หลังจากที่ซิมโฟนี่หมายเลขเก้าประสบความสำเร็จอย่างล้นหลาม บีโทเฟ่นก็ได้เริ่มประพันธ์ซิมโฟนี่หมายเลขต่อไป แต่การตายของเขาในปี 1827 ก็ทำให้เขาประพันธ์ได้ไม่กี่บท ซึ่งเทคโนโลยีเอไออาจจะช่วยให้ซิมโฟนี่หมายเลขสิบถือกำเนิดขึ้นมาใหม่ได้ ผ่านการตรวจสอบบทประพันธ์ทุกบทที่มีอยู่ของบีโทเฟ่นและการแปรบทให้เครื่องจักรอ่านได้ อัลกอริธึมจะได้เรียนรู้สไตล์การประพันธ์เฉพาะตัวของบีโทเฟ่น และสามรถใช้บทซิมโฟนี่บางบทที่ยังประพันธ์ไม่เสร็จ มาผลิตบทประพันธ์เพลงใหม่ๆ ออกมาได้
โดยนักดนตรีศาสตร์จะเลือกท่อนที่ดีที่สุดและเล่นดนตรีท่อนดังกล่าวกลับเข้าไปในระบบอีกรอบ ทำให้งานดนตรีใหม่ค่อยๆ เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา ถึงแม้ว่าผลงานดนตรีที่เอไอผลิตขึ้นจะเป็น “เพียง” การเรียงตัวของท่วงทำนองที่คล้ายกัน แต่ก็ยังเป็นหน้าที่ของมนุษย์นักประพันธ์อยู่ที่จะต้องแปลทำนองเหล่านั้นสำหรับเครื่องดนตรีหลายหลายชนิดของวงออร์เคสตร้า

การถือกำเนิดของซิมโฟนี่บทใหม่

เอไอเป็นตัว ”เล่น” ดนตรีบทประพันธ์เป็นออร์แกนปาก หกช่วงแรกหรือก็คือสิบเอ็ดวินาทีแรกยังคงเป็นบทประพันธ์เดิมของบีโทเฟ่นอยู่