૪ સૃષ્ટિમંડાણની કથાઓ-માંથી / srishthi
૪ સૃષ્ટિમંડાણની કથાઓ-માંથી
૪ સૃષ્ટિમંડાણની કથાઓ-માંથી
ન હતી કીડી
કે ન હતી પૃથ્વી
ત્યારની વાત છે.
ન હતી તે કીડીએ ચટકો ભર્યો ન હતી તે પૃથ્વીને
પૃથ્વીને ઢીમણું ઊપસી આવ્યું
પહાડને ચટકો ભર્યો
વહી નીકળ્યું ઝરણું
કીડીએ જળને ચટકો ભર્યો
જળની દૂંટી ખળભળી
ઊગી નીકળ્યું એક કમળ
કીડીએ કમળને ચટકો ભર્યો
એમાં પોઢેલી ગંધ ઊઠી ગઈ કાચી ઊંઘે
ગંધે થોડાંક પગલાં માંડ્યાં
એ પગલાંનું નામ પવન પડ્યું
કીડીએ પવનને ચટકો ભર્યો
ચિડાઈને સૂસવાટાભેર એણે લીધો એક ચકરાવો તે સનનન શૂન્ય
તંગ તણાયું આકાશનું આવરણ દશે દિશામાં
કીડીએ આકાશને ચટકો ભર્યો
આકાશને થયું રાતું ચકામું
એની બળતરાનો પ્રકાશ ફેલાયો સર્વત્ર
કીડીએ ચટકો ભર્યો પ્રકાશને
જોતજોતામાં વિપર્યયના રંગનો પિંડવિહોણો પડછાયો ફૂટી નીકળ્યો
કીડીએ પડછાયાને ચટકો ભર્યો
એના પગને અંગૂઠેથી પ્રગટ્યો એક નિષ્છંદ કવિ
કવિને ચટકો ભરતાંની સાથે
એના રાતા સુઝેલા હોઠ અને રાતી દાઝેલી જીભમાંથી
(ગુજ)રાતી ભાષા પ્રકટી
હવે ન હતી તે કીડી
ખરેખર ન હતી બની ગઈ, નવરીધૂપ
ચટકવાનું કામ ભાષાને સોંપીને
આમ સૃષ્ટિની ઉત્પત્તિ થઈ
Sie benötigen den Flashplayer , um dieses Video zu sehen
૪ સૃષ્ટિમંડાણની કથાઓ-માંથી
ન હતી કીડી
કે ન હતી પૃથ્વી
ત્યારની વાત છે.
ન હતી તે કીડીએ ચટકો ભર્યો ન હતી તે પૃથ્વીને
પૃથ્વીને ઢીમણું ઊપસી આવ્યું
પહાડને ચટકો ભર્યો
વહી નીકળ્યું ઝરણું
કીડીએ જળને ચટકો ભર્યો
જળની દૂંટી ખળભળી
ઊગી નીકળ્યું એક કમળ
કીડીએ કમળને ચટકો ભર્યો
એમાં પોઢેલી ગંધ ઊઠી ગઈ કાચી ઊંઘે
ગંધે થોડાંક પગલાં માંડ્યાં
એ પગલાંનું નામ પવન પડ્યું
કીડીએ પવનને ચટકો ભર્યો
ચિડાઈને સૂસવાટાભેર એણે લીધો એક ચકરાવો તે સનનન શૂન્ય
તંગ તણાયું આકાશનું આવરણ દશે દિશામાં
કીડીએ આકાશને ચટકો ભર્યો
આકાશને થયું રાતું ચકામું
એની બળતરાનો પ્રકાશ ફેલાયો સર્વત્ર
કીડીએ ચટકો ભર્યો પ્રકાશને
જોતજોતામાં વિપર્યયના રંગનો પિંડવિહોણો પડછાયો ફૂટી નીકળ્યો
કીડીએ પડછાયાને ચટકો ભર્યો
એના પગને અંગૂઠેથી પ્રગટ્યો એક નિષ્છંદ કવિ
કવિને ચટકો ભરતાંની સાથે
એના રાતા સુઝેલા હોઠ અને રાતી દાઝેલી જીભમાંથી
(ગુજ)રાતી ભાષા પ્રકટી
હવે ન હતી તે કીડી
ખરેખર ન હતી બની ગઈ, નવરીધૂપ
ચટકવાનું કામ ભાષાને સોંપીને
આમ સૃષ્ટિની ઉત્પત્તિ થઈ
srishthi – Gedicht um Gedicht
Es gab keine Ameise
gab keine Erde
wir sprechen von früher
die nicht existierende Ameise beißt in die nicht existierende Erde
aus der Erde dringt eine Beule
der Berg wird gestochen
zu sprudeln beginnt eine Quelle
die Ameise beißt in das Wasser
der Nabel des Wassers beginnt heftig zu strudeln
ein Lotus wächst aus ihm
die Ameise beißt in den Lotus
der Duft des Lotus schreckt aus dem Schlaf/
tut einige Schritte nach vorn
sie erhalten den Namen Wind
die Ameise beißt in den Wind
wütend zischt er auf, umschreibt eine stürmische Null
straff gespannt dehnt der Himmel sich in alle zehn Richtungen
die Ameise beißt in den Himmel
der Himmel entwickelt einen roten Fleck
noch in die letzte Ecke sendet dieses Brandmal sein Licht
die Ameise beißt in das Licht
schlagartig erscheint die Farbe, die Farbe löscht, ein Schatten ohne Körper
die Ameise beißt in den Schatten
aus einer seiner Zehen tritt der Dichter, der in ungebundener Sprache schreibt
die Ameise beißt den Dichter
rot die Lippen, rot die verbrannte Zunge
rot die gut beißende Sprache Gujarats
Die Ameise, die es nicht gab
Verwandelte sich in die Ameise, die nicht existiert
so entstand, was entstand
Übersetzung: Ulrike Draesner
from “Narratives of Creation” The English version below is a standard translation and not a direct result of the ‘Poets Translating Poet’ Encounter.
This is about the time
when there was no ant
and no earth.
The ant that was not bit the earth that was not.
there was a swelling on the earth
It bit the mountain
and a brook burst out.
The ant bit the water
the navel of water was perturbed,
there bloomed up a lotus.
The ant bit the lotus.
The fragrance asleep in its fold got awaked.
The fragrance took a few steps.
They were called wind.
The ant bit the wind.
Annoyed, it started hissing and blowing in a circle - the resonating Shunya
tensely stretched in all ten directions became the covering -the sky.
The ant bit the sky,
there was a red sore on the sky --
The light of its burning got spread everywhere.
The ant bit the light,
Within no time there erupted a shadow devoid of body -- the colour of inversion.
The ant bit the shadow,
From its toe there emerged a poet sans prosody.
On biting the poet
from his red swollen lips and red burnt tongue
there appeared (hund)reds of languages.
Now the ant that was not became noAnt in the true sense,
absolutely unoccupied --
leaving the task of biting to language .
Thus
began the Creation of the Universe.
Translation: Dr. Piyush Joshi and Dr. Rajendrasinh Jadeja
Biography Harish Meenashru
More Poems
ગુલાબ /
Rose
સ્ત્રી /
Frau
કવિતા વિષે ચાટુક્તિઓ – માંથી
Ein Gedicht
Es gab keine Ameise
gab keine Erde
wir sprechen von früher
die nicht existierende Ameise beißt in die nicht existierende Erde
aus der Erde dringt eine Beule
der Berg wird gestochen
zu sprudeln beginnt eine Quelle
die Ameise beißt in das Wasser
der Nabel des Wassers beginnt heftig zu strudeln
ein Lotus wächst aus ihm
die Ameise beißt in den Lotus
der Duft des Lotus schreckt aus dem Schlaf/
tut einige Schritte nach vorn
sie erhalten den Namen Wind
die Ameise beißt in den Wind
wütend zischt er auf, umschreibt eine stürmische Null
straff gespannt dehnt der Himmel sich in alle zehn Richtungen
die Ameise beißt in den Himmel
der Himmel entwickelt einen roten Fleck
noch in die letzte Ecke sendet dieses Brandmal sein Licht
die Ameise beißt in das Licht
schlagartig erscheint die Farbe, die Farbe löscht, ein Schatten ohne Körper
die Ameise beißt in den Schatten
aus einer seiner Zehen tritt der Dichter, der in ungebundener Sprache schreibt
die Ameise beißt den Dichter
rot die Lippen, rot die verbrannte Zunge
rot die gut beißende Sprache Gujarats
Die Ameise, die es nicht gab
Verwandelte sich in die Ameise, die nicht existiert
so entstand, was entstand
Übersetzung: Ulrike Draesner
from “Narratives of Creation” The English version below is a standard translation and not a direct result of the ‘Poets Translating Poet’ Encounter.
This is about the time
when there was no ant
and no earth.
The ant that was not bit the earth that was not.
there was a swelling on the earth
It bit the mountain
and a brook burst out.
The ant bit the water
the navel of water was perturbed,
there bloomed up a lotus.
The ant bit the lotus.
The fragrance asleep in its fold got awaked.
The fragrance took a few steps.
They were called wind.
The ant bit the wind.
Annoyed, it started hissing and blowing in a circle - the resonating Shunya
tensely stretched in all ten directions became the covering -the sky.
The ant bit the sky,
there was a red sore on the sky --
The light of its burning got spread everywhere.
The ant bit the light,
Within no time there erupted a shadow devoid of body -- the colour of inversion.
The ant bit the shadow,
From its toe there emerged a poet sans prosody.
On biting the poet
from his red swollen lips and red burnt tongue
there appeared (hund)reds of languages.
Now the ant that was not became noAnt in the true sense,
absolutely unoccupied --
leaving the task of biting to language .
Thus
began the Creation of the Universe.
Translation: Dr. Piyush Joshi and Dr. Rajendrasinh Jadeja
Biography Harish Meenashru
More Poems
ગુલાબ /
Rose
સ્ત્રી /
Frau
કવિતા વિષે ચાટુક્તિઓ – માંથી
Ein Gedicht
