Մաքս Պլանկի անվ․ միության Մարդու զարգացման ինստիտուտի և Բեռլինի Շարիտե բժշկական համալսարանի գիտնականներն ուսումնասիրում են, թե ինչպես է ծայրահեղ պայմաններում կյանքը ազդում ուղեղի վրա՝ ուսումնասիրելով բևեռային հետախույզներին, որոնք ամիսներ են անցկացնում Անտարկտիդայում՝ ծայրահեղ բնապահպանական և սոցիալական մեկուսացման պայմաններում: Բեռլինի հետազոտողների ստացած առաջին արդյունքները ցույց են տալիս, որ նման կենսապայմաններում հիպոկամպը փոքրանում է։ Այն ազդում է տարածական մտածողության, ուշադրության և հիշողության ձևավորման վրա:
Անկախ նրանից, թե ես գնում եմ զբոսնելու անտառում, քաղաքով մեկ, անկախ նրանից, թե երկար ժամանակ ապրում եմ էքստրեմալ միջավայրում, օրինակ՝ Անտարկտիդայում, միջավայրը, որտեղ ես ապրում եմ, փոխում է իմ ուղեղը։ Ինչպես՝ այս մասին մեզ ասում է բնապահպանական հոգեբան Սիմոնե Կյունը Բեռլինի Մաքս Պլանկի անվ․ միության Մարդու զարգացման ինստիտուտից: