دیر تک جاری رہنے والی برف باری شروع ہوگئی
اور بہت کچھ اس کی تہہ میں غائب ہوجائے گا
تب میں دیکھ سکوں گا کوئی آخر کتنے سیاہ ہوسکتے ہیں
اور الفاظ کا رنگ کیا ہوجاتا ہے
جب وہ مرجاتے ہیں

Übersetzung Urdu: Afzal Ahmed Syed

رنگ ۽ آواز

وڻن جا پاڇا، اکين کي خمارين ٿا
پتن منجهان ڇڻندڙ روشنيء کي
هو پنهنجي ڪلهن تي چاڙهيو اچن ٿا
تون چوڀن ٿو ته اهو آواز نو پرپڙاڏو آهي
مان ڊگهي عرصي تائين خاموش رهيس
لفظن جا ننڍڙ اننڌڙا ٽڪرا هٿ ۾ جملي
احتجاج جو مظاهرو ڪندو رهيس
شايد هو لفظ سکي چڪا آهن
۽ الفن جي ڏڍتي آهين ۾ آهيون وجهي
ڳالهائڻ جي سگهه رکن ٿا
هميشه کان اهائي خواهش رهي آهي ته
مون کي اڪيلو ناهي مرڻو
جهنگ ۾ وڻن جا سڪل ٿڙ
هوا جي زور تي سرڙاٽ ڪن ٿا
ڄڻ ته رسيءَ سان ڇڪجي رهيا هجن
مون کي الفن آوازن پاڻ سان قيد ڪري چڏيو
جڏهن ته مون کين آزاد ڪري ڇڏيو

Übersetzung Sindhi: Attiya Dawood

رنگ ۽ سُرياٽ

وڻن جا پاڇا اکين کي خمارين ٿا،
هوءَوڻن تان ڇڻندڙ روشني کي پنهنجي تي سوار ڪيو اچن ٿا
تون چوين ٿو ته
اهي آواز، جڳ پراڻن آوازن جو پراڏو آهن.
مان طويل عرصي تائين خاموش رهيس،
۽لفظن جي ٽڪر کي هٿ ۾ کنيو
ڪڏهن ڪڏهن اجنبي جاين تي ظاهر ڪندو رهيس.
مونکي ناهي پتوته
هوءَ هڪ ٻولي کي ماڻي چڪاآهن
جنهن سهاري هوءَ
اکين ۾ ڏسي سگهن ٿا
منهنجي هي سدا خواهش رهي ته
مونکي اڪيلو ناهي مرڻو
جهنگ ۾ وڻن جا سڪل ٿڙ،
هواجي زورتي سرڙاٽ ڪن ٿا
ڄڻڪ انهن کي رسي سان ڇڪبو هجي
انهن جي سرگوشين جا ڪجهه لفظ وري مونکي قيد ڪن ٿا
مون ته کين سدا آزاد ڪيو آهي
پرمان ساڻن ڳنڍيل آهيان
آسمان نيرو آهي
۽ رنگ روشني سان کيڏن ٿا
ڪجهه ڏينهن بعد، دير تائين رهڻ واري برفباري شروع ٿيندي
۽ گهڻو ڪجهه ان جي هيٺيان غائب ٿي ويندو
۽ تڏهن مان پسي سگهندس ته
ڪانونءَ نيٺ به ڪيترا ڪارا هوندا آهن ۽
لفظن جا ڪهڙا رنگ ٿي سگهن ٿا،

جڏهن اهي مري وڃن ٿا

Übersetzung Sindhi: Amar Sindhu

 

Biografie Andreas Altmann

Weitere Gedichte

anatomie der erinnerung /
یادوں کے سراغ

fabrik gelände /
فیکٹری کی زمین / ڦٽل فيڪٽري جانشان

nebel /
دھند