«Тоғызыншының» айтарлықтай табысынан кейін Бетховен келесі симфониямен жұмыс істейді. Бірақ 1827 жылы оның өлім сәтіне тек қана бірнеше нобай аяқталған болатын. ЖЗ әдістерін пайдалана отырып, оның негізінде оныншы симфонияның ықтимал нұсқасы құрастырылуы тиіс болатын. Бұл үшін Бетховенның барлық бар композициялары зерделенеді және машина оқитындайға айналдырылады. Осылайша, алгоритмдер Бетховенның сипатты стилін зерделейді және– қолда бар нобайлардың негізінде – мағыналы музыкалық бөліктерді құрастыра алады.
Музыкатынаушылар олардың ең жақсыларын іріктейді және жүйеге жібереді.  Осылай бірте-бірте жаңа шығарма  пайда болады. Алайда ЖЗ жасап шығарған музыкалық шығарма бастапқыда «тек қана» біркелкі әуен болып көрінді. Сазгерлердің  мақсаты –оны орекстрдің әртүрлі аспаптары үшін  түсіндірі беру.

Жаңа симфония пайда болады

Мұнда ЖЗ өзінің шыны гармоника партиясын «ойнайды». Алғашқы алты тактілер, демек шамамен алғашқы он бір секунд, бұрынғыдай бірегей, Бетховенның өзіне тиесілі  болып табылады.