Ein Fotoessay zu Naseem Shafaies Gedicht
ٹھاکھ / Zurechtweisung
ژ یتھنہ نامہ لیکھکہ
میانہ ناوہ ینہ سوزکھ
ژ یس پتاہ لیکھکھ
سہ چھے نہ میون ونکین
مے چھے نہ پانہ پنن
پے پتاہ رژھرتھ
اکوے نشانہ چھ حالس
بدس مے سے چھے پتاہ
بہ چھس ووں آب در آب
طفانہ سری اندی پکھی
بہ چھس ووں آب زوان
آب چھس مراں ژیہہ ژیہہ
سو کنیی تہ پھٹ آبس
یتھ گنڈتھ بہ ڈنجہ آسس
میہ چھے نہ پے تہ پتاہ
میہ یتھنہ نامہ لیکھکھ
ژ یتھنہ نامہ لیکھکہ
میانہ ناوہ ینہ سوزکھ
ژ یس پتاہ لیکھکھ
سہ چھے نہ میون ونکین
مے چھے نہ پانہ پنن
پے پتاہ رژھرتھ
اکوے نشانہ چھ حالس
بدس مے سے چھے پتاہ
بہ چھس ووں آب در آب
طفانہ سری اندی پکھی
بہ چھس ووں آب زوان
آب چھس مراں ژیہہ ژیہہ
سو کنیی تہ پھٹ آبس
یتھ گنڈتھ بہ ڈنجہ آسس
میہ چھے نہ پے تہ پتاہ
میہ یتھنہ نامہ لیکھکھ
Naseem Shafaie
In ihrem Gedicht stellt Shafaei die turbulente Atmosphäre in Kashmir am Beispiel der Notlage ihrer Protagonistin dar. In einer herzzerbrechenden Zeile sagt sie: „Schreib mir keine Briefe, denn die Adresse auf dem Umschlag gehört mir nicht länger.“ Die Umstände in Kashmir erscheinen uns oft tragisch und doch so weit entfernt. In dieser Fotostrecke habe ich Fotos von einem meiner Besuche in Golibar, Mumbai ausgewählt, die ich kurz nach einer gewaltsamen Abrissaktion geschossen habe, während der mehr als 50 Häuser zerstört wurden. Golibar befindet sich auf wertvollem Land und sieht sich, seit der durch den Bauunternehmer unter Druck erreichten Zustimmung der Bewohner, immer wieder mit erzwungenen Abrissmaßnahmen konfrontiert. Seit Beginn der Abrissarbeiten wurden mehr als 10.000 Menschen aus ihren Häusern vertrieben von denen nur wenigen hundert ein neues Heim zugewiesen wurde.
Andrea Fernandes
