Gedichte

খুলচিঙৰ গৰ্ভ কঁপাই চৰাই এজাক উৰি গ’ল
ছ্যামাদিত দৰক লাগিলহি ভীমৰাজৰ মাত
অৰণ্য ভেদি বাজি থাকিল তাইৰ শৰীৰৰ চাৰাংকাত

ৰাতি প্ৰাচীন
ৰাতি পিচল
ৰাতি এটা বাট

ৰাতিৰ দুয়োকাষে সাধুৱেই সাধু
তাই চৰাই হয় গছবোৰে সিঁচা গুটি খাই
তাই চৰাই তাইৰ শৰীৰ চাৰাংকাত

ৰাতিৰ কোলাত কপাহগুটি হৈ সৰিছিল শব্দ
পাহাৰীয়া চৰাইৰ সাধু কাক শুনোৱা যায়?
অৰণ্য ভেদি বাজি থাকে তাইৰ শৰীৰৰ চাৰাংকাত।

Aus Kulsings Schoß stieg zitternd ein Vogelschwarm
Bheemrajs Gesang schwebte über die Schwelle der Syamadi
Durch die Stille des Waldes spielte ihr Körper Geige.

Die Nacht ist uralt.
Die Nacht ist ohne Scham.
Die Nacht ist wie eine Straße so lang
mit Märchen an ihren Seiten.

Sie aß von den Samen des Baumes, sie wurde zum Vogel
Sie ein Vogel, ihr Körper eine Geige.
Die Wörter fallen der Nacht in den Schoß gleich Samen.
Wem erzählen wir die Märchen der Vögel aus den Bergen?
Durch die Stille des Waldes spielt ihr Körper weiter auf der Geige.

Übersetzung: Kerstin Preiwuss

Anmerkungen:
Charangkat: Ein einheimisches Saiteninstrument (wie eine Geige), das junge Tiwa Männer spielen.
Khulsing: Ein uralter Hügel am Westen von Karbi angong, den die Tiwa bewohnen
Bheemraj: In den Augen der Tiwa ein glücklicher Vogel
Syamadi: Wohnheim der noch unverheirateten Tiwa Männer, wo sie Lieder, Tänze, Handwerk, Landwirtschaft, Sitten und die gesamte Kultur der Tiwa lernen.