Αναμνήσεις
Γιώργος Μολέσκης

Ως Πρόεδρος της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου, ως λογοτέχνης, είτε ως ακροατής, από προσωπικό ενδιαφέρον, είχα τη χαρά να πάρω μέρος σε αρκετές από τις εκδηλώσεις του Ινστιτούτου Γκαίτε που πραγματοποιήθηκαν στη Λευκωσία. Χαρακτηριστικό της δραστηριότητας αυτής είναι ότι οι εκδηλώσεις του Ινστιτούτου δεν στοχεύουν αποκλειστικά στην προβολή του γερμανικού πολιτισμού στην Κύπρο, μέσα από το έργο μουσικών, ζωγράφων, συγγραφέων, ηθοποιών κλπ., αλλά και στην πρόκληση, ταυτόχρονα, διάλογου και συνεργασίας με Κύπριους δημιουργούς. Είχαμε παρουσιάσεις Γερμανών συγγραφέων μέσα από μεταφρασμένα στα ελληνικά έργα τους, με τη συμμετοχή στα πάνελ Κυπρίων λογοτεχνών, λογοτεχνικά εργαστήρια, εικαστικές εκθέσεις, μουσικές συναυλίες, με την ενεργό συμμετοχή και σε διάλογο Γερμανών και Κυπρίων δημιουργών.

Σε μια σειρά από εκδηλώσεις, οι οποίες αγκάλιασαν διάφορους τομείς του πολιτισμού, συμμετείχαν καλλιτέχνες από όλες τις κοινότητες της Κύπρου. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό, αν λάβουμε υπόψη τον διαχωρισμό του νησιού και τα προβλήματα επικοινωνίας που υπάρχουν μεταξύ των διαφόρων δημιουργών, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκύπριων.

Παρά το γεγονός ότι ο διαχωρισμός που είχε επιβληθεί στον γερμανικό λαό είναι πολύ διαφορετικός από τον διαχωρισμό που επιβλήθηκε στην Κύπρο και θα είναι σίγουρα διαφορετικός και ο τρόπος επανένωσης του νησιού, τα βιώματα και οι εμπειρίες των Ανθρώπων του Ινστιτούτου τους ευαισθητοποίησαν πάνω στο θέμα αυτό, πράγμα που τους οδήγησε, πιστεύω, στη διοργάνωση τέτοιων εκδηλώσεων και προγραμμάτων που να φέρνουν κοντά ανθρώπους από τις δυο κοινότητες, συμβάλλοντας έτσι στην επικοινωνία και στην αλληλοκατανόηση, που τόσο πολύ τα χρειαζόμαστε ως Κύπριοι.

Η τοποθεσία στην οποία βρίσκεται το Ινστιτούτο, αλλά και η πολιτική που ακολούθησε όλα αυτά τα χρόνια, συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στην επιτυχία αυτού του στόχου. Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι συγγραφείς και καλλιτέχνες συμμετείχαν σε κοινές εκδηλώσεις, γνωρίστηκαν μεταξύ τους και να συνεργάστηκαν δημιουργικά, μαζί και με Γερμανούς ομότεχνούς τους. Μέσα από τις δραστηριότητες αυτές προέκυψαν φιλίες και oαναπτύχθηκαν συνεργασίες, οι οποίες συνεχίστηκαν και μετά, πέρα από τις εκδηλώσεις του Ινστιτούτου, δίνοντας μια νότα αισιοδοξίας για το μέλλον του τόπου.