Ankara Kız Lisesi

Yapı, özgününde Namazgâh Tepesi olarak adlandırılan eski mezarlık alanında, Etnografya Müzesi, Devlet Resim ve Heykel Müzesi, Türk Tarih Kurumu gibi kültür ve eğitim yapılarının bulunduğu bir alanda konumlanır. Yapı iki aşamada tamamlanmıştır. 1929 yılında ekonomik koşullar göz önüne alınarak Ernst Egli’nin tasarımının yaklaşık yarısı gerçekleştirilir. 1934-1935 öğretim yılında kuzeyindeki kayalıklar temizlenerek bahçe haline getirilmiş, buraya, daha sonra kaldırılan betonarme saçak yapılmış ve 1936 yılında yapının diğer yarısı tamamlanmıştır. 1938’de Margarete Schütte Lihotzsky, Kız Lisesi binasının güneyine eklenmek üzere derslik, toplantı salonu ve müzik odası gibi mekânların bulunduğu bir tasarım hazırlamış, ancak uygulanmamıştır.

Yaklaşık 16.000 metrekare büyüklüğünde eğimli bir yapı parselinde büyük bir bahçe içinde yer alan yapı, tabanı eğrisel U biçimli kütleden oluşur. Yerleşim alanının eğimi nedeniyle güneyde ve doğuda üç katlı, kuzeyde iki katlı ve batıda kısmen üç katlıdır. Eğrisel biçimli uzun kütlede derslikler ve bürolar, iki kısa kolda büyük mekân gerektiren laboratuvarlar ve yönetim birimleri bulunur.

Yapının ön ve arka cepheleri farklı anlayışla biçimlenmiştir. Kuzey cephenin asıl vurgu elemanı, saçak düzeyinden yukarı doğru taşırılan kütleler ve portiklerdir. Güney cephedeki anıtsal etkiyi, yapıyı yüksek bir konumda bırakan yerleşim alanının eğimi ve daha geniş bir görüş açısı oluşturan eğrisel kütle sağlar. Ayrıca alt katın kolonlu düzenlemesi ve pencere dizileri bu etkiyi güçlendirir. Yatay etkili kütle, dönemin birçok yapısında olduğu gibi, parapet duvarlarının arkasına gizlenmiş az eğimli çatı ile örtülüdür. Taşıyıcı sistemi betonarme iskelet olan yapının bütün cepheleri edelputz sıvalıdır.