ତୋରେ ଶରଣ ଗଲିରେ ମୂରଲୀ / Dir, Flöte, gebe ich mich hin
ତୋରେ ଶରଣ ଗଲିରେ ମୂରଲୀ
କେଦାର ମିଶ୍ର
ମୁରଲୀ ମେହେର ବଇଁଶୀ ବଜାଇବାର ମୁଁ ଦେଖିଛି
ତେଲନଦୀ - ମହାନଦୀର ସଙ୍ଗମ ସ୍ଥଳରେ ।
ଧୂଳିମିଶା ପବନରେ ଭାସି ଆସୁଥାଏ
ପାଗଳା ବଂଶୀର ଗହ ଗହ ସୁର
ଦୂର ଦୂର ଯାଏ ଧଳାମେଘ
ନାଚିଲା ପରି ଲାଗନ୍ତି
ଲାଗେ, ନଦୀର ସ୍ରୋତ ବି
କାନ ଡେରି ଶୁଣୁଛି ବଂଶୀର ଗୀତ । ।
ମୁରଲୀ ମେହେର ବଂଶୀ ବଜାଏ
ଶୀତରେ ଫାଟିଯାଇଥିବା ଓଠରେ ।
ପଲାଶବଣରେ ଶୋଇପଡିଥିବା ଅନ୍ଧାର
ପାଉଁଜି ପିନ୍ଧି ଓହ୍ଲାଇ ଆସେ
ନଈବାଲିକୁ
ପବନରେ ସଞ୍ଚରି ଯାଏ
ଗୀତ ଆଉ ନାଚର ରୋମାଞ୍ଚ । ।
ସତ୍ୟ, ମୂରଲୀ ମେହେରର ପାଗଳା ବଂଶୀଗୀତ
ମାୟା, ନଈବାଲିରେ ତାମସୀ ବାଳିକାର ନାଚ
ସତ୍ୟ, ଯୁଗଳବନ୍ଦୀରେ ଗଢା ହୋଇଥିବା
ଏଇ ଜଗତ
ମାୟା, ଏକା ଏକା ମରିଯାଇଥିବା
ବଂଶୀ ଆଉ ପାଉଁଜିର ଗପ । ।
ମୂରଲୀ ମେହେର ଉଠିଆସେ
ତପସ୍ୟାରୁ,ଗୀତର ତନ୍ମୟତାରୁ
ଗୋଟେ କଳାରଙ୍ଗର କୁକୁର
ଖାଇଯାଉଥାଏ ମୂରଲୀ ମେହେର
ମାଗି ଅ ।ଣିଥିବା ଭାତ
ବଇଁଶୀ ଉଠାଏ ମୂରଲୀ ମେହେର
ଶଳା, ହାରାମ୍ଜାଦା କହି ବଇଁଶୀରେ
ବାଡ଼େଇ·ଲେ କଳା କୁକୁରକୁ । ।
ବଂଶୀମାଡ଼ରେ ଭୋ ଭୋ
ଗୋଟେ କଳାକୁକୁରର କାନ୍ଦ
ଫଟା ବଇଁଶୀରେ ନୀରବ
ମୂରଲୀ ମେହେରର ବିଷାଦ । ।
ଅପେକ୍ଷା କରନ୍ତୁ ବନ୍ଧୁଗଣ!
ପୁଣିଥରେ ମୂରଲୀ ମେହେର ଫେରିବ ବଇଁଶୀ ପାଖକୁ
ତାକୁ ନେଇ ମୁଁ ଇତିହାସରେ
ଲେଖିବି
କବିତାର ଶେଷତମ ପଦ ।
ଯେଉଁଠି କବିତା ଗୋଟେ
କଳା କୁକୁରର ଭୋ ଭୋ
ଏବଂ ଫଟା ବଈଁଶୀର ବିଷାଦ ।
Sie benötigen den Flashplayer , um dieses Video zu sehen
କେଦାର ମିଶ୍ର
ମୁରଲୀ ମେହେର ବଇଁଶୀ ବଜାଇବାର ମୁଁ ଦେଖିଛି
ତେଲନଦୀ - ମହାନଦୀର ସଙ୍ଗମ ସ୍ଥଳରେ ।
ଧୂଳିମିଶା ପବନରେ ଭାସି ଆସୁଥାଏ
ପାଗଳା ବଂଶୀର ଗହ ଗହ ସୁର
ଦୂର ଦୂର ଯାଏ ଧଳାମେଘ
ନାଚିଲା ପରି ଲାଗନ୍ତି
ଲାଗେ, ନଦୀର ସ୍ରୋତ ବି
କାନ ଡେରି ଶୁଣୁଛି ବଂଶୀର ଗୀତ । ।
ମୁରଲୀ ମେହେର ବଂଶୀ ବଜାଏ
ଶୀତରେ ଫାଟିଯାଇଥିବା ଓଠରେ ।
ପଲାଶବଣରେ ଶୋଇପଡିଥିବା ଅନ୍ଧାର
ପାଉଁଜି ପିନ୍ଧି ଓହ୍ଲାଇ ଆସେ
ନଈବାଲିକୁ
ପବନରେ ସଞ୍ଚରି ଯାଏ
ଗୀତ ଆଉ ନାଚର ରୋମାଞ୍ଚ । ।
ସତ୍ୟ, ମୂରଲୀ ମେହେରର ପାଗଳା ବଂଶୀଗୀତ
ମାୟା, ନଈବାଲିରେ ତାମସୀ ବାଳିକାର ନାଚ
ସତ୍ୟ, ଯୁଗଳବନ୍ଦୀରେ ଗଢା ହୋଇଥିବା
ଏଇ ଜଗତ
ମାୟା, ଏକା ଏକା ମରିଯାଇଥିବା
ବଂଶୀ ଆଉ ପାଉଁଜିର ଗପ । ।
ମୂରଲୀ ମେହେର ଉଠିଆସେ
ତପସ୍ୟାରୁ,ଗୀତର ତନ୍ମୟତାରୁ
ଗୋଟେ କଳାରଙ୍ଗର କୁକୁର
ଖାଇଯାଉଥାଏ ମୂରଲୀ ମେହେର
ମାଗି ଅ ।ଣିଥିବା ଭାତ
ବଇଁଶୀ ଉଠାଏ ମୂରଲୀ ମେହେର
ଶଳା, ହାରାମ୍ଜାଦା କହି ବଇଁଶୀରେ
ବାଡ଼େଇ·ଲେ କଳା କୁକୁରକୁ । ।
ବଂଶୀମାଡ଼ରେ ଭୋ ଭୋ
ଗୋଟେ କଳାକୁକୁରର କାନ୍ଦ
ଫଟା ବଇଁଶୀରେ ନୀରବ
ମୂରଲୀ ମେହେରର ବିଷାଦ । ।
ଅପେକ୍ଷା କରନ୍ତୁ ବନ୍ଧୁଗଣ!
ପୁଣିଥରେ ମୂରଲୀ ମେହେର ଫେରିବ ବଇଁଶୀ ପାଖକୁ
ତାକୁ ନେଇ ମୁଁ ଇତିହାସରେ
ଲେଖିବି
କବିତାର ଶେଷତମ ପଦ ।
ଯେଉଁଠି କବିତା ଗୋଟେ
କଳା କୁକୁରର ଭୋ ଭୋ
ଏବଂ ଫଟା ବଈଁଶୀର ବିଷାଦ ।
Dir, Flöte, gebe ich mich hin
Den Flöten-Murali sah ich Flöte spielen
am Zusammenfluß von Telnadi und Mahanadi.
Herrliche Töne schwebten durch die Staubluft.
Die Wolken tanzten bis zum Horizont.
Und die Strömung, so schien es, lauschte der Flötenmusik.
Murali spielt Flöte
mit vor Kälte gesprungenen Lippen.
Das Dunkel schläft im roten Palasawald,
steigt mit Schellen am Fuß hinab zum sandigen Ufer.
Die Luft mit dem Duft der Romanze von Lied und Tanz.
Es ist wahr,
die verrückte Melodie von Murali ist Einbildung, nichts als
der Tanz des Mädchens Nacht im Ufersand.
Es ist wahr,
eine Welt, erschaffen aus jenem Duett, ist eine Schimäre,
es gibt nur die Geschichte der sterbenden Flöte und jene der Schellen.
Murali erwacht aus Askese und Meditation, dem Einssein mit der Musik,
denn ein schwarzer Hund frißt seinen Reis aus der Bettlerschale.
Murali nimmt die Flöte, erschlägt das Dreckstück von einem Hund.
Das Jammergebell des Hundes zittert vom Flötenhieb,
in der gebrochenen Flöte schweigt die Trauer Muralis.
Wartet, Freunde!
Noch einmal kehrt Flöten-Murali zur Flöte zurück.
Die letzte Zeile auf ihn füge ich der Geschichte an.
Wo ein Gedicht beides enthält, das Kläffen des schwarzen Hundes
und Trauer um eine Flöte, die zerbrach.
Übersetzung: Jan Wagner
Weitere Gedichte
ଗ୍ରୀଷ୍ମଗୀତ /
Ein Sommerlied
ଗପ /
Geschichte
ইয়ান ওয়াগনার
Den Flöten-Murali sah ich Flöte spielen
am Zusammenfluß von Telnadi und Mahanadi.
Herrliche Töne schwebten durch die Staubluft.
Die Wolken tanzten bis zum Horizont.
Und die Strömung, so schien es, lauschte der Flötenmusik.
Murali spielt Flöte
mit vor Kälte gesprungenen Lippen.
Das Dunkel schläft im roten Palasawald,
steigt mit Schellen am Fuß hinab zum sandigen Ufer.
Die Luft mit dem Duft der Romanze von Lied und Tanz.
Es ist wahr,
die verrückte Melodie von Murali ist Einbildung, nichts als
der Tanz des Mädchens Nacht im Ufersand.
Es ist wahr,
eine Welt, erschaffen aus jenem Duett, ist eine Schimäre,
es gibt nur die Geschichte der sterbenden Flöte und jene der Schellen.
Murali erwacht aus Askese und Meditation, dem Einssein mit der Musik,
denn ein schwarzer Hund frißt seinen Reis aus der Bettlerschale.
Murali nimmt die Flöte, erschlägt das Dreckstück von einem Hund.
Das Jammergebell des Hundes zittert vom Flötenhieb,
in der gebrochenen Flöte schweigt die Trauer Muralis.
Wartet, Freunde!
Noch einmal kehrt Flöten-Murali zur Flöte zurück.
Die letzte Zeile auf ihn füge ich der Geschichte an.
Wo ein Gedicht beides enthält, das Kläffen des schwarzen Hundes
und Trauer um eine Flöte, die zerbrach.
Übersetzung: Jan Wagner
Biografie Kedar Mishra
Weitere Gedichte
ଗ୍ରୀଷ୍ମଗୀତ /
Ein Sommerlied
ଗପ /
Geschichte