سہ باغہ بر اوس ووتھے بہ ژایس / ZIEL, unbekannt
سہ باغہ بر اوس ووتھے بہ ژایس
میہ اوسہ ٹھور کانہہ، کانہہ ہراسہ کرہا
مگر تتے اوس عجب نظاراہ
نظر رہتھ گیہ قدم تہ تھکی ہوی
یہ نے سہ باغے، یہ نے سو جایی
نہ حسن قدرت نہ گل نہ خشبوے
دلچ پھُلے پییہ برگ برگ وسی
نہ اوش نہ ووش کانہہ، مگر اندری دگ
یقین گمانس لمان لونچن
خیال حالس ونان کیاہتاں
دلے کورم تہ کھوژی کھوژیی
میہ پریژھ گلالس ژیہ کونہ چھے دگ
دوپن میہ چھے نا یہ داغ ترتھ
میہ پریژھ ہواہس ژیہ کیاز بانبر
دوپن میہ ژھارنیی چھیہ جأدی ہانکل
میہ پریژھ گلابس ژیہ کونہ خوشبوے
دوپن ہردی کر درتھ نظر میہ
میہ وون بہارس ژیہ چھے ڈیکس درہ
دوپن چھوکن چھے میہ نون تیلان
سہ باغہ بر اوس ووتھے بہ درایس
Naseem Shafaie
Sie benötigen den Flashplayer
, um dieses Video zu sehen
میہ اوسہ ٹھور کانہہ، کانہہ ہراسہ کرہا
مگر تتے اوس عجب نظاراہ
نظر رہتھ گیہ قدم تہ تھکی ہوی
یہ نے سہ باغے، یہ نے سو جایی
نہ حسن قدرت نہ گل نہ خشبوے
دلچ پھُلے پییہ برگ برگ وسی
نہ اوش نہ ووش کانہہ، مگر اندری دگ
یقین گمانس لمان لونچن
خیال حالس ونان کیاہتاں
دلے کورم تہ کھوژی کھوژیی
میہ پریژھ گلالس ژیہ کونہ چھے دگ
دوپن میہ چھے نا یہ داغ ترتھ
میہ پریژھ ہواہس ژیہ کیاز بانبر
دوپن میہ ژھارنیی چھیہ جأدی ہانکل
میہ پریژھ گلابس ژیہ کونہ خوشبوے
دوپن ہردی کر درتھ نظر میہ
میہ وون بہارس ژیہ چھے ڈیکس درہ
دوپن چھوکن چھے میہ نون تیلان
سہ باغہ بر اوس ووتھے بہ درایس
Naseem Shafaie
ZIEL, unbekannt
Ich betrat den Garten
Das Tor stand offen
Nichts versperrte den Weg
Aber was für ein Anblick
Mein Auge war fassungslos
Mein Schritt wie erstarrt
Das war nicht der Garten
Noch der vertraute Ort
Weder seine Schönheit
Noch seiner Blumen
Wandelnder Duft
Der Blüte meines Herzens
Entsanken welk ihre Blätter,- keine Tränen
Kein Seufzer, nur ein hartnäckiger
Tiefinnerer Schmerz
Obwohl ich mein schwindendes Vertrauen verbarg
War was ich wusste und was ich glaubte
In Widerspruch geraten, gewann an Kraft
Doch noch immer in Angst, Mitgefühl heuchelnd
Zog ich das Ganze in Zweifel
Ich fragte die Tulpe: warum zeigst Du keinen Schmerz
Sie erwiderte, Du siehst doch meine Narbe
Ich fragte den Wind nach dem Grund
Seiner ängstlichen Eile. Er erwiderte
Die bösen Zauber sind hinter mir her
Ich fragte die Rose, wo ist dein Duft
Sie erwiderte, der Herbst hat ihn verscheucht
Ich fragte den Frühling, weshalb deine Wut
Er erwiderte, wühle nicht in meinen Wunden
Das Tor stand offen und ich trat nach draußen
Seit diesem Tag wandere ich ziellos
Übersetzung: Gerhard Falkner
Weitere Gedichte
حارثات/
Geschichte einer Stadt
۔موزرینیی /
Das Arbeitstier
ٹھاکھ /
Zurechtweisung
Ich betrat den Garten
Das Tor stand offen
Nichts versperrte den Weg
Aber was für ein Anblick
Mein Auge war fassungslos
Mein Schritt wie erstarrt
Das war nicht der Garten
Noch der vertraute Ort
Weder seine Schönheit
Noch seiner Blumen
Wandelnder Duft
Der Blüte meines Herzens
Entsanken welk ihre Blätter,- keine Tränen
Kein Seufzer, nur ein hartnäckiger
Tiefinnerer Schmerz
Obwohl ich mein schwindendes Vertrauen verbarg
War was ich wusste und was ich glaubte
In Widerspruch geraten, gewann an Kraft
Doch noch immer in Angst, Mitgefühl heuchelnd
Zog ich das Ganze in Zweifel
Ich fragte die Tulpe: warum zeigst Du keinen Schmerz
Sie erwiderte, Du siehst doch meine Narbe
Ich fragte den Wind nach dem Grund
Seiner ängstlichen Eile. Er erwiderte
Die bösen Zauber sind hinter mir her
Ich fragte die Rose, wo ist dein Duft
Sie erwiderte, der Herbst hat ihn verscheucht
Ich fragte den Frühling, weshalb deine Wut
Er erwiderte, wühle nicht in meinen Wunden
Das Tor stand offen und ich trat nach draußen
Seit diesem Tag wandere ich ziellos
Übersetzung: Gerhard Falkner
Biografie Naseem Shafaie
Weitere Gedichte
حارثات/
Geschichte einer Stadt
۔موزرینیی /
Das Arbeitstier
ٹھاکھ /
Zurechtweisung