Dichter und Redner

ગુલાબ
ટેબલ પર પડ્યું છે એક ગુલાબ
દરગાહ પર કે ગભારામાં પડ્યું હોય એટલું બેપરવા
હશે તો ખરી જ , પણ મારા સુધી પહોંચતી નથી એની સુગંધ
ટચૂકડી દાંડી પર
એકબીજાને ચપોચપ વળગીને
વૃત્તાકારે ગોઠવાયેલી એની પાંદડીઓ
કેવી તો સુંદર અને કોમળ ભાસે છે

લાલચટક

બારી કને પાણી પાયેલા કૂંડામાં
માટીના ઓઘરાળાવાળી વસંત ઊભી છે,-
પણ આ ગુલાબ એની તરફ એક દૃષ્ટિ સુધ્ધાં કેમ ફેંકતું નથી?
ગુલાબજળ અને ગુલકંદ જાહેરમાં એવું કેમ કહી રહ્યા છે, કડવાશથી કે
અમારે તો ન્હાવાનિચોવાનો સંબંધ પણ નથી એની સાથે ?
જુઓને, હું એને આવી રીતે તાકી રહ્યો છું, ક્યારનો – બીજું કોઈ હોય તો
કપાળે પરસેવો વળી જાય
પણ આની પર તો ઝાકળનું એક ટીપું સુધ્ધાં નથી બાઝ્યું
કદાચ આ ગુલાબ છે ખરું, પણ નથી
લગભગ તો લાગે છે કે છે ( પણ કશું કહેવાય નહીં, આ જમાનામાં ) કદાચ ન પણ હોય
મુખ્યાર્થ ઘટાવીએ તો છે, ધ્વન્યાર્થમાં ખૂટે છે થોડાંક લક્ષણો, બત્રીસમાં
એ તો જે હશે તો હશે
પણ મારો તો આખો ય ભવ
બની ગયો છે અવઢવ
ભ્રમર, મધમાખી કે પતંગિયાં જેવા
તજજ્ઞો પણ નથી મારા આ ઓરડામાં
કે સલાહ લઈ શકાય

આ એક શંકાસ્પદ ગુલાબ છે એવું વાક્ય કઢંગું લાગશે,
ખાસ તો આપણી ભાષામાં , પણ છૂટકો નથી....
સસ્પેન્સ ફિલ્મની દોરવણી હેઠળ
આસ્તે આસ્તે, દબાતે પગલે, અત્યંત સાવધાનીપૂર્વક
હું એની નજીક સરું છું :
ઓહ,
આ તો નર્યો ઢોંગ કરી રહ્યું છે ગુલાબ હોવાનો

એની રદ્દી પાંખડીઓ પર છપાયેલા છે બોલ્ડ લેટર્સ કોલ્ડ પ્રિન્ટમાં
એલફેલ અને અડધાપડધા
ખંડિત વાક્યો અને ખોડંગાતા સંદર્ભો
કાંખઘોડીના ટેકે
એમાં ફરવા મથે છે ગઇકાલનાં સત્ય, મોં કાળું કરીને
એના સ્પર્શમાં સુઘડ નિર્લજ્જતા છે
એને સૂંઘવાથી કાળોતરી જેવી ગંધ આવે છે,
પણ એક વાત માનવી પડશે : એની કારીગરી અદભૂત છે, ખંધાઈભરી રીતે કુદરતી

કોકે જૂના અખબારના કાગળિયાં કાતરીને
એને બનાવ્યું છે
જુઓને એ કેટલું તો લાલઘૂમ છે

ચટકતું લાલ

Rose

Rose
(in Pose)

Auf dem Tisch am Eingang liegt eine Rose
unbekümmert wie auf einem Muslim- oder Hinduschrein
der Duft erreicht mich nicht
kurzer Stiel
dicht überlappende Blüten
im Kreis
wie schön sie wirkt, wie sanft

zinnoberrot

vor dem Fenster im gewässerten Topf
der Frühling, von Erde zerrauft –
warum würdigt die Rose ihn keines Blickes?
Warum tun Rosenwasser und Rosengelee entrüstet
öffentlich kund: mit der haben wir nichts zu tun?
Schau nur, ich starr sie ununterbrochen an – jeder anderen
ränne der Schweiß von der Stirn
auf ihr indes wurde nicht mal ein Tröpfchen Tau gemacht

Vielleicht ist sie eine Rose, vielleicht keine
nahezu scheint sie echt (schwer zu sagen heutzutage), fast wirkt sie falsch
im wörtlichen Sinn „Rose“, in der übertragenen Bedeutung
fehlen ihr Eigenschaften aus der Liste der 32
was sie hat, hat sie
ich aber bin ganz und gar
verwirrt
Hummel, Biene oder Schmetterling
diese Experten, die mir Rat geben könnten
fliegen nicht herbei

Dubiose Rose! Klingt auch ungeschickt
allemal in unserer Sprache, aber was soll ich tun …
ich pirsche mich an sie heran
wie in einem spannenden Film
langsam, langsam, auf Samtpfoten, auf der Hut:

Oh,
wie perfekt sie vortäuscht, eine Rose zu sein
fettgedruckte Buchstaben auf den Schund-Blättern, starr
sinnlos, unvollständige Sätze, ohne Kontext, lahm
auf Krücken unterwegs zu einer Wahrheit von gestern
Druckerschwärze, seelenschwarz.

Wer diese Rose berührt, geht schamlosen Seelenfängern
auf den Leim, bis zum Himmel stinkt das
aber eines muss man zugeben: listig gemacht, die Rosen-Pose

alte Zeitungen hat man zurechtgeschnitten
um sie zu fabrizieren
schau, wie überaus rot sie daherkommt

rot – Zinnober, Zinnober

Übersetzung: Ulrike Draesner

 

Biografie Harish Meenashru

Weitere Gedichte

સ્ત્રી /
Frau

કવિતા વિષે ચાટુક્તિઓ – માંથી /
Ein Gedicht

૪ સૃષ્ટિમંડાણની કથાઓ-માંથી/
srishthi